ชายขอบเขียนเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2548 20:39 น. ()
แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม 2558 08:31 น. ()
"ได้ฟังเจตนารมณ์ของคนวัย 59 ที่ตาบอดทั้ง 2 ข้าง และได้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเพื่อนคนตาบอดด้วยกัน","เข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน (NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย"
จากบันทึก (ขอ)บันทึกเพื่อเสริมสร้างกำลังใจตัวเอง(บ้าง)
ซึ่งผมบอกว่าผมต้องเร่งเสริมสร้างกำลังใจให้ตัวเองเป็นอย่างมาก
เพื่อพบกับวันรุ่งขึ้นที่พร้อมเหมือนอย่างวันนี้ที่ผ่านมาได้
ซึ่งอาจจะต้องพร้อมกว่าด้วยซ้ำ วันนี้ (1 พ.ย.2548)
และวันนี้ผมได้พบกับสิ่งนั้นจริง ๆ
และก็ได้ต่อสู้จนผ่านไปได้อีกวันครับ วันนี้ก็ได้ลุงช่วง เรืองจันทร์
นายกสมาคมคนตาบอดจังหวัดพัทลุง
ที่ผมไปพบท่านตามสัญญาที่เคยเขียนไว้ที่ คนตาบอดกับการฝึกใช้ไม้เท้าขาว วันนี้จึงผ่านไปได้ด้วยดี
ผมต้องนับต่อว่าแล้วพรุ่งนี้ล๊ะจะเกิดอะไรอีก
(ผมไม่สามารถเขียนได้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง) ลุงช่วงฯ
เล่าให้ฟังเรื่องเจตนารมณ์ของคนวัย 59 ที่ตาบอดทั้ง 2 ข้าง
และได้ทำทุกอย่างเพื่อช่วยเพื่อนคนตาบอดด้วยกัน ผมทุกอย่างยังปกติครับ
และตาก็ยังดี ทำไมจะยอมให้หัวใจมาบอดมองอะไรไม่เห็น
ครับตัดสินใจแล้วว่าจะต้องต่อสู้ตามอุดมการณ์ต่อไปแม้จะมีการพยายามลดบทบาทผมลง
แต่ก็ไม่ใช่ความสำคัญ
เพราะถึงอย่างไรก็ยังเชื่อว่าคนที่เป็นคนให้โอกาสจริง ๆ
ยังให้โอกาสในการทำงานอยู่
ผมถึงเข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน
(NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ
หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย หรือว่าจริง ๆ
แล้วผมไม่เหมาะสมกับระดับจังหวัด อาจจะเหมาะสมกับระดับชุมชน
(grounded) จริง ๆ
ก่อนตัดใจจากตรงนี้ก็เพื่อจะไปเขียนเล่าประสบการณ์ตามที่คุณพี่ธวัชฯ
ขอให้เขียนดีกว่า
ความเห็น
การตัดสินใจแล้วว่าจะต้องต่อสู้ตามอุดมการณ์ต่อไปแม้จะมีการพยายามลดบทบาทลง
แต่ก็ไม่ใช่ความสำคัญ
เพราะถึงอย่างไรก็ยังเชื่อว่าคนที่เป็นคนให้โอกาสจริง ๆ
ยังให้โอกาสในการทำงานอยู่
ผมถึงเข้าใจวันนี้เองว่าทำไมคนที่เป็นราชการ (GOs) แต่หัวใจประชาชน
(NGOs) ถึงได้ค่อย ๆ หายไป ถูกกลืนไปเรื่อย ๆ
หรือบางคนก็ตัดสินใจตายจากราชการไปเลย หรือว่าจริง ๆ
แล้วผมไม่เหมาะสมกับระดับจังหวัด อาจจะเหมาะสมกับระดับชุมชน
(grounded) จริง ๆ อ่านแล้วก็สะท้อนใจเหลือหลาย
ครั้งหนึ่ง(ที่เจอมากกว่า 1 ครั้ง)ลูกหมูอ้วนรู้สึกเช่นนั้น จริงๆ
การทำใจให้สงบและระงับเหตุนั้นเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ
ส่วนมากใจที่ผิดหวังมักจะผสมปนเปกันหมดไม่ว่าจะเสียใจและคับแค้นใจ....เชื่อไหมคะว่า
...ใจคนส่วนมากเลือกจำแต่สิ่งเลวร้ายมากกว่าสิ่งดีดี...ใครที่ทำให้เราโกรธ
เกลียด
เคียดแค้น...เรามักจะจำ...ยากที่จะลืม..แต่ถ้าใครทำดีกับเรา...ถ้าดีน้อยไปเราก็มักจะลืม...จึงต้องคิดทางบวก...คิดแต่สิ่งที่เป็นกุศลและฝึกจิต
...ซึ่งทำได้ยากจริงๆ ลูกหมูอ้วนขอส่งกำลังใจให้
ท่านชายขอบคะ ท่านเพิ่งปลูกต้นกล้าวิชาการงานวิจัย
ขอให้ต้นกล้านั้น ผลิ
ดอกออกผลพร้อมขยายพันธ์ก่อนเถิดแล้วค่อย
จำหน่าย
อย่าให้ต้นกล้าเหล่านั้นเหี่ยวเฉาและตายตั้งแต่ยังเป็นเมล็ดเลย