ตลอดอายุราชการที่ผ่านมา สิ่งหนึ่งที่ประจักษ์มาตลอด
คือ................
แต่ละปีการศึกษา...ครูต้องเข้าอบรม ตามโครงการต่าง ๆ
ที่ทั้งหน่วยงานต้นสังกัดจัดขึ้น และหน่วยงานนอกสังกัดจัดเข้ามา
อีกไม่น้อย....ล้วนแล้วแต่โครงการดี ๆ มีประโยชน์ทั้งสิ้น
วัตถุประสงค์ของโครงการก็งามเลิศประเสริฐศรีเป็นผลดี
ต่อนักเรียนทั้งสิ้น...แต่....เมื่อปิดการอบรม ครูหอบเอกสาร
ต่าง ๆ ที่ได้รับจากการอบรมกลับบ้าน....เกือบทุกโครงการ
" เป็นอันยุติ" ไม่ถึงแม้แต่ " ประตูโรงเรียน " แล้วก็เตรียมตัว
เข้าอบรมโครงการใหม่....ต่อไป....
หมดงบประมาณ หมดเวลาสอนไปเท่าไรในแต่ละปี ???
โรงเรียน....ห้องเรียน .... การเรียน....นักเรียน....
ก็ยังเหมือนเดืม และ ดูเหมือน....บางเรื่อง...แย่กว่าเดิมด้วยซ้ำไป
เพราะเหตุใด.....เพราะอะไร....ครูไม่นำความรู้ที่ได้รับ
จากการอบรมแต่ละครั้งไปใช้..กระนั้นหรือ ???? ก็ใช่ !!
กระบวนการบริหารในโรงเรียนมีรอยรั่วมากจน
ไม่สามารถปะติดปะต่อได้กระนั้นหรือ......ก็ใช่ !!
กระบวนการติดตามผลการอบรมจากหน่วยงาน
ที่รับผิดชอบ ไม่มีประสิทธิภาพกระนั้นหรือ....ก็ใช่ !!
โครงการต่าง ๆ งานต่าง ๆ ที่ลงสู่โรงเรียนแต่ละปี
และทุก ๆ ปี มีมากจนทำไม่หวาดไม่ไหว กระนั้นหรือ...ก็ใช่ !!
แล้วอย่างนี้.....บทสรุปมันอยู่ตรงไหน ??
แม่น้ำสายการศึกษา จะต้องรับ " น้ำพริก" ที่หน่วยงาน
การศึกษาตำเอามาละลายอีกกี่ครกต่อกี่ครกกัน
เสียดาย พริก กะปิ เกลือ และ " แรง" ท่ี่ตำจริง ๆ
และ.....สงสารตัวเองด้วย !!
ฟังคุณมะเดื่อแล้วตกใจว่าการศึกษาไทยเป็นจริงอย่างนั้นหรือครับ
หวัดดีน้องเพชร วิธีการอบรมที่ดี น่าสนใจ
เป็นการเร่ิ่มต้นที่ดี มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วจ้ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้าา
หวัดดีจ้ะคุณพิชัย มันเป้นเรื่องที่น่าตกใจนะจ๊ะ
น่าตกใจพอ ๆ กับน่าเศร้าใจน่ะแหละจ้าา
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้ะ
หวัดดีท่าน ผอ.คนเก่ง
คุณมะเดื่อเป็นผู้เข้ารับการอบรม
ที่ไม่ค่อยจะได้ความนัก
มักจะเบื่อกับเรื่องราวที่ ซ้ำซาก
ไม่มีอะไรใหม่ ๆ ให้ได้นำไปใช้นัก
โดยเฉพาะวิธีการที่ให้อ่าน ให้ดู
แล้วก็ให้ฟัง นั่งหลับดีกว่า ๕๕๕