สภาวะขาดความรักแท้ (Non-Actually Love Syndrome : NALS) Part II


เมื่อเกิดสภาวะขาดความรักแท้ (Non-Actually Love Syndrome :NALS) ก็จะต้องดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ใช่หรือใกล้เคียงสิ่งนั้นมาทดแทนและเติมเต็มในสิ่งที่ขาด

ในห้วงเวลากว่า 2 เดือนที่อุดมไปด้วยความสุขนี้ มีอยู่วันหนึ่งที่ผมนั่งคิดอะไรอยู่เพลิน ๆ แล้วนึกขึ้นสิ่งหนึ่งขึ้นได้ว่า "เราลืมอะไรไปหรือเปล่า"

ตอนนั้นผมก็พยายามคิด คิดแล้ว คิดอีก คิดแล้ว คิดอีก จนเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก จากนั้นผมก็ "ปิ๊ง" คิดออกแล้ว สิ่งที่เราลืมนึกไปเลยนั่นก็คือ "เรื่องแฟน"

เมื่อคิดย้อนกลับไปครั้นเมื่อสมัยหนุ่ม ๆ ชีวิตของผมจัดได้ว่าเป็น "นักพเนจร" คนหนึ่งเลยทีเดียว จากอนุบาลหนึ่งถึงจบปริญญาตรีผมเปลี่ยนโรงเรียนมาแล้วนับสิบโรงเรียน ย้ายตามพ่อแม่บ้าง พ่อกับแม่ส่งไปอยู่กับปู่และย่าบ้าง ที่สำคัญที่สุดก็คือ "ไปอยู่หอพัก"

ชีวิตช่วงนั้นหลังจากที่ผมได้กลับไปอยู่ใกล้ชิดพ่อแม่ได้ 3 ปี โดยการเรียนมัธยมต้น (ม.1- ม.3) ที่โรงเรียนคลองลานวิทยา จากนั้นถัดมาชีวิตก็ตกดวงชีพจรลงเท้า ได้ทุนมาเรียนต่อที่โรงเรียนพณิชยการวิริยาลัยนครสวรรค์

ช่วงชีวิตที่ไปอยู่หอพักนั้นแรก ๆ เป็นช่วงที่ทรมานสุด ๆ เพราะชีวิตต้องพบเจอกับ "ความเหงา" การนั่งมองท้องฟ้าแล้วน้ำตาก็ไหลเป็นกิจวัตรประจำวันของเด็กหอ (แรก ๆ)

"แรก ๆ" คำ ๆ นี้เป็นสิ่งที่ผมประสบพบพานมาด้วยชีวิตของตนเอง

ความเหงา แรก ๆ ใหม่ ๆ ที่เพิ่งออกจากอ้อมอกแม่ อ้อมอกแห่งความรักแท้ ความรู้สึกคิดถึง ห่วงหาและอาทรมีอยู่เต็มเปี่ยม แต่สักพักความเหงาเหล่านั้นถูกทดแทนด้วยเพื่อน พี่ น้อง และ "แฟน"

สิ่งเหล่านี้เป็นนับได้ว่าเป็นสัจธรรมอันหนึ่งของมนุษย์ "เมื่อสิ่งใดขาดหายไป มนุษย์ก็จะพยายามดิ้นรนหาสิ่งหนึ่งมาทดแทน"

เมื่อเกิดสภาวะขาดความรักแท้ (Non-Actually Love Syndrome :NALS) ก็จะต้องดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ใช่หรือใกล้เคียงสิ่งนั้นมาทดแทนและเติมเต็มในสิ่งที่ขาด

ถ้าโชคดีเจอคนดีก็ดีไป แต่ถ้าโชคร้าย......

เพื่อนแท้ มิตรแท้ และความรักแท้ มิใช่สิ่งที่หาซื้อได้ตามร้านสะดวกซื้อ

เพื่อนแท้ มิตรแท้ และความรักแท้ มิใช่สิ่งที่หาง่ายในสังคมสับสนและอลหม่านอยู่ในปัจจุบัน

เด็กสักคนหนึ่ง ต้องเดินทางหอบหิ้วกระเป๋าที่เต็มไปด้วยความหวังของครอบครัวที่พ่อและแม่ฝากอนาคตและคำพูดที่พ่อกับแม่บอกเราเสมอว่า "ลูกต้องไปได้ดี ไปเรียนหนังสือ เพื่อมีอนาคตและชีวิต ที่ดีกว่าพ่อและแม่"

แต่หนทางการเดินไปถึงอนาคตที่ดีเหล่านั้น ลูกจะเดินได้อย่างไรถ้าอยู่ห่างและไกลจากความรักแท้ที่พ่อและแม่มีให้

หนทางที่เต็มไปด้วยขวากหนาม ปัญหาต่าง ๆ รุมเร้า ทั้งปัญหาชีวิต ปัญหาการเรียน ความเครียด เศร้าหมอง หดหู่ ท้อแท้ เราจะพึ่งใครได้ล่ะ เราจะหันหน้าพึ่งใคร

"ฉันไง ฉันเป็นที่พึ่งของเธอได้ เพราะฉันและแท้เกิดมาเพื่อเป็นเนื้อคู่กัน (เฉพาะตอนเรียนนะ จบแล้ว......"

สภาวะขาดความรักแท้ถูกทดแทนด้วยความรักเทียม เมื่อความเหงาถูกเติมเต็มจนกลายเป็นหงายเหงา เมื่อความเศร้าถูกเติมเต็มด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แต่สิ่งที่เติมเต็มนั้นแอบแฝงมาด้วยผลประโยชน์ต่าง ๆ

ฉันก็ขาดเหมือนกัน ฉันก็เหงาเหมือนกัน "เราจึงมาเติมเต็มในสิ่งที่ขาดซึ่งกันและกัน"

สภาวะที่ความเจริญกระจุกและสภาวะขาดความรักแท้ (NALS) กระจาย เด็ก เยาวชน ผู้เป็นความหวังกำหนดอนาคตของทุก ๆ คนในครอบครัว ถูกส่งเข้าเวทีการต่อสู้และแข่งขัน เลือกและหาที่เรียนที่ดีที่สุด "ในที่ ๆ ห่างไกลที่สุด" เพื่อเป็นหลักประกันว่าสถาบันที่ดีและห่างไกลที่สุดเหล่านั้นจะสร้างความฝันของพ่อและแม่ให้เป็นจริง

เด็กในหมู่บ้าน เข้าไปเรียนที่โรงเรียนประจำตำบล

เด็กที่อยู่ในตำบล เดินทางไปเรียนที่โรงเรียนประจำอำเภอ

เด็กที่อยู่ต่างอำเภอ นั่งรถโดยสาร รถประจำทาง รถรับจ้างไปเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัด

เด็กที่อยู่ในจังหวัดเล็ก ๆ เดินทางไปหาหอพักอยู่ในจังหวัดใหญ่ ๆ

เด็กที่อยู่ในจังหวัดใหญ่แล้ว ยังเดินทางไปอยู่คอนโดและอพาร์ทเม้นในจังหวัดที่ใหญ่กว่า

เด็กที่อยู่ในจังหวัดที่ใหญ่ที่สุดหรือเมืองอันศิวิไลซ์ ถือหนังสือเดินทางไปใช้ชีวิตยังสถานที่ที่ต้องข้ามน้ำข้ามทะเลไปยังดินแดนอันไกลโพ้น

เพื่ออนาคต และงานที่ดี

แต่พ่อหรือแม่รู้ไหมว่า กว่าจะเดินทางถึงอนาคตและงานที่ดี ซึ่งงานคือเงิน เงินคืองาน ซึ่งเหมือนจะบันดาลสุขมาให้หนูนั้น หนูจะต้องเดินทางความทุกข์ทรมานอันแสนสาหัสมาแค่ไหน ???

หนูจะต้องเดินผ่านความรักที่หลอกลวงที่เข้ามาในช่วงที่แสนจะเหว่ว้า 

ความรักที่เข้ามาในยามที่แสนโหยหา

ความรักที่เข้ามาหาหนูทุกเวลา

ความรักนั้นมีค่าแค่ช่วงเวลาที่ผ่านไป

 

อนาคตที่ดีมีค่าฉันใดหรือ

สิ่งนี้คือสิ่งสูงสุดในชีวิตของฉันไหม

สิ่งนี้นั้นมีค่าเหนือสิ่งใด

มีค่ากับใคร ๆ หรือฉันเอง

 

หากวันนี้ถ้าหนูอยู่อยู่กับแม่

หนูจะพบรักแท้หาใดเหมือน

รักแท้ไม่มีวันจะลบเลือน

รักแท้ที่ย้ำเตือนบอกเราให้เข้าใจ

 

บอกเราว่าวันนี้เรามีสุข

ไม่มีทุกข์ต้องโหยหาความรักไหน

ไม่แสวงหาความรักที่อื่นใด

ความรักแท้อยู่ที่ใจแม่ฉันเอง

 

เมื่อไม่ขาดไม่ต้องเติมสิ่งใดเพิ่ม

ชีวิตเริ่มมีค่าและความหมาย

ช่วยให้ทำสิ่งถูกต้องกว่าถูกใจ

แถมเรื่องใจไม่ต้องคิดให้พะวง

 

พ่อและแม่อย่างไรก็คือท่าน

ผ่านคืนวันหาเป็นใครเป็นอื่นไม่

ยิ่งคืนวันเดือนปีผ่านพ้นไป

ความรักแท้ยิ่งสดใสมากกว่าเดิม

 

ถ้าขาดต้องเติม ไม่ขาดไม่ต้องเติม

ขาดรักต้องเติมรัก ไม่ขาดรักไม่ต้องเติม

มีรักแท้ ไม่ต้องหารักใดเพิ่ม

รักแท้ช่วยเพิ่มเติม ความสุขแท้แก่สังคม.......

 

พาเด็กกลับบ้านและให้ความรักแท้ (Actually Love) กันเถอะครับ

ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ

 

หมายเลขบันทึก: 62233เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2006 23:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:28 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)
เออ หนอ คนเราช่างโหยหาความรัก และการได้มาความรักก็เสี่ยงเหลือเกิน

เมื่อเกิดสภาวะขาดความรักแท้ (Non-Actually Love Syndrome :NALS) ก็จะต้องดิ้นรนแสวงหาสิ่งที่ใช่หรือใกล้เคียงสิ่งนั้นมาทดแทนและเติมเต็มในสิ่งที่ขาด

ถ้าโชคดีเจอคนดีก็ดีไป แต่ถ้าโชคร้าย......

เพื่อนแท้ มิตรแท้ และความรักแท้ มิใช่สิ่งที่หาซื้อได้ตามร้านสะดวกซื้อ

เพื่อนแท้ มิตรแท้ และความรักแท้ มิใช่สิ่งที่หาง่ายในสังคมสับสนและอลหม่านอยู่ในปัจจุบัน

 

เพื่อแท้หาได้ด้วยการใช้ "ใจ"  หา

พี่ยังคงเชื่อเช่นนั้น

นิวก็เป็นอีกคนนึง  ที่ไม่เชื่อในรักของหนุ่มสาว (พูดจริง ๆนะคะ) แต่ ๆๆๆ อย่าเพิ่งตอบโต้นิวนะคะ...เพียงแต่นิวเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงเท่านั้นเอง  จึงคิดว่าไม่เหมาะกับการมีใครมาดูแลกระมัง

 

รักแท้ ตลอดระยะเวลา 20 กว่าปีที่ผ่านมา (ตอนนี้ก็เกือบจะเข้าเลข 3 แล้ว...)  นิวมองเห็นความรักของพ่อกับแม่มากที่สุด  ท่านให้เราทุกอย่างจริง ๆ เป็นทุกอย่างสำหรับนิวจริง ๆ 

 

ถ้าวันนึง ท่านไม่ได้อยู่บนโลกนี้  นิวยังนึกไม่ออกเลยว่า..นิวจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร  คงเหมือนใบไม้ที่หลุดลอยไป...(ไม่อยากคิดเลยจริง ๆ กลัว !!!)

 

ในสมัยที่นิวเรียนจบ ปวส. นิวได้โควต้ามาเรียนต่อในกรุงเทพฯ  ตอนนั้นนิวต้องใช้ชีวิตเป็น "เด็กหอ"  พ่อจะมีหน้าที่คอยรับ-ส่งนิวกลับบ้าน ซึ่งนิวจะกลับบ้านเพียงเทอมละ 1 - 2 ครั้งเท่านั้น  (พ่อไม่อนุญาตให้นิวขึ้นรถกลับบ้านเองคะ  เพราะสังคมกรุงเทพฯ อันตรายเกินกว่าที่เด็กบ้านนอกอย่างนิวจะตามทัน พ่อบอกว่างั้น....??? )  ซึ่งในขณะเดียวกัน เพื่อน ๆ จะกลับบ้านกันทุกอาทิตย์   แต่ในช่วงนั้น นิวก็ไม่เหงาเลยนะคะ...นิวกลับรุ้สึกว่า "มีเวลา"  อ่านหนังสือมากขึ้น  เขียนโปรแกรม  หรือทำอะไรหลาย ๆ อย่างมากขึ้นนะ...

 

ความเหงา จริง ๆ แล้วตนเองเป็นผู้กำหนดและทำให้เกิดขึ้นมา  ถ้าเหงา ก็จงหากิจกรรมทำเพื่อแก้เหงา  นิวรุ้ว่า "พูดง่าย แต่ทำยาก "

    แต่ถ้านักศึกษาหรือนักเรียนตกอยู่ในสภาวะของความเหงาฉันท์ใดแล้ว     นักเรียนเหล่านี้จะ "ตก" เป็นเป้าหมายของคนชั่วในสังคมได้ง่าย ???

 

 

  • สวัสดีครับคุณ Kawao
  • ครับคนเราส่วนใหญ่ไม่เว้นแม้กระทั่งผมก็โหยหาความรักครับ
  • แต่ช่วงนี้ ช่วงที่ได้สัมผัสกับรักแท้อย่างเต็มอิ่ม ช่วงที่ได้อยู่กับพ่อและแม่เป็นเวลานาน ๆ ช่วงนี้ทำให้ผมรู้ว่า เมื่อเวลาเราได้ความรักที่อิ่มแล้ว เราก็จะไม่โหยหาความรักเหมือนเมื่อครั้งก่อนที่ขาดความรักจนต้องโหยหาความรักอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันครับ
  • ขอขอบพระคุณอย่างสูงที่เข้ามาแลกเปลี่ยนและเติมเต็มครับ
  • สวัสดีครับพี่สมพร
  • ผมก็เชื่อเช่นเดียวกับพี่ครับ
  • ความรักแท้ต้องใช้ใจหา
  • เช่นเดียวกันทุกอย่างที่ "แท้" ไม่ว่าจะเป็นความจริงแท้ มิตรแท้ ความแท้ของสรรพสิ่งต้องใช้ใจหาและใช้ใจสัมผัสถึงจะเจอครับ
  • ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงที่เข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ครับ
  • สวัสดีครับน้องนิว
  • สิ่งที่ต้องนิวพูดมาเป็นสิ่งที่ถูกต้องอย่างแน่แท้เลยครับ
  • เพราะว่าน้องนิวได้รับความรักแท้และดูแลเอาใจใส่จากพ่อแม่อย่างดียิ่งเลยครับ น้องนิวจึงไม่เกิดสภาวะขาดความรักแท้ (Non-actually Love Syndrome) ครับ
  • แตกต่างจากผมเมื่อสมัยก่อนที่ตอนเรียนหนังสือครับ ไม่ใช่พ่อแม่ไม่รักนะครับแต่ว่าครอบครัวผมจะไม่ค่อยได้อยู่ใกล้ชิด สัมผัสและแสดงออกกันมากครับ
  • น้องนิวเป็นคนที่โชคดีมาก ๆ เลยครับที่ได้ความรักแท้จนสามารถสู้กับสภาวะต่าง ๆ ในสังคมโดยเฉพาะสามารถต่อสู้กับสิ่งชั่วร้ายต่าง ๆ ในสังคมอย่างเข้มแข็งด้วยความรักแท้ที่ได้รับมาครับ
  • ความรักแท้ทำให้เราแข็งแกร่ง ไม่อ่อนไหวต่อสิ่งใดที่เข้ามายั่วยุง่าย ๆ ครับ
  • ขอให้น้องนิวมีความรักแท้เช่นนี้ตลอดไปครับ

นึกถึงคำว่า"รักแท้"..เป็นความรักและความปรารถนาดีที่เรามีต่อตนเองและผู้อื่น...เริ่มต้นมาจากการเรียนรู้และพัฒนาจากพ่อแม่..สมาชิกในครอบครัวที่ใกล้ชิด..ส่งต่อมาตามเหตุปัจจัยขยายออกมาสู่บุคคลนอกครอบครัว เช่น ครู เพื่อน คนรัก...คนโสดสนิทไม่มีแฟน..รักแท้ยามเลยวัยเป็นนักศึกษาก็กลับย้อนมาสู่บ้านสู่ครอบครัว.

.พวกที่ยังนึกได้ว่าตัวเองมีพ่อแม่ญาติพี่น้องแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันหรืออยู่ใกล้ชิดกันก็ไม่น่าที่จะนับ/จัดเข้ากลุ่มพวกขาดรักแท้..แต่พวกที่เป็นดั่งคนไร้ราก..เหมือนเด็กหลงทาง..ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัว ไม่มีใครที่อาจนับได้ว่าเป็นเพื่อน..ชีวิต/โลกนี้มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่สำคัญไม่มีคนอื่นใดมาอยู่ในจิตสำนึก..พวกนี้น่าจะเข้าข่ายขาดรักแท้มากกว่า.

.เพราะเขาไม่รู้จักรักที่แท้จริงดูเหมือนเป็นคนรักตัวเองแต่จริงๆแล้วเขายังหาตัวตนของตัวเองที่จะสร้างและสัมผัสรักได้อย่างถูกต้องและสมบูรณ์แบบนั้นไม่เจอ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท