วันที่ 22 ร่วมท่องจำ จนจำได้ (20 ธันวาคม 2559)

วันนี้เป็นครูเวรเฝ้าอยู่ที่หน้าประตูค่ะ ทุก ๆ วันอังคารก็ต้องมายืนเป็นเวรเช้า นักเรียนที่เดินทางเข้ามาในโรงเรียนก็จะทำความเคารพคุณครูก่อนที่จะเข้าไปในโรงเรียน สวัสดีคุณครูทีละคน ส่วนใหญ่แล้วนักเรียนเล็ก ๆ จะไหว้สวย และไหว้คุณครูทุกคนจนครบ จะมีนักเรียนโต ๆ บางคนที่ไหว้คุณครูรวมกันครั้งเดียว ตัวดิฉันเองไม่กล้าที่จะออกตัวสั่งสอนนักเรียน ต่อหน้าคุณครูท่านอื่นหรอกค่ะ เพราะเหล่าคุณครูก็สั่งสอนบางคน สั่งสอนเด็กเล็กเป็นส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ จนบางครั้งเหมือนจะมองข้ามการไหว้ที่ไม่ถูกต้องของเด็กโตด้วยซ้ำ

ทุก ๆ เช้า นักเรียนสายชั้น ป.4 ทุกคนจะต้องร่วมกันท่องสูตรคูณ และบทอาขยาน ตอนนี้ก็เกือบเดือนแล้วที่เด็ก ๆ ต้องท่องทุก ๆ วัน ปกติแล้วทุกคนจะวอกแวก ก้มหน้า ก้มตา ไม่มีสมาธิในการท่องจำ คุณครูสายชั้น ป.4 ก็เลยมีมาตรการให้นักเรียนนั่งหลับตาท่อง เหมือนนั่งสมาธิท่องไปด้วย คราวนี้ดิฉันว่าเป็นการฝึกที่ได้ผลมากเลยค่ะ เพราะนอกจากทุกคนจะมีสมาธิแล้ว ยังทำให้คุณครูสามารถตรวจสอบการท่องของนักเรียนแต่ละคนได้ว่า คนไหนท่องหรือเปล่า ท่องได้หรือไม่ เพราะการนั่งหลับตา ต้องนั่งเงยหน้าทำตัวตรงด้วย

การท่องแบบนี้ดิฉันว่ามันได้ประโยชน์จริง ๆ ค่ะ แรก ๆ คนที่ท่องไม่ได้มีเยอะอยู่เหมือนกัน พอนาน ๆ เข้า ได้ยิน ได้ฟัง ได้พูดตามเพื่อน ก็ทำให้สามารถท่องเองได้ ซึ่งถ้าครูให้ไปท่องเอง บางคนอาจไม่ท่องและคงจะจำสูตรคูณ และบทอาขยานไม่ได้

ประสบการณ์นี้ นักศึกษาอย่างเรา ๆ สามารถนำไปใช้ในอนาคตได้เยอะเลยค่ะ เพราะที่เรียนมาจากในห้องเรียน เรามักจะถูกเน้นย้ำให้เลิกสอนนักเรียนให้จำ เราพยายามที่จะออกแบบการสอนให้นักเรียนได้คิด แก้ปัญหา จนลืมให้นักเรียนจำเนื้อหาบางส่วนที่สำคัญ บางครั้งนักเรียนกลายเป็นคนที่แก้ปัญหาได้เก่ง แต่ไม่จำเนื้อหาอะไรเลย

ดาวพลัดถิ่น

[แผ่นดิน]

จะว่าไปแล้ว

การท่องจำ ก็คือบันไดขั้นแรกๆ ของการเรียนรู้สู่ผู้รู้ขนานแท้เลยนะครับ
จำได้ ก็ค่อยคลี่ถึงองค์ประกอบภายในอย่างละเอียด....

แวะมาให้ กำลังใจ และฝากถึงเพื่อนๆ ทุกๆ คนด้วยนะครับ

[ดาวพลัดถิ่น]

แผ่นดิน

ขอบคุณค่ะ อาจารย์

พวกเราคิดถึงอาจารย์มากค่ะ