รถคันใหม่กับค่านิยมเก่า ต้อนรับปีใหม่ 2560

ปีใหม่ใกล้เข้ามาทุกขณะถนนย่านชานกรุงรถราคล้ายจะเริ่มเบาบางลง วงสนทนาอาหารเช้า หนุ่มสาวประเภทสองคนนั้น บอกไม่อยากกลับอีสานบ้านเกิด ด้วยยังจำไม่ลืมกับสภาพการจราจรของปีที่แล้ว...ฟ้าสางที่ลำตะคอง...กับเวลาที่ใช้ไปเกือบ 7 ชั่วโมง มันสาหัสสากรรจ์จนไม่อยากจะให้เกิดขึ้นอีก

หนุ่มทำไม้ทำมือตุ้งติ้งบอกต่อว่า จองรถโดยสารก็ไม่ทัน เก็บเงินได้แสนสองกะจะผ่อนรถขับสักคัน ไม่อยากนั่งรถทัวร์มันเมื่อย หนุ่มใหญ่ที่สนทนาด้วยกินข้าวหมดจาน ลุกขึ้นยืนยกแก้วน้ำขึ้นดื่มบอกกับเธอว่า ...ถนนไม่มีจะให้รถวิ่งแล้ว ยังจะไปถอยรถมาวิ่งอีกเหรอ...สาวประเภทสองตอบโดยทันควันว่า ก็อยากจะมีกับเขาบ้างย่ะ ทำงานมาเกือบสิบปีไม่มีรถขับเหมือนคนอื่นเค้า...

หรือค่านิยมของคนต่างจังหวัดเป็นสำนึกที่ถูกฝั่งไว้ลึกๆในใจ เป็นความเก็บกดที่ต้องการแสดงออกถึงความเหลื่อมล้ำทางสังคม พ่อแม่อบรมสั่งสอนให้ลูกเรียนหนังสือ เพื่อจะได้เป็นเจ้าเป็นนาย ที่เฉิดฉายอยู่ในสังคมชนบทด้วยบ้านหลังงาม รถคันใหม่ ใช้ชีวิตเสมือนอยู่สังคมเมือง ท่ามกลางชาวบ้านที่ยกย่องเชิดชูมาแต่โบราณกาลว่าเป็นชีวิตเลิศหรู สุขสบายเป็นเจ้าคนเป็นนายคน ไม่อยากให้ลูกหลานลำบากเหมือนตน ที่ทุกข์ทนอยู่กับเรือกสวนไร่นา ท่ามกลางเปลวแดดแผดเผา ท่ามกลางความแห้งแล้ง ต้องอดทนอยู่กับความยากจนมาตลอดชั่วอายุที่สืบทอดกันมา

ปีใหม่ปีนี้จึงจะเกิดเหตุรถติดวินาถสันตะโรอีกแน่นอน เมื่อลูกหลานชาวนาตั้งใจจะอวดความสำเร็จของเปลือกนอกชีวิต ต้องการกลับไปให้พ่อแม่ปู่ย่าตายายได้เห็นความสำเร็จ แม้จะไม่ได้เป็นเจ้าเป็นนาย แต่ลูกชาวนาไอ้หนุ่มโรงงานคนนี้ก็กระเสือกกระสนผ่อนรถเก่าๆสักคัน ขับกลับบ้านได้เหมือนใครคนอื่นได้เช่นกัน

แม้นว่ามันจะกระดื้บๆอย่างเชื่องช้า จนถึงอีกวันหนึ่งของการเดินทางก็ตามที.

...................

….. อ่านต่อได้ที่: https://www.gotoknow.org/journals