กลอนรำพันพิลาปของสุนทรภู่ : ภาพสะท้อนสัจธรรมการทำงาน​

กลอนรำพันพิลาปของสุนทรภู่ : ภาพสะท้อนสัจธรรมมการทำงาน

โดย วาทิน ศานติ์ สันติ (27/11/2559)

กลอนรำพันพิลาปของสุนทรภู่ บางบทสะท้อนสัจธรรมการทำงานของคนเราได้เป็นอย่างดี และในสังคมองค์กรปัจจุบันก็เป็นเช่นนี้จริง ๆ ซะด้วย

"เหมือนบายศรีมีงานท่านถนอม

เจิมแป้งหอมน้ำมันจันทน์ให้หรรษา

พอเสร็จงานท่านเอาลงทิ้งคงคา

ต้องลอยไปลอยมาเหมือนใบตอง"

สมัยหนุ่ม ๆ ผมเป็นช่างทำบายสี จึงรู้ขั้นตอนการทำเป็นอย่างดี นับตั้งแต่ตัดใบกล้ายตาณี ฉีกใบตอง ม้วนนิ้ว เข้าตัว ประกอบพาน ประกอบเป็นหลัก เลือกซื้อดอกไม้ประดับ มีตั้งแต่บายศรีปากชาม บายศรีเทพ บายศรีพรหม บายศรีตอ บายศรีบัลลังก์ บายศรีหลัก การประดับประดับต้องวิจิตร เสริมริบบิ้น เสริมหลอดไฟ สารพัดประดามีเพื่อความสวยงาม นั่งทำหลังขดหลังแข็งบางงานใช้เวลาทำสามวันสามคืนได้นอนไม่เกิน 12 ชั่วโมง แล้วเสร็จหมอขวัญก็ไหว้บายศรี ใส่ยอดไข่ จุดธูปเทียน แว่นเวียนเทียนรอบ ใช้บูชาพระพุทธเจ้าและเทพเทวดา พองานจบใบตองยังไม่ทันเหลืองก็ถอดออกจากพานแล้วนำไปจำเริญลอยในแม่น้ำลำคลอง หากเป็นบายศรีหลักที่หลักทำจากต้นกล้วยก็จำเริญไปทั้งหลักเลย สายน้ำพัดพายบายศรีไป ไม่เกินสามนาทีก็ลอยลับสายตา

โลกการทำงานก็ไม่ต่าง เจ้านายบางคนเวลาจะใช้งานลูกน้องก็คุยดีพูดดี พอเสร็จงานแม้ลูกน้องยกมือไหว้ก็แทบไม่อยากรับไหว้ตอบ เดินสวนกันแทบไม่อยากจะสบตา หากใครเจอเจ้านายแบบนี้ควรรีบเปลี่ยนงาน ดีกว่าเสียสุขภาพจิต

ภาพประกอบ บายศรีจากงานบุญเดือนหก เจ้าพ่อพญาแล โดย นางมารร้ายสวมแอดด้า