"ทฤษฏีการหยุดเดิน" ... (Present Perfect เพราะวันนี้...ดีที่สุดแล้ว : ฌอห์ณ จินดาโชติ)
ทฤษฏีการหยุดเดิน
หากต้องการสิ่งใดต้องตามมา หากฝันถึงสิ่งใดต้องลงมือทำ
ผมเชื่อในสิ่งที่ประโยคนี้บอก เพราะคิดเสมอว่า ถ้าอยากได้เงิน ก็ต้องทำงาน อยากเป็นนักบิน ก็ต้องเรียนรู้ที่จะขับเครื่องบิน อยากมีต้นไม้ในบ้าน ก็ต้องลงมือปลูก
แต่กับเรื่องบางเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของหัวใจ การเลิกวิ่งตาม เลิกตามหา แล้วหยุดเดิน อาจทำให้เราพบสิ่งที่ตามมาก็เป็นได้
ผมคิดถึงเรื่องนี้ในวันหนึ่งที่ผมคุยกับ ดิว-อริสรา ทองบริสุทธิ์ ตอนนั้นเราเล่นละครด้วยกัน และพูดถึงเรืื่องความรัก
ผมรู้สึกว่า ผู้หญิงหลายคน อยากเจอผู้ชายดี ๆ และผู้ชายหลายคนก็อยากพบผู้หญิงดี ๆ หลายคนมักเลือกที่จะมองหาคนที่ว่า แต่ยิ่งมองหา บางครั้งกลับยิ่งไม่เจอ
หลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในเรื่องความรักที่เกี่ยวกับการตามหาใครสักคน ผมก็พูดกับดิวว่า เรามีเพลงหนึ่งอยากให้ดิวลองฟัง ชื่อเพลง ทฤษฎีการหยุดเดิน ของวง Blue Dock
ทุกทีที่เราไขว่คว้า วิ่งคอยตามหาความรัก
ความรักวิ่งตามเราอยู่ ทำให้เราไม่ได้พบกัน
หากทดลองหยุดเดิน แล้วลองมองรอบกายเธอ
ความรักล้อมรอบเธออยู่ รู้บ้างหรือเปล่า
เธอคงเจอใครสักคน ตรงนี้
ท่อนฮุคของเพลงนี้ผมจำได้ดี เพราะตอนที่ผมได้ฟังเพลงนี้ครั้งแรกช่วงเรียนมหาวิทยาลัย มุมมองความรักก็เปลี่ยนไป
เมื่อก่อนผมชอบตามหา ไม่ปิดกั้นตัวเอง เจอใครก็อยากเข้าไปคุย เพื่อนมีคนแนะนำ ก็อยากจะรู้จัก
ผมคิดว่า ถ้าอยากจะพบความรัก เราต้องออกตามหาและพยายามที่จะมองหา จนเวลาผ่านไป ผมเริ่มเหนื่อย เพราะที่เจอก็ไม่ใช่ ยิ่งหาก็ไม่เจอ
ผมเริ่มอยู่เฉย ๆ ไม่คิดตามหา แล้วการอยู่เฉย ๆ ให้กลไกต่าง ๆ พาไป ก็ทำให้ผมได้เจอคนดี ๆ คนหนึ่ง
เหมือนเป็นเหตุบังเอิญที่เธอคนนั้นอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน เรียนคณะติดกัน บ้านอยู่ใกล้กัน เกิดวันเดียวกับแม่ของเรา ชื่อเดียวกับพี่สาวเรา
เพลง ทฤษฏีการหยุดเดิน และสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งนั้น ทำให้ผมรู้ว่า บางทีที่เราหยุดออกตามหา บางอย่างจะเคลื่อนที่มาหาเราเอง
ผมคิดว่าคนที่เคยค้นหาคนที่ใช้ คงเข้าใจความหมายในเพลงนี้ดี
เพราะหลายครั้งคนที่ตามหามักจะมาในวันที่เราหยุดเดิน บางครั้งผมก็คิดว่าคนสองคนจะมาพบกันได้ ไม่ใช่การที่ทั้งสองคนต่างเคลื่อนที่เข้าหากัน แต่มีใครสักคนหยุด อีกคนเดิน จนกระทั่งมาบรรจบพบกัน
หยุดบางสิ่ง เพื่อจะได้พบบางอย่าง คนที่ใช้อาจมาหาในวันที่ไม่ได้มองหา
มากกว่า ทฤษฏีการหยุดเดิน หลายคนเรียกสิ่งนี้ว่า โชคชะตา
.................................................................................................
ผมเคยเป็นทั้งสองอย่าง คือ วิ่งตามหา และ หยุดเดิน
ทุกอย่างมันเป็นชะตากรรมของเราจริง ๆ
แต่ ทฤษฏีการหยุดเดิน ทำให้ผมบอกตัวเองว่า
ผมควรจะหยุดเดินอีกครั้ง
หนังสือบางเล่มอาจจะเปลี่ยนหรือเข้ามาเตือน
อะไรบางอย่างให้กับเราได้
ขอบคุณหนังสือของฌอห์ณเล่มนี้
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
...................................................................................................
ขอบคุณหนังสือดี ๆ ...
ฌอห์ณ จินดาโชติ. Present Perfect เพราะวันนี้...ดีที่สุดแล้ว. พิมพ์ครั้งที่ ๑๗.
กรุงเทพฯ : อะบุ๊ก, ๒๕๕๗.
ความเห็น (6)
เมื่อวานน้องรักคนหนึ่งมาหา
เธอเป็นคนทำงานดีมาก
วันหนึ่งเธอเจอผู้ชายที่ถูกชะตา และรักกัน
วันนี้เธอพบคนที่รักเธอและเธอรักเขา
อาจเพราะโชคชะตา
....
ขณะนั่งคุยกันเจอน้องรักอีกคนหนึ่งเดินมา เธอยังไม่พบกับคนที่ถูกใจ
เธอบอกว่า สิ่งนี้เธอเชื่อในโชคชะตา
ถ้าวันใดที่เจอคนที่ใช่ ก็แล้วแต่โชคชะตา
ก็ขอให้น้องเจอคนที่เธอรักและรักเธอ
เพราะขณะนี้เธอน่าจะหยุดเดินตามหาแล้ว
วันนั้น .. ดิฉันสมหวังกับความรัก เพียงเพราะชะลอฝีเท้า เดินให้ช้าลง .. การเดินช้าๆ จะช่วยให้เรามีเวลาสัมผัส ดื่มด่ำกับสิ่งรอบตัวมากขึ้นโดยไม่ต้องหยุดเดินค่ะ
วันนี้ .. ดิฉันเริ่มชะลอฝีเท้าลงอีกครั้ง ด้วยเหตุผลเรื่องการยึดมั่นหลักการ ซึ่งยิ่งใหญ่กว่า ไม่แน่นะคะ ดิฉันต้องเปลี่ยน save mode เป็น sleep mode เสียให้รู้แล้วรู้รอดไปก็ได้
.. ดูเหมือนชาว GTK จะมีข่าวดีใช่ไหมคะ ขอขอบคุณหนังสือของฌอห์ณ จินดาโชติ ด้วยคนนะคะ
ดีมากๆเลยครับ ขอบคุณครับ
เรื่องเล่าน่ารักมาก ๆ เลยครับ พี่แก้ว แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช ;)...
ขอบคุณมากครับ
เรื่องเล่าของพี่ ดารนี ชัยอิทธิพร ก็น่ารักครับ
แต่ข่าวดี อยากให้มีเหมือนกันครับ 555
ยินดีครับ น้อง ธีระวุฒิ ศรีมังคละ ;)...