​พระอภัยให้ข้อคิด 8

เราเดินทางมาถึงช่วงหญิงสาวจะหายไข้ ชายหนุ่มคิดจะพาเดินชมธรรมชาติเลยแอบย่องไปหาคนรักพบเธอกำลังง่วนถักร้อยพวงมาลัยจะฝากให้ชายหนุ่มนั้นละ พอเจอ...นางโฉมฉายอายองค์พระทรงโฉม มาลอบโลมเลียมรักสมัครสมาน นางพลักพลิกหยิกพระหัตถ์ทำทัดทาน ทูลอาการป่วยไข้ยังไม่คาย ขืนหยอกเย้าเฝ้าเล่นอยู่เช่นนี้ สักแปดปีเห็นไข้จะไม่หาย เวียนมาไยในห้องให้น้องอาย คนทั้งหลายรู้เรื่องจะเลื่องลือ. ( น. 224 ) หลังจากหยอกเย้ากันไปมาแล้วชายหนุ่มก็ว่า...การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดลงกรีดหิน พี่อาสามาสู้กู้แผ่นดิน เขารู้สิ้นแล้วว่ารักภัคคินี

แล้วมิหนำซ้ำมารักษาอยู่ เขาก็รู้เฟื่องฟุ้งทั้งกรุงศรี ครั้นหายไข้ใกล้เคียงกันเพียงนี้ ว่าจู้จี้เสียใจกระไรเลย. ( น. 225 )

ฝ่ายหญิงก็รักษามายาแต่พองามแล้วว่า...จึงผันผ่อนงอนง้อขอชีวัน ไม่หวงกันดอกที่ตรงจะทรงชม แม้นสิ้นโศกโรคภัยเหมือนใจหวัง น้องจะนั่งแนบชิดสนิทสนม ไม่ทัดทานขัดห้ามตามอารมณ์ จึงค่อยชมเชยประชดที่อดออม. ( น. 225 ) ขณะชายหญิงจู๋จี๋กันมีพี่เลี้ยงนางหนึ่งขาดคู่เพราะสามพี่เลี้ยงก็อยู่จู๋จี๋กับสามพราหมณ์ เธอเดินแอบดูคู่นั้นคู่นี้แล้วจะมาฟ้องลูกสาวเจ้าเมืองดันมาเจอภาพบาดตาอีกหลบ ( ลักหย๊บ )ไม่ทัน ชายหนุ่มผละจากหญิงคนรักไปตามดูว่าใครแน่มาเมียงมองยามค่ำคืนเช่นนี้ก็เจอสาวพี่เลี้ยงเข้าให้พาฉุดเข้าอีกห้องถ้าภาษาต่างประเทศก็คงว่า เจ้ามาเบิ่งหยังนี่ เจ้าอย่าเว้าเด้อว่าแล้วก็...แนบสนิทชิดชมภิรมย์รัก นางเบือนพักตร์ผ่อนตามไม่ห้ามหวง ดังมาลีคลี่คลายขยายดวง ระรื่นร่วงเรณูฟูขจร แมลงผึ้งคลึงเคล้าเสาวรส เมื่อยามอดอุตส่าห์แทรกแหวกเกสร ลงกลึ้งเกลือกเยือกเย็นเฝ้าเฟ้นฟอน ละอองอ่อนอาบเอิบกำเริบแรง พิรุณโรยโปรยปรายเป็นสายสาด สุนีฟาดฟ้าแลบวะแวบแสง น้ำฝนนองท้องทางที่กลางแปลง พระโรยแรงเอนองค์ลงบรรทม. ( น. 229 )

กล่าวถึงพ่อแม่ของหญิงสาวต่างปรึกษากันว่าให้เขาทั้งสองแต่งงานกันแล้วยกเมืองให้ปกครองจึงให้แม่ไปบอกลูกสาวและสอนว่า..อันหญิงดีเพราะผลปรนนิบัติ รักษาสัตย์สู้ม้วยอยู่ด้วยผัว ผัวยิ่งรักหนักหญิงก็ยิ่งกลัว อย่าถือตัวต่อชายจะหน่ายใจ. ( น. 234 )แล้วแม่พาลูกสาวไปฟากว่าที่ลูกเขย...แล้วฝากฝังสั่งศรีสุวรรณน้อย เจ้าจงค่อยปลูกฝังกันทั้งสอง กรุณาปรานีเหมือนพี่น้อง เป็นคู่ครองนคราให้ถาวร. ( น. 235 )

เมื่อทำพิธีครองรักครองเมืองเสร็จสิ้นแล้วทั้งสองก็มีเวลาจู๋จี๋กันว่า...พลางประโลมโฉมฉายสายสุดใจ ค่อยเคล้นไคล้เคล้าพุ่มประทุมมาลย์...จนเกิดอารมณ์รักดังคำเปรียบเทียบว่า...ดังกำลังมังกรสำแดงฤทธิ์ ให้มืดมิดกลางทะเลแลเวหา ลงเล่นน้ำดำดิ่งถึงสุธา สะท้านกระทั่งหลังปลาอนนต์นอน ปลากระดิกพลิกครีบทวีปไหว เมรุไกรโยกยอดจะถอดถอน มัตติมิงกลิ้งเล่นชโลธร คงคาคลอนคลื่นคลั่งฝั่งสินธู สลุบแล่นลมหวนให้ป่วนคลื่น จะฝ่าฝืนไปไม่รอดก็จอดสู้ มังกรผุดพ่นฟองขึ้นฟ่องฟู ต่างร่วมรู้รสรักประจักษ์ใจ สองสนิทชิดชมสมสวาท ไม่เคลื่อนคลาดคลายจิตพิสมัย จนเที่ยงคืนรื่นรสสุมาลัย หลับอยู่ในแท่นทองทั้งสองรา. ( น. 237 ) ก็เป็นอันหวังว่าพรุ่งนี้คงนอนตื่นสายแน่ ๆ เลยละ.

.............................................

บรรณานุกรม

สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.

กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).