-มนุษย์เป็นสัตว์ที่ยิ่งพยายามลืมเท่าไหร่ ก็ยิ่งลืมไม่ลงมากขึ้นเท่านั้น
-มนุษย์ไม่สามารถจดจำทุกสิ่งทุกอย่างได้ก็จริง แต่ก็ไม่มีทางลืมเรื่องสำคัญๆ ไปได้
-ทุกๆ วัน มีเรื่องราวผ่านเข้ามาในชีวิตเรามากมาย
-ภาพเก่าๆ มักปรากฏขึ้นราวกับวิญญาณเพื่อปั่นหัวผมเล่น
-อดีตคอยตามหลอกหลอนผมอยู่ตลอดเวลา
-ในใจลึกๆ ผมกลับรู้สึกดีใจที่ได้จมอยู่ในอดีต
-ผมจึงย้อนกลับไปในวันคืนแห่งอดีตและเฝ้าคิดถึงมัน
-ผมจะลบเงาตนเองออกจากใจได้ไหมนะ
-เพราะภาพเก่าๆ ของวันคืนที่อยู่กับเธอมันชัดเจนเกินไป
-ผมจึงถูกอดีตพันธนาการรวมกับวิญญาณคอยตามหลอกหลอน
-สภาพตอนนี้เป็นเหมือนสีเทาที่เจือด้วยสีขาวอย่างพอเหมาะมากกว่านี่แหละสีของชีวิตของผมเมื่อห้าปีก่อน
-ตอนยังเด็ก ผมมักโผล่หน้าจากต่างบานเล็กๆ แล้วแหงนมองท้องฟ้าเพื่อค้นหาความคิดถึงเกี่ยวกับแม่
-ผมอยากหลุดพ้นจาดคำสาปที่บังคับให้ผมฝังตัวเองอยู่กับภาพเก่าๆ และช่วยให้ผมบินโลดแล่นต่อไปได้เสียที
-ผมอยากเยียวยาภาพอันเก่าโทรมให้กลับมาอยู่ในสภาพที่เกือบเหมือนเดิมได้อย่างน่าอัศจรรย์
-ผมไม่อยากคิดว่าเธอจะลืมเหตุการณ์ในคืนนั้นไปได้ แม้ว่าเราอาจไม่มีโอกาสได้เจอกันอีกตลอดชีวิตก็ตาม
-ผมกลับรู้สึกเหมือนได้เห็นเงาของตัวเองในอดีตแทรกอยู่ในตัวเธอ
-ผมพันธนาการเธอไว้ในใจผม เธออยู่ข้างกายผมตลอดเวลาไม่เคยห่าง
-จะมีชีวิตใครบ้างไหมนะ ที่ไม่เคยเสียใจกับเหตุการณ์ในอดีต ผมเสียใจกับเรื่องราวในอดีตมาตลอด และคิดว่าคงจะต้องเสียใจต่อไปตลอดชีวิต
-หูผมแว่วเสียงร้องดำทะมึนก้องมาจากก้นบึ้งแห่งเรื่องราวเก่าๆ
ผมขับภาพหลอนออกจากใจ บอกตัวเองว่านั่นไม่ใช่ แต่เป็นเพียงการหยอกล้อของอดีต
-คืนวันเหล่านั้นแจ่มชัดในสมองราวกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง
-ผมต้อการใช้ชีวิตอยู่กับสิ่งที่ผ่านมา เพื่อหลีกหนีจากโลกแห่งความจริงอันปวดร้าวก็เป็นได้
-อดีตถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลังราวสัมภาระที่ถูกขว้างผ่านหน้าต่างรถไฟขณะกำลังแล่น
-ผมได้แต่อธิษฐานว่า สักวันกาลเวลาคงยื่นมือเข้ามาช่วย วันเวลาที่ผ่านไปคงช่วยเยียวยาแผลในใจ ช่วยให้ลืมอดีตได้
-ผมกำลังพลิกสมุดบันทึกแห่งความทรงจำ ออกเดินทางย้อนไปสู่อดีตของตนเอง
-มันเป็นเพียงอนุสาวรีย์ที่ถูกลืมเลือนและรกร้าง