หลังจากหยุดสังสรรค์ปีใหม่ไปหลายวัน วันนี้ก็เข้าสู่ช่วงการเรียนการสอนอย่างจริงจังกันอีกครั้ง แต่บรรยากาศของเช้านี้และคาดว่าจะเป็นแบบนี้ทั้งวัน และคงอีกหลายวัน ชวนให้คิดถึงที่นอนอุ่น ๆ ผ้าห่มหนา ๆ อยู่ตลอด เพราะนอกจากบรรยากาศจะหนาวเหน็บแล้ว สายฝนก็ปรอย ๆ ลงมาก ก็ยิ่งหนาวเข้าไปใหญ่
สำหรับวันนี้มีสอนวิทยาศาสตร์ ป.4 คาบเดียว ตั้งใจไว้ว่าจะทบทวนเรื่องเก่าและจะขึ้นเรื่องใหม่ แต่แล้วก็ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะนอกจากนักเรียนและไม่ตั้งใจเรียน ไม่สนใจแล้ว ยังคุยกันใหญ่เลย ฉันเองก็พยายามคิดในแง่ดีเข้าไว้ อาจเป็นเพราะนักเรียนไม่ได้เจอกันหลายวัน คงอยากเล่าความประทับใจและเหตุการณ์ต่าง ๆ ในวันปีใหม่ให้เพื่อน ๆ ฟัง จนฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไง จึงได้แต่ยืนดู ยืนฟังนักเรียนอยู่หน้าห้อง จากนั้นไม่นานนักเรียนก็เงียบกันเอง และต่อไปนี้จึงถึงคราวที่ฉันจะต้องพูดบ้าง...สอนไป บ่นไป จนหมดคาบพอดี
และเนื่องด้วยวันนี้ รุ่นพี่ที่เป็นครูอัตราจ้างของโรงเรียนชวนไปถ่ายรูปงานรับปริญญา ฉันและเพื่อนจึงจัดแจง ของขวัญ ช่อดอกไม้ต่าง ๆ ไปร่วมแสดงความยินดีกับรุ่นพี่ ที่หอประชุมทีปังกรรัศมีโชติ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ วิทยาเชตสะลวง-ขี้เหล็ก สถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำและความผูกพันของฉันตั้งแต่ก่อนเข้าปี 1– ปี 4 ซึ่งก็อดคิดถึงเพื่อน ๆ ไม่ได้ คิดถึงตอนที่พวกเราร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมา หัวเราะ ร้องไห้ ไปด้วยกัน...และเชื่อว่าพวกเราจะกลับมาพบกันอีกครั้งในที่แห่งนี้ ในวันที่ทุกคนต่างประสบความสำเร็จในอีกขั้นของชีวิต เหมือนพี่ ๆ บัณฑิตในวันนี้... ^^
ไม่มีความเห็น