กาพย์ฉบัง ๑๖ : คนจรกับลมหนาว
คนจรกับลมหนาว
ร่ำร่ำจะย้ำบอกลา ลมหนาวไม่มา
ปีเก่าหยุดอยู่ที่เดิม
ปีใหม่หนาวไม่มาเพิ่ม ร้อนอุ่นกว่าเดิม
หวนหาความเย็นเคยเยือน
หรือปีใหม่มาย้ำเตือน กาลเวลาบิดเบือน
ไร้เสน่หาอย่างเคย
ยอดภูไร้หมู่หมอกเหมย ลมไม่รำเพย
สะท้อนนั่งมองรอคอย
จึงเพียงเงียบเหม่อเหงาหงอย ฟ้าเอื่อยไหลย้อย
จำจากพรากร้างห่างไกล
ย่ำย่ำมืดค่ำนอนไหน คนจรหมองใจ
คอยลมหนาวมากล่อมนอน
โอ้หนอน้ำตาเปียกหมอน กลั่นมาเป็นกลอน
หวั่นไหวหัวใจเดียวดาย.
............
หมายเลขบันทึก: 620763เขียนเมื่อ 27 ธันวาคม 2016 15:31 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 ธันวาคม 2016 15:31 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น