ทัศนศึกษา ณ สวนพฤกษศาสตร์ทวีชล....(26 มกราคม 2560)

ตอนเด็กเราดีใจมากแค่ไหนที่ได้รู้ว่าจะได้ออกไปเที่ยวนอกโรงเรียน ขนาดแค่เดินออกนอกโรงเรียนไปตามหมู่บ้านเรายังดีใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหากครูพาเราไปในที่ที่ไกล ๆ ที่เราไม่เคย วันนั้นเห็นจะเป็นวันที่เราตื่นแต่งตัวกินข้าวแต่เช้ามาโรงเรียนด้วยตัวเอง โดยที่ยายไม่ต้องปลุก แต่เด็กคนที่ตื่นเต้นมากมายในวันนั้นไม่เคยรู้เลยมาก่อนเลยว่า คนเป็นครูที่คอยพาเขาไปในวันนั้นมันเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องทำทุกอย่าง ตั้งแต่วางแผน ติดต่อเรื่องต่าง ๆ ทั้งหน่วยงาน สถานที่ เรื่องรถ การเดินทาง อาหารกลางวัน ขนม น้ำ จิปาถะ และที่สำคัญเขาไม่เคยรู้เลยว่าคุณครูของเขาต้องเหนื่อยแค่ไหนในการรับผิดชอบ ดูแล ปกป้องชีวิตกี่ชีวิตที่ไปด้วยกันในวันนั้น

พอมาวันนี้เด็กที่ไม่เคยรู้อะไรเลยในวันนั้นรับรู้แล้วค่ะ ว่าคุณครูของเขาต้องทำอะไรบ้าง เพื่อที่จะให้เขาได้มาเที่ยว มาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มาเปิดโลกทัศน์ที่แคบๆให้มันกว้างขึ้น เพราะเขาเปลี่ยนสถานะและบทบาทมาเป็นคุณครูที่ในวันนี้ได้ชื่อว่าเป็นคุณครูฝึกสอน ที่ช่วยเหลืองานครูพี่เลี้ยงทุกอย่าง เท่าที่จะทำได้ ครูพี่เลี้ยงของฉันเป็นหัวหน้าสายชั้น ต้องรับผิดชอบหลายอย่าง ทุกอย่างเลยก็ว่าได้ ฉันรับรู้และเห็นมาตลอดค่ะว่าท่านทำอะไรบ้าง มันไม่ง่ายเลยนะคะ ต้องทำสิ่งเหล่านี้ไปพร้อม ๆ กับการสอนที่เคี่ยวเข็ญให้นักเรียนทำงานส่งครบทุกคนในทุกวัน

พฤหัสบดี วันนี้ตื่นเต้นกันใหญ่ แต่คนที่ตื่นเต้นที่ดีใจมากหน่อยเห็นจะเป็นนักเรียนค่ะ เพราะวันนี้พวกเราชาวสายชั้นปอหนึ่งจะไปทัศนศึกษากันที่ สวนพฤกษศาสตร์ทวีชล ที่อำเภอดอยสะเก็ดค่ะ ชั้นปอหนึ่งมีทั้งหมดห้าห้อง รถสิบคัน ห้องละสองคัน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง ครูแอมกับครูมิ้มได้รับผิดชอบดูแล นักเรียนคันที่แปดค่ะ เป็นนักเรียนหญิงห้องปอหนึ่งทับสี่ ห้องของตัวเอง เด็กผู้หญิงไม่ดื้อเท่าไรค่ะ บอกอะไรก็ฟัง แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้วิตกทั้งวันเลยค่ะ นับจำนวนนักเรียนทุก ๆ ห้านาที อาจจะเป็นเพราะว่าก่อนหน้านี้อ่านข่าวเด็กหายด้วยค่ะ ก็เลยต้องดูแลนักเรียนของเราเป็นอย่างดีมากถึงมากที่สุด

ลูกใคร ใครก็รักค่ะ ในวันที่ต้องรับผิดชอบดูแลกว่ายี่สิบชีวิต พ่อแม่นักเรียนไลน์มาตลอดทางเป็นห่วงลูกมาก การไปทัศนศึกษานอกสถานที่ในวันนี้และหลังจากนี้เปลี่ยนไปแล้ว จากที่เมื่อก่อนดูแลตัวเองให้ดี เอาตัวให้รอดเป็นพอ แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ ตัวเองยังไงก็ได้ นักเรียนมาก่อน ความปลอดภัยของนักเรียนสำคัญที่สุด

การได้ออกมาเที่ยว สิ่งหนึ่งที่รับรู้และสัมผัสได้อย่างมากเลย คือเด็กมีความสุขและสนุกมาก เดินดูโน่น นี่ นั่น วิ่งเล่นในเขาวงกตเป็นสิบรอบอย่างไม่เหนื่อย เดินชมสัตว์ด้วยความสงสัยว่ามันคือตัวอะไร เดินชมต้นพืชด้วยความที่พร้อมจะเรียนรู้ว่ามันคือต้นอะไร มีชื่อเรียกว่าอะไร นักเรียนสามารถทำกิจกรรมต่างๆ ได้ โดยไม่ต้องบังคับ นักเรียนมีความสุข สนุก ได้เรียนรู้ ถึงครูจะเหนื่อยไม่น้อยเลยก็ตามแต่มันก็คุ้ม และโอเคที่สุดแล้วค่ะในวันนี้ .....