เดินกับตัวเอง

วันนี้ฉันให้ใจพาร่างกายไปเดินขึ้นดอยอีกครั้ง หนทางเส้นบัมเบิ้ลบีที่เดียวกับสัปดาห์ก่อนที่ไปเดินโดยไม่รู้ถึงความลำบากของเส้นทาง แต่วันนี้เราตั้งใจไปพิชิตยอดเขา Bukit Timah Hill อีกครั้ง พร้อมทั้งเดินในเส้นทางใหม่ที่ไม่เคยเดินมาก่อนอีกด้วย

Bukit Timah Nature Reserve เป็นเขตสงวนธรรมชาติที่ยังคงเป็นป่าดั้งเดิมของสิงคโปร์ มีขนาด 163 เฮกเตอร์ และมียอดเขาสูง 164 เมตรจากระดับน้ำทะเล พื้นที่ป่าดั้งเดิมเล็กๆ ดอยเตี้ยๆ เทียบอะไรไม่ได้เลยกับสิ่งที่เรามีในเมืองไทย แต่รัฐบาลและผู้คนที่นี่ตั้งใจรักษาป่าผืนนี้ไว้อย่างดีที่สุด ให้เป็นสถานที่ที่ทุกคนได้ชื่นชม ให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าที่เป็นเอกลักษณ์ของที่นี่ที่ยังคงเหลืออยู่

ที่นี่ยังเป็นพื้นที่อนุรักษ์นก (Important Bird Area) เพราะเป็นแหล่งที่อยู่ของนกปรอกแม่ทะ ซึ่งเป็นนกประจำถิ่น เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองปัจจุบันหาได้ยากและพบในปริมาณน้อยมาก และเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ เนื่องจากถูกดักจับไปเลี้ยง

เราออกเดินหลังอาหารเช้าจาก Dairy Farm Nature Park ไปจนถึงยอดเขาและเดินกลับลงมา ใช้เวลาเดินทั้งหมดประมาณ 5 ชั่วโมง ระยะทางทั้งหมดก็คงจะประมาณ 5 กิโลเมตร เริ่มเดินขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ทีละก้าว พอเหนื่อยก็ชะลอความเร็วลง ถึงจะช้าแต่เราก็ไม่ล้มเลิก

ในป่านอกจากความสงบ ธรรมชาติที่มีเพียงเสียงน้ำไหล เสียงลมพัดใบไม้ เสียงนก เสียงแมลง สิ่งที่ฉันรู้สึกได้ทันทีคือความยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ และตระหนักได้ทันทีว่าที่จริงแล้วตัวเรานั้นเล็กนิดเดียว ในชีวิตประจำวันที่ต้องตัดสินใจ ต้องทำงานร่วมกับผู้อื่น ต้องนำผู้อื่น บางครั้งก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองขาดความนอบน้อมไปบ้าง การมาเดินป่าในวันหยุด ช่วยดึงความสมดุลให้กลับมาหาตัวเองอีกครั้ง

การเดินป่าสำหรับฉันคือความสุข เป็นการเดินกับตัวเอง ให้เวลาอยู่กับตัวเองที่ดีที่สุด ฉันเห็นด้วยกับใครบางคนที่กล่าวไว้ว่า "การเดินเขาต้องการแค่การเอาเท้าซ้ายขวาก้าวสลับกันทีละก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ และในระหว่างทาง เราก็ให้โอกาสตัวเองอยู่กับปัจจุบันขณะตลอดเวลา เพื่อที่เราจะได้เห็นความงดงามของทุกย่างก้าว มิใช่แค่เพียงยอดเขา"

เอาความงามสองทางเดินที่ได้พบเห็นมาแบ่งปัน ส่วนความสุขจากการเดินนั้น ขอให้ทุกท่านได้สัมผัสเมื่ออกเดินด้วยตัวเองค่ะ

สุขสันต์วันที่ได้เดินกับตัวเองค่ะ