กิจกรรมยามว่าง(Leisure)ในกิจกรรมบำบัด(Occupational Therapy)

จากการได้เรียนหัวข้อกิจกรรมยามว่าง(leisure) พอพูดถึงคำนี้ เรามันจะคิดถึงมันไปในทางวิชาการที่ได้เรียนมา ซึ่งตอนนี้เราที่เป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่3 มหาวิทยาลัยมหิดล มักจะต้องหากิจกรรมยามว่างของคนไข้เพื่อนำกิจกรรมยามนั้นมาเป็นตัวส่งเสริมทักษะความสามารถในการทำกิจกรรมเเละใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองทั้งด้านร่างกาย อารมณ์ จิตใจ ให้ผ่อนคลายจากความเครียด เเต่เมื่ออาจารย์ได้สั่งให้เราทำกิจกรรมยามว่างทั้ง10อย่างให้หมดภายในเวลา1ชั่วโมงครึ่ง ได้แก่ ถ่ายภาพขณะฟังเสียงธรรมชาติ เเต่งกลอน วาดรูป เขียนแผนผังความคิด คิดท่าออกกำลังกาย คิดเกมส์เล่นกับเพื่อน คิดท่าบริหารสมอง เขียน/พูดคำคม เเต่งเพลงของตัวเองเเละท่าฝึกจิต(Mindfulness) ซึ่งหลังจากเราได้รับงานให้ทำเช่นนี้ บอกเลยว่าตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์ที่จะทำ เพราะเรารู้สึกว่าการทำกิจกรรมเหล่านี้ควรมาจากการความต้องการบวกกับเวลาที่เหมาะสมของเรา เเต่พอได้ลองไปฟังเสียงธรรมชาติคือการกอดต้นไม้ มันทำให้เรารู้สึกจิตใจสงบมากเเละทำให้เรากลับไปนึกถึงวันเก่าๆที่เราเคยได้มีโอกาสไปเดินป่าได้ไปนอนบนพื้นดินมองดูท้องฟ้าตัดกับสีเขียวของต้นไม้ใหญ่ ได้ไปกอดต้นไม้เเละฟังเสียงที่มันบอกกับเราเเละเสียงที่เราบอกกลับ ความรู้สึกเหล่านี้เกือบจะเลือนหายไปจนเราได้มาทำมันอีกครั้ง พอหลังจากนั้นเราเเละเพื่อนได้ไปนั่งเงียบๆอยู่กับตัวเองที่ม้าหิน เราได้มองออกไปเเละเห็นวิวเราเลยอยากสเก็ตภาพขึ้นมาเพราะเมื่อตอนเราอยู่ประถมเราเคยลงเรียนวิชาศิลปะเเละเราชอบวาดภาพมากทั้งภาพการ์ตูนทั้งสเก็ตภาพวิว ต้นไม้ เเต่วันเวลาผ่านไปวัยที่โตขึ้นเรื่องราวมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้เราไม่ได้ทำสิ่งนั้นอีก เราแอบนึกเสียดายตัวเองเหมือนกันที่ทำไมเราไปให้สิ่งต่างๆเหล่านั้นมาทดเเทนสิ่งที่เราชอบมันจริงๆ เราเป็นคนชอบร้องเพลงอยู่เเล้วเเต่เราไม่ค่อยอยากร้องให้คนอื่นฟัง ส่วนการฝึกจิตใจหรือสมาธิเวลาที่เราต้องการความเงียบเราเเค่อยู่กับตัวเอง เหม่อมองวิวคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา แต่เรายอมรับว่าตัวเองไม่สามารถทำกิจกรรมได้ครบตามที่อาจารย์สั่งเพราะกิจกรรมบางอย่างเราคิดว่ามันควรมาจากอารมณ์ในตอนนั้นจริงๆ แต่จากการที่เราได้ไปลองทำกิจกรรมเหล่านี้ทำให้เราได้ข้อคิดอย่างหนึ่งว่า การที่เราแบ่งเวลาให้กับตัวเองเพื่อผ่อนคลายความเครียดที่พบเจอกับเรื่องราวที่ผ่านมาเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่ช่วยเยียวยาให้กับตัวเราเองได้