161118-6 ศัพท์ ที่มักสับสนในการใช้ ชุด Y – You

ศัพท์อังกฤษ

การใช้ภาษาอังกฤษ ที่ถือว่าถูกต้องนี้ อ้างอิงตามมาตรฐานของภาษา

You

(DPWE) อธิบายว่า

เมื่อพูดโดยตรง กับบุคคลหรือกลุ่มบุคคล ให้เรียก “you”

ถ้าต้องการ อ้างอิง คนจำนวนหนึ่ง ทั่วไป ไม่เจาะจง

ให้ใช้ สรรพนาม ว่า “one” หรือ “anyone” และ

ใช้ นาม ทั่วไป เช่น “people” “persons” หรือ “citizens

การใช้แบบนี้ อาจดูว่า “ไม่หยาบคาย”

แต่เป็นการใช้ ไม่เป็นทางการ เมื่อไม่เจาะจงผู้ใด เช่น

“You can see the importance of good health.”

“When you become a Girl Scout, you learn much useful information.’

การใช้ “you” แบบไม่เจาะจง เช่นนี้

มีใช้บ่อยมาก “ในงานเขียน” มากกว่า “การพูด”

เนื่องจาก “ผู้อ่าน” ต่างจาก “ผู้ฟัง” “ที่มิได้อยู่ต่อหน้า”

หลีกเลี่ยง การใช้ “you” เป็นคำเสริม ในประโยคที่สมบูรณ์อยู่แล้ว เช่น

“You see what I mean?” และ “You know what?”

(CCED) อธิบาย การใช้ “you”

เพื่ออ้างถึง “บุคคลนั้น หรือบุคคลที่ คุณกำลังพูดด้วย หรือเขียนถึง”

อาจใช้ “you” เป็น “ประธาน” หรือ “กรรม” ของ กริยา

หรือ เป็น “กรรม” ของ “บุพบท” คำหนึ่ง

‘Have you got any money?’

‘I have nothing to give you.’

‘I want to come with you.’

ถ้าต้องการทำให้ชัดเจน “ว่าคุณพูดกับ คนมากกว่าหนึ่ง”

สามารถใช้ วลี เช่น “you two” “you all” “both of you” หรือ “you guys”

โดยใช้ วลี เหล่านี้ เป็นได้ทั้ง “ประธาน” และ “กรรม” ของ กริยา

หรือ เป็น “กรรม” ของ “บุพบท” คำหนึ่ง

โดยที่ “you guys” ต้องใช้ แบบไม่เป็นทางการ

‘As you all know, this is a challenge.’

‘You guys have helped me so much!’

‘I’ll like to invite both of you for dinner on Saturday.’

‘I need to talk to you two.’

สามารถใช้ “you guys” และ “you two” เป็น “vocatives”

‘Hey! You guys! Come over here!’

‘Don’t stay up late, you two.’

ยังสามารถใช้ “you” เพื่ออ้างถึง “ผู้คน” โดยทั่วไป

แทนที่จะเป็น “เฉพาะ คนหรือกลุ่ม”

คำอื่น ที่ใช้ แทน “you” เช่น “one” “we” “they”

เช่นใช้ “you” “yours” และ “yourself” ดังในตัวอย่าง

'There are things that have to be done and you do them and you never talk about them.

‘Ignoring your neighbors is rude.

โดยใช้ “one” เป็น impersonal pronoun

เพื่อแสดงว่า “สามารถทำ หรือควรทำ” โดยทั่วไป เช่น

“One doesn’t talk about politics at parties.’

ยังสามารถใช้ “one’s” (รูปที่เป็น possessive determiner)

และ “oneself” (รูปที่เป็น reflexive pronoun) เช่น

‘Naturally, one wants only the best for one’s children.’

‘We all understood the fear of making a fool of oneself.’

การใช้ “one” “one’s” และ “oneself” ถือว่า “ค่อนข้าง เป็นทางการ”

เป็นทางเลือก ในการกล่าวว่า “โดยทั่วไป ทำหรือควรทำ บางสิ่ง อย่างไร”

ใช้ “we” “us” “ours” และ “ourselves”

เพื่อกล่าวว่า “คนกลุ่มหนึ่งรวมทั้งคุณด้วย” ทำบางสิ่งอย่างไร

‘We say things in the heat of an argument that we don’t really mean.’

‘There are things we can all do to make ourselves and our children happier.’

ใช้ “they” บางครั้ง ให้หมายถึง “people ทั่วไป”

หรือ “กลุ่มคน” ที่มิได้ระบุเอกลักษณ์ เช่น

‘They found the body in the river.’

บางคนใช้ “they” เมื่อพวกเขา กล่าวถึง “คำคม” หรือ เล่าซ้ำ “คำนินทา”

‘They say that the camera never lies. – but it doesn’t always show the full picture.’

‘He made a fortune, they say.’

DPWE = Dictionary of Problem Words and Expression

CCED = Collins COBUILD English Dictionary