วันที่ 28 วันเปิดเรียนวันแรกแห่งปี 2560 (4 มกราคม 2560)

หลังจากหยุดยาวช่วงปีใหม่ไปแล้ว 4 วัน

วันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอมวันแรกแห่งปี 2560

คณะครูและนักเรียนโรงเรียนบ้านริมใต้ทุกคนมาโรงเรียนด้วยความสดใส

สวัสดีปีใหม่ 2560 ค่ะ ^^

ช่วงวันหยุดช่วงวันปีใหม่ที่ผ่านมา ฉันมีความสุขมาก

เพราะเวลาแห่งความสุข ถูกใช้ร่วมกับบุคคลอันเป็นที่รัก ... ครอบครัวของฉัน ^^

ครอบครัวของเรากินหมูกระทะด้วยกัน และพูดคุยกันอย่างมีความสุข

ฉันอยากให้ทุกวันมีความสุขเหมือนช่วงวันปีใหม่จัง ^^

ตอนจะกลับมาหอพัก ฉันแวะไปหาพ่อก่อนกลับ

พ่อกำลังทำคันนา พ่อกำลังจะปลูกข้าว

ฉันไม่เคยอายที่มีพ่อแม่เป็นชาวไร่ ชาวนา

กลับภูมิใจซะมากกว่า...

เพราะชาวไร่ ชาวนา คนนี้แหละที่ส่งฉันเรียนมาจนถึงทุกวันนี้

และอีกไม่กี่เดือน ฉันก็จะเรียนจบแล้ว

ก่อนกลับ ฉันถ่ายรูปกับพ่อด้วย เอาไว้ดูเพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเอง ^^

ปีเก่าผ่านไปอย่างรวดเร็ว ช่วงเวลานี้เป็นปี 2560 แล้ว

พวกเรา ครูเป็นเลิศ กำลังจะเรียนจบในไม่กี่เดือนนี้แล้ว

ฉันรู้สึกเหมือนพวกเราเพิ่งพบกัน ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เมื่อไม่นานมานี่เอง

เวลาช่วงหลังปีใหม่นี้ ทำให้ฉันได้ตระหนักว่า ต้องเร่งทำงานให้เสร็จเรียบร้อย

และที่สำคัญคือ เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนแล้วกับชีวิตนักศึกษาฝึกสอนที่โรงเรียนบ้านริมใต้แห่งนี้

แค่คิดก็รู้สึกใจหายจัง... เวลาผ่านไปเร็วจัง...

วิถีชีวิตของคณะครูและนักเรียนโรงเรียนบ้านริมใต้ก็ดำเนินไปอย่างปกติเช่นเคย

นักเรียนก็เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเช่นเคย

ทุกคนยังเหมือนเดิม นักเรียนยังน่ารักเหมือนเดิม และคณะครูยังอัธยาศัยดีเหมือนเดิม

วันนี้มีการนำเสนอภาษาอังกฤษวันละคำหน้าเสาธงเช่นเดิม

คำศัพท์ภาษาอังกฤษคำแรกของปีนี้คือ คำว่า...

ภาพการนำเสนอคำศัพท์ภาษาอังกฤษในวันนี้

เปิดเรียนวันแรกของปีวันนี้ ก็มีคนสร้างวีรกรรมซะแล้ว

เรื่องมีอยู่ว่า... กลางวันนี้ฉันเดินทางไปโรงอาหารเพื่อกินข้าวตามปกติ

แต่บังเอิญว่า โรงอาหารของนักเรียนที่อยู่ข้าง ๆ ที่กินข้าวมีความผิดปกติ

เนื่องจากมีนักเรียนกลุ่มหนึ่งจำนวน 7 คน ขึ้นไปยืนบนเวที

สมาชิกที่ขึ้นไปยืนบนเวที คือ สมาชิกชั้น ป.6/1 และ ป.6/2

ชั้น ป.6/1จำนวน 4 คน ฉันไม่รู้จักชื่อ เพราะไม่ได้สอนพวกเขา

แต่ ป.6/2 อีก 3 คนที่เหลือ ฉันรู้จักเป็นอย่างดี เพราะเป็นกลุ่มที่เฮี้ยวที่สุดในห้อง

ได้แก่ ด.ช.นันทนากร ด.ช.เอกกมล และด.ช.เดชาธร รู้รอบ

เรียนในห้องว่าดื้อที่สุดแล้ว แต่การกระทำวันนี้ยิ่งกว่า

เด็กกลุ่มนี้ทำหน้าสำนึกผิด และก้มหน้าก้มตากันยกใหญ่เลย

จากนั้นก็มีครูฝ่ายปกครองแห่งโรงเรียนบ้านริมใต้เดินเข้ามาหาเด็ก ๆ กลุ่มนี้

คณะครูและนักเรียนโรงเรียนบ้านริมใต้รู้จักกิตติศัพท์ของชื่อ "ครูโน่" ดี

เพราะคุณครูเด็ดขาด และน่าเกรงขามมาก สำหรับนักเรียนทุกคน

ไม่ว่าเด็กคนไหนจะดื้อ จะซนขนาดไหน

หากถูกครูโน่ปราบก็รับรองว่า หงอยเป็นแมวเลยทีเดียว

ครูโน่ไต่สวนเด็กด้วยเสียงกึกก้องทั่วทั้งโรงอาหาร

เด็กนักเรียนที่นั่งกินข้าวก็เงียบกริบทั้งโรงอาหาร

สืบไปสืบมา จึงได้รู้ว่า เด็กกลุ่มดังกล่าวนี้ ทำความผิดอันถือว่าใหญ่หลวงสำหรับโรงเรียนนี้

นั่นก็คือ การโดดโรงเรียน

หลายโรงเรียนอาจมองว่ามันเป็นเรื่องปกติสำหรับโรงเรียนทั่วไป

แต่สำหรับโรงเรียนนี้ นี่คือปัญหาใหญ่มาก

เพราะขนาดฉันเข้ามาฝึกสอน ณ โรงเรียนแห่งนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นเด็กกล้ากระทำการแบบนี้ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ท้าทายอำนาจครูโน่มาก

ภาพเด็กกลุ่มที่ทำผิด ได้ขึ้นไปยืนบนเวที

เด็กกลุ่มนี้นัดแนะกันโดดโรงเรียนด้วยความคึกคะนอง

แล้วยังมีการนัดแนะกันนำเสื้อผ้ามาเปลี่ยนหลังจากโดดโรงเรียนแล้วด้วย

เพราะจะพากันไปเที่ยว และเล่นเกมตามประสา

ตอนแรกเด็ก ๆ คงนึกสนุกและคึกคะนองที่ได้ทำการแบบนี้

แต่เมื่อถูกครูโน่จับได้ เรื่องนี้จึงไม่น่าสนุกอย่างที่คิด

เพราะมันเหมือนเป็นฝันร้ายซะมากกว่า

แค่ครูโน่ไต่ถามด้วยเสียง ด้วยคำพูด ฉันยังรู้สึกกลัว

แล้วเด็ก ๆ ที่ทำผิด คงรู้สึกกลัวจนฉี่แทบราด

แต่ละคนก้มหน้าก้มตา สำนึกผิดกันยกใหญ่

ไม่มีใครกล้าท้าทายอำนาจครูโน่สักคน

ฉันยืนมองดูว่า เด็กกลุ่มนี้จะทำอย่างไรต่อ

เด็กกลุ่มนี้ได้แต่ยืนนิ่งบนเวที และไม่ได้รับอนุญาตให้นั่ง

ที่ครูโน่ให้ขึ้นไปยืนบนเวที เพราะเป็นการแสดงให้คนอื่นดูเป็นตัวอย่าง

คนอื่นจะได้ไม่กล้ากระทำความผิดเหมือนเด็กกลุ่มนี้อีก

เด็กกลุ่มนี้ถูกทำโทษ เพื่อจะได้หลาบจำและไม่กล้าทำผิดอย่างวันนี้อีก

กล้าจะได้รับอนุญาตให้ลงจากเวทีเพื่อมากินข้าว เด็กกลุ่มนี้ก็คงเมื่อยขามาก ฉันคิดว่างั้น...

เพราะมีบางคนที่จะนั่ง ครูโน่ก็จะตะโกนถามว่า ใครอนุญาตให้นั่ง

แค่ได้ยินเสียง เด็ก ๆ ก็ผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว

เรียกได้ว่า ยืนจนขาแข็ง กว่าจะได้รับอนุญาตให้กินข้าว...

สวัสดีวันเปิดเรียนวันแรกแห่งปี 2560

เปิดเทอมวันแรก เด็กดื้อก็สร้างวีรกรรมซะแล้ว

วันนี้คงเป็นวันที่เด็กกลุ่มนี้เข็ดหลาบและจดจำไปอีกนานแสนนาน...