เอางานช่วยพยุงจิต

"ได้ฟังเจตนารมณ์ของคนวัย 59 ที่ตาบอดทั้ง 2 ข้าง และได้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเพื่อนคนตาบอดด้วยกัน","เข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน (NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย"

     จากบันทึก (ขอ)บันทึกเพื่อเสริมสร้างกำลังใจตัวเอง(บ้าง) ซึ่งผมบอกว่าผมต้องเร่งเสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเองเป็นอย่างมาก เพื่อพบกับวันรุ่งขึ้นที่พร้อมเหมือนอย่างวันนี้ที่ผ่านมาได้ ซึ่งอาจจะต้องพร้อมกว่าด้วยซ้ำ วันนี้ (1 พ.ย.2548)

     และวันนี้ผมได้พบกับสิ่งนั้นจริง ๆ และก็ได้ต่อสู้จนผ่านไปได้อีกวันครับ วันนี้ก็ได้ลุงช่วง เรืองจันทร์ นายกสมาคมคนตาบอดจังหวัดพัทลุง ที่ผมไปพบท่านตามสัญญาที่เคยเขียนไว้ที่ คนตาบอดกับการฝึกใช้ไม้เท้าขาว วันนี้จึงผ่านไปได้ด้วยดี ผมต้องนับต่อว่าแล้วพรุ่งนี้ล๊ะจะเกิดอะไรอีก (ผมไม่สามารถเขียนได้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง) ลุงช่วงฯ เล่าให้ฟังเรื่องเจตนารมณ์ของคนวัย 59 ที่ตาบอดทั้ง 2 ข้าง และได้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเพื่อนคนตาบอดด้วยกัน ผมทุกอย่างยังปกติครับ และตาก็ยังดี ทำไมจะยอมให้หัวใจมาบอดมองอะไรไม่เห็น

     ครับตัดสินใจแล้วว่าจะต้องต่อสู้ตามอุดมการณ์ต่อไปแม้จะมีการพยายามลดบทบาทผมลง แต่ก็ไม่ใช่ความสำคัญ เพราะถึงอย่างไรก็ยังเชื่อว่าคนที่เป็นคนให้โอกาสจริง ๆ ยังให้โอกาสในการทำงานอยู่ ผมถึงเข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน (NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย หรือว่าจริง ๆ แล้วผมไม่เหมาะสมกับระดับจังหวัด อาจจะเหมาะสมกับระดับชุมชน (grounded) จริง ๆ ก่อนตัดใจจากตรงนี้ก็เพื่อจะไปเขียนเล่าประสบการณ์ตามที่คุณพี่ธวัชฯ ขอให้เขียนดีกว่า

[จันทวรรณ]

เป็นกำลังใจให้คะ

[ลูกหมูอ้วน]

   การตัดสินใจแล้วว่าจะต้องต่อสู้ตามอุดมการณ์ต่อไปแม้จะมีการพยายามลดบทบาทลง แต่ก็ไม่ใช่ความสำคัญ เพราะถึงอย่างไรก็ยังเชื่อว่าคนที่เป็นคนให้โอกาสจริง ๆ ยังให้โอกาสในการทำงานอยู่ ผมถึงเข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน (NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป   ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย หรือว่าจริง ๆ แล้วผมไม่เหมาะสมกับระดับจังหวัด อาจจะเหมาะสมกับระดับชุมชน (grounded) จริง ๆ อ่านแล้วก็สะท้อนใจเหลือหลาย  ครั้งหนึ่ง(ที่เจอมากกว่า 1 ครั้ง)ลูกหมูอ้วนรู้สึกเช่นนั้น จริงๆ การทำใจให้สงบและระงับเหตุนั้นเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ
 ส่วนมากใจที่ผิดหวังมักจะผสมปนเปกันหมดไม่ว่าจะเสียใจและคับแค้นใจ....เชื่อไหมคะว่า ...ใจคนส่วนมากเลือกจำแต่สิ่งเลวร้ายมากกว่าสิ่งดีดี...ใครที่ทำให้เราโกรธ เกลียด เคียดแค้น...เรามักจะจำ...ยากที่จะลืม..แต่ถ้าใครทำดีกับเรา...ถ้าดีน้อยไปเราก็มักจะลืม...จึงต้องคิดทางบวก...คิดแต่สิ่งที่เป็นกุศลและฝึกจิต ...ซึ่งทำได้ยากจริงๆ ลูกหมูอ้วนขอส่งกำลังใจให้
 ท่านชายขอบคะ ท่านเพิ่งปลูกต้นกล้าวิชาการงานวิจัย ขอให้ต้นกล้านั้น   ผลิ ดอกออกผลพร้อมขยายพันธ์ก่อนเถิดแล้วค่อย
จำหน่าย   อย่าให้ต้นกล้าเหล่านั้นเหี่ยวเฉาและตายตั้งแต่ยังเป็นเมล็ดเลย