๒๑๗. สนทนา..นำมาซึ่งความสุขและสร้างสรรค์

อย่าได้คิดว่า ทำงานไปคุยไปไร้สาระ..ผมเองทำงานในวันหยุด มีความสุขที่เพื่อนมาเยี่ยมเยือน นำความรู้มาให้ เดินไปมุมโน้นมุมนี้ เข้าไปอยู่ในท่ามกลางแหล่งเรียนรู้ มีเรื่องราวที่ทำไปแล้ว..แต่ยังไม่เข้าใจ ผมตั้งคำถาม และได้ความทุกคำตอบ..

พี่สุนันต์ พี่กัญญา..มาจากกรุงเทพฯ ก่อนหน้านี้ก็มาช่วยงานวันเด็ก..วันนี้ผมจัดซื้อน้ำส้มควันไม้ที่พี่ทั้งสองสนใจ เตรียมไว้ให้หลายขวด พี่สุนันต์บอกว่า..มะนาวกับมะกรูดของผม เจริญเติบโตผิดหูผิดตาจริงๆ..รวมทั้งพืชผักอื่นๆด้วย..พี่กัญญา..เห็นการเปลี่ยนแปลงของบ่อปลา..ชอบแนวคิดที่ดัดแปลงเป็นบ่อกบได้ด้วย ที่สำคัญ..ก็คือ กว้างขวาง สะอาด น่าอยู่..พี่บอกว่าถ้าเจอลูกกบที่ไหนจะซื้อมาฝาก..ก่อนกลับ..พี่บอกว่า หน่อกล้วยรุ่นแรกให้ตัดทิ้ง เพื่อให้ต้นแม่ยืนต้นให้แข็งแรง...

ช่วงสาย..คุณพ่อครูหนึ่ง..มาพร้อมครูหนึ่งที่สอนพิเศษ พ่อครูบอกมาจากบุรีรัมย์..พอเห็นโรงเรียนแล้วทึ่งมาก..พ่อประทับใจ..และกล่าวชื่นชมความเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก.

พ่อครูเดินทั่วโรงเรียน..ผมต้องผละจากงาน เพื่อมาทำความรู้จักพ่อครู..ที่ท่านสนใจงานการศึกษา พ่อครูเคยเป็นตำรวจ ได้เกษียณก่อนกำหนด แล้วลงเล่นการเมืองท้องถิ่น เป็นนายก อบต. จากนั้นก็ได้เป็นประธานกรรมการสถานศึกษาโรงเรียนขนาดใหญ่..ใน อ.สตึก จ.บุรีรัมย์ มาโดยตลอด..มิน่าล่ะ..ท่านจึงสนใจเยี่ยมชมโรงเรียนในทุกจุด..

พ่อครู..วัย ๖๕ ปี มีความรู้และอ่อนน้อมถ่อมตน..พ่อสนใจเศรษฐกิจพอเพียง..และปฎิบัติจนบังเกิดผลในครอบครัว..ยิ่งคุยก็รู้ว่าพ่อครูไม่ธรรมดา พ่อครูเป็นลูกพี่ลูกน้องกับปราชญ์อีสานผู้ยิ่งใหญ่ที่ผมเคารพนับถือ..ที่ชื่อ..ครูสุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์..นั่นเอง

พ่อครู..ตั้งข้อสังเกตว่า..หลายกิจกรรมที่เห็น โรงเรียนใหญ่ๆยังทำไม่ได้เลย..และหลายๆอย่างไม่ได้ทำได้โดยง่าย..ผมบอกพ่อครูว่า..ครูและนักเรียนช่วยกัน ทำไปด้วยกัน..ลองผิดลองถูก ต้องการใช้เป็นเครื่องมือพัฒนาทักษะชีวิตนักเรียน..

พ่อครูบอกว่า..ผอ.มาถูกทางแล้ว การศึกษาในอนาคตอันใกล้ ต้องใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงเต็มรูปแบบ เพราะเราเป็นประเทศเกษตรกรรม..ต้องสอนนักเรียนให้รู้จักการเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์..ผมบอกพ่อว่า..เรามีดินดำน้ำชุ่ม ถ้าอยากจะเป็นครัวโลก เราก็ต้องเริ่มที่โรงเรียนประถมฯครับ..

ผมพาพ่อไปชมบ่อปลาพอเพียงและพาเพลิน..ที่มิดชิดปลอดภัย..พ่อเห็นแล้วยิ้ม บอกไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ท่าทางกบจะมีความสุขมาก กำลังนอนอาบแดดอย่างสบายใจ ผมบอกพ่อครูว่า กำลังจะตั้งชื่อบ่อกบ ยังคิดไม่ออก พ่อช่วยตั้งชื่อหน่อยสิครับ..พ่อครูหัวเราะ คงสงสัยว่า..ทำไมผอ.ติดป้ายชื่อทุกที่เลย..

ท้ายที่สุด..ผมพาพ่อครูไปเยี่ยมชมห้องในหลวง(ห้องพอเพียง) ที่รวบรวมพระบรมสาทิสลักษณ์ไว้มากมาย..พ่อมองไปรอบๆห้อง ยกมือไหว้ บอกขนลุกเลย ที่มีห้องแบบนี้ในโรงเรียน..

ก่อนพ่อจะกลับ..พ่อครูให้กำลังใจผม “กว่า ผอ.จะก้าวมาถึงวันนี้ได้ คงเหนื่อยมาก แต่ก็มองว่า ผอ.ก็คงมีความสุขมากด้วย ที่ได้ทำงานตามที่ตั้งใจ ได้สร้างสรรค์อะไรมากมายให้โรงเรียน ขอให้ ผอ.ก้าวหน้าและสุขภาพแข็งแรงนะครับ”

“ขอบคุณครับพ่อ” ผมจับมือพ่อครู..อบอุ่นเหลือเกิน

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๘ มกราคม ๒๕๖๐

[คุณมะเดื่อ]

สวัสดีจ้ะ

แวะมาทักทายก่อนนอนจ้ะ