วันนี้อาจารย์สาโรจน์มานิเทศวิชาสุขศึกษา ครั้งที่ 2
ซึ่งห้องเรียนที่ฉันจะเข้ารับการนิเทศในวันนี้ คือ ห้องเรียนชั้น ป.4/1
ห้องที่มีจำนวนนักเรียนน้อยที่สุดในระดับชั้น ป.4 แต่ดีกรีความดื้อและซนมากที่สุด...
ฉันรู้สึกหนักใจทันทีที่อาจารย์บอกว่า "อาจารย์ขอนิเทศเสาวภาวันจันทร์นี้นะครับ"
เพราะครั้งที่แล้ว การนิเทศครั้งที่ 1 คือห้องเรียนชั้น ป.4/5
ดังนั้น ครั้งที่แล้วฉันจึงดำเนินกิจกรรมการเรียนการสอนไปได้อย่างราบรื่น
เพราะนักเรียนห้อง ป.4/5 เป็นห้องเรียนที่น่ารัก เชื่อฟัง และให้ความร่วมมือในกิจกรรมการเรียนการสอนเป็นอย่างดี
แต่ในวันนี้ต้องเข้ารับการนิเทศห้องเรียนชั้น ป.4/1 ซึ่งเป็นห้องที่เป็นที่สุดของทุกอย่าง
...ดื้อที่สุด
...ไม่ตั้งใจเรียนที่สุด
...ไม่เชื่อฟังที่สุด
...ไม่ส่งการบ้านบ่อยที่สุด
และอีกหลาย ๆ ... ที่สุด
แต่ฉันก็ไม่ได้เครียดกับการนิเทศในครั้งนี้มากมาย
เนื่องจากฉันเข้าใจสภาพของเด็กห้องนี้ จึงไม่คาดหวังกับผลการนิเทศในครั้งนี้มากนัก
ฉันหวังแค่อย่างเดียวคือ...หวังว่าอาจารย์จะเข้าใจ ><
คาบเรียนชั้น ป.4/1 ที่ฉันต้องเข้ารับการนิเทศในวันนี้ คือคาบ 4 คาบหลังพักกลางวัน
อาจารย์สาโรจน์เป็นคนตรงต่อเวลามาก อาจารย์ก็มาตามนัด
แต่บังเอิญเดือนนี้นักเรียนห้อง ป.4/1 เป็นเวรล้างจาน
ดังนั้นเมื่อถึงคาบเรียนวิชาสุขศึกษา ทั่วห้องจึงตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นอาหาร
เพราะเด็ก ๆ กำลังรับประทานอาหารกลางวัน
และเพราะเป็นเด็ก ป.4/1 ดังนั้นทั้งข้าวและน้ำแกงจึงหกเต็มหน้าห้องไปหมด
นอกจากนั้นสภาพเด็กแต่ละคนก็ถอดเสื้อบ้าง ถอดกางเกงบ้าง เพราะทำเสื้อผ้าเปียกตอนล้างจาน
ฉันชินกับการเห็นภาพนี้ในหห้องเรียน ป.4/1 เพราะเป็นธรรมชาติของเขา แต่ฉันไม่รู้ว่าอาจารย์จะเข้าใจรึเปล่า...
ฉันเห็นสภาพห้องเรียนแล้วรู้สึกท้อตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มนิเทศเลย...
กว่าเด็กจะกินข้าวกลางวันเสร็จก็เลยเวลาสอนไปแล้วประมาณ 10 นาที
และธรรมชาติของเด็ก ป.4/1 คือจะต้องลุกไปเหลาดินสอหรือไม่ก็ลุกไปห้องน้ำ ไปกินน้ำ เกือบตลอดทั้งคาบ ><
เมื่อฉันเริ่มจัดกิจกรรมการเรียนการสอน เด็ก ๆ ก็ฟังบ้าง ไม่ฟังบ้าง
ฉันพยายามควบคุมชั้นเรียนให้ได้ แต่ฉันรู้สึกว่าวันนี้ เด็กไม่นิ่งเลยและดูวุ่นวายมากกว่าปกติ
และฉันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมต้องมาวุ่นวายในวันนี้เป็นพิเศษ ... วันที่ฉันต้องได้รับการนิเทศ ครั้งที่ 2 ><
เนื้อหาที่สอนในวันนี้ คือ เรื่อง ฉลากอาหารและผลิตภัณฑ์สุขภาพ
ฉันก็พยายามสอนตามปกติและพยายามควบคุมชั้นเรียน
แต่วันนี้สู้นักเรียนไม่ไหวจริง ๆ
ที่น่าเคืองมากที่สุด ก็คือ เด็กหญิงในห้องเรียนคนหนึ่งเอาพวงกุญแจรูป Stitch ขึ้นมาอวดฉัน ขณะที่ฉันกำลังสอนอยู่
และบังเอิญว่าเป็นพวงกุญแจที่เมื่อกดปุ่มแล้ว จะส่งเสียงดัง พร้อมกับมีแสงไฟเหมือนไฟฉายออกมาจากตาด้วย
และบังเอิญว่า เด็กคนนั้นบังเอิญจงใจส่องไฟมาเข้าตาฉันด้วย ขณะที่ฉันกำลังสอน
ฉันพูดอธิบายเนื้อหาไป เด็กก็กดปุ่มพวงกุญแจ ใส่ตาฉันเรื่อย ๆ
ฉันไม่รู้ว่าอาจารย์ได้ยินเสียงรึเปล่า แต่ตอนนั้นฉันเคืองมาก จึงยึดมา...
กิจกรรมการเรียนการสอนที่แสนจะวุ่นวายในวันนี้ใกล้จะจบลงแล้ว
ฉันจึงเก็บฉลากอาหารและตัวอย่างยาประเภทต่าง ๆ ที่นำมาให้เด็กดู เพื่อนำไปใช้สอนห้องอื่น ๆ
แต่ก็ต้องยิ่งเคืองมาก เพราะที่ซองผงเกลือแร่ที่ฉันยังไม่ได้กิน มีรอยถูกกัดจนถุงขาด
และปรากฎว่า เด็กคนที่ส่องไฟฉายใส่ตาของฉันเป็นคนเดียวกับคนที่แอบกัดถุงเกลือแร่
ฉันจึงลงโทษโดยการยึดพวงกุญแจดังกล่าว...
หลังเสร็จคาบ อาจารย์ก็ให้คำแนะนำที่ดีให้แก่ฉันมาก
อาจารย์บอกว่า ฉันยังควบคุมชั้นเรียนห้องนี้ยังไม่ได้ และท่าทางที่ฉันสอนเด็ก ป.4/1 ไม่หมือนกับฉันที่สอนเด็ก ป.4/5 ในวันนั้นเลย
อาจารย์ก็ให้คำแนะนำ คำปรึกษาต่าง ๆ และพูดปิดท้ายว่า "อาจารย์เข้าใจ"
แค่คำนี้ที่ฉันต้องการ ^^
ขอบคุณอาจารย์มากนะค่ะที่เข้าใจหนูและนักเรียน ป.4/1 ในวันนี้
และขอบคุณสำหรับคำแนะนำและคำปรึกษาดี ๆในวันนี้ค่ะ ^^
ผ่านไปแล้ว 2 ครั้งกับการนิเทศวิชสุขศึกษา ชั้น ป.4
เวลาผ่านไปเร็วจัง
คำปรึกษาและคำแนะนำดี ๆ ของอาจารย์ในวันนี้ ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีกำลังใจมากขึ้นกว่าเดิม
และทำให้ฉันตั้งใจไว้ว่า หากอาจารย์มาคราวหน้า อยากให้อาจารย์มาห้อง ป.4/1 อีก เพราะฉันอยากแก้ไขให้ดีขึ้นมากกว่านี้
หวังว่าครั้งหน้าคงจะมีโอกาสได้แก้ตัวใหม่
ขอบคุณอาจารย์อีกครั้งที่เข้าใจค่ะ ^^
ไม่มีความเห็น