วันที่ครูไม่อยู่... (21 ธันวาคม 2559)

วันนี้บอกได้เต็มปากเลยว่า “เหนื่อยมาก” เข้าใจละคะที่เพื่อนบอกว่าวันที่ครูพี่เลี้ยงไม่อยู่นั้นเป็นวันที่เหนื่อยจริงจัง เพราะวันนี้เจอเข้ากับตัว 555 ตอนเช้าครูไปเยี่ยมครูเมย์ที่โรงพยาบาล เราก็เลยรับหน้าที่สอนและควบคุมห้องจนถึงเวลาที่ต้องปล่อยนักเรียนไปกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร ก็คุมเด็กทานข้าวต่อ จนหมดจาน ทุกคนให้ขึ้นมาเล่นบนห้อง บางคนมีงานค้างก็ให้เอาขึ้นมาทำต่อบ้าง เปิดการ์ตูนให้ดูไปด้วยในช่วงพักเที่ยง ... เราก็นั่งตรวจงานไปด้วย เพราะครูบอกว่าต้องดูค่ะ วันก่อนมีคนเอาเชือกรัดคอกัน จนเกือบหายใจไม่ออก วันนี้รับหน้าที่จริงจังก็เลยไม่กล้าไปไหนเลย 555

พอตกบ่าย ก็อยู่เวรวนไปที่ห้องสมุด เพราะเป็นงานพิเศษที่โรงเรียนมอบหมายมาให้นอกเหนือจากตารางสอน เสร็จแล้วเราก็ขึ้นห้อง ไปดูต่อ เพราะครูมีประชุมทั้งโรงเรียน หน้าที่ดูแลเด็กนักเรียนก็เป็นของนักศึกษา ตอนบ่ายนี่แหละค่ะ งานเข้า หนักของจริง เพราะต้องดูถึงสองห้อง คือห้องเดียวกำลังดี เพราะเราสามรถคุยได้ ดูแลได้ทั่วถึง แต่นี่สองห้องต้องวิ่งเข้าออก เพราะหากทิ้งห้องหนึ่ง อีกห้องก็วุ่นวาย บ่ายนี้ก็เลยวิ่งเข้าออกวนไปค่ะ สองห้องแปดสิบกว่าคน จนกว่าจะเย็น สั่งการบ้าน ปล่อยกลับบ้าน แล้วก็มาสอนพิเศษต่อจนถึง ห้าโมง เก็บโต๊ะ กวาดห้อง ...กว่าจะได้กลับหอ ห้าโมงกว่า วันนี้ก็เลยรู้ซึ้งถึงวันที่ครูไม่อยู่จริงค่ะ เพราะ “มันเหนื่อยมาก”