วันที่ 13 รู้สึกได้ด้วยใจ (2 พฤศจิกายน 2559)

วันนี้กว่าจะเสร็จภารกิจกลับมาที่โรงเรียนได้ เพราะรถติดเกือบชั่วโมง แน่นอนว่ากลับมาโรงเรียนรีบตรงกับบ้านเลย แน่นอนว่าตั้งมั่นว่าจะทำแผนการสอนต่อแต่ด้วยร่างกายที่อ่อนหล้ามาทั้งวัน วันนี้ขอหนึ่งวันให้ร่างกายพักผ่อนก่อนนะ

ว่าด้วยเรื่องของการสอนก่อนเลยกับวิทยาศาสตร์แสนสนุกเช่นเคย....

วิทยาศาสตร์วันนี้เป็นเรื่องของการทดลองการวางตัวของแท่งแม่เหล็ก วันนี้เป็นอีกครั้งที่มาขอใช้ที่ห้องสมุด เพราะสะดวกในการทดลอง ซึ่งห้องสมุดตอนนี้เครื่องปรับอากาศเสีย อากาศร้อนมาก ในส่วนของกิจกรรมวันนี้เป็นการดูว่าแท่งแม่เหล็กมีการวางตัวอย่างไร โดยการนำแท่งแม่เหล็กมาผูกด้วยเชือกให้อยู่ตรงกึ่งกลางแท่ง แล้วแขวนแม่เหล็กให้อยู่ในแนวราบ ปลายเชือกอีกด้านผูกกับแท่งไม้แล้วนำไปวางไว้ระหว่างโต๊ะหรือเก้าอี้ 2 ตัว ซึ่งครูโต้งเองก็ประยุกต์อุปกรณ์ที่มีอยู่มาใช้แทน คนเป็นครูนี่จะต้องทำได้ทุกอย่าง ต้องสามารถใช้ของเท่าที่มีมาสอนได้ เพราะ เราไม่มีทางรู้เลยว่าโรงเรียนที่เราไปสอนนั้นจะมีความพร้อมมากน้อยแค่ไหน

การทดลองนั้นแสนง่ายแต่เด็ก ๆ กลับสนใจ วันนี้มีของเล่นใหม่มากอีกชิ้นก็คือ เข็มทิศนั่นเอง งานนี้เป็นการทดลองที่ดูว่าเข็มทิศที่ชี้ไปทางทิศเหนือเสมอนั้น แท่งแม่เหล็กเมื่ออยู่ในแนวราบแล้วจะชี้ไปในทิศทางใด ทิศเดียวกับเข็มทิศหรือไม่ ทำได้ง่าย ๆ เลยเพียงแค่หมุนแท่งเหล็กจากนั้นก็รอดูว่าขั้วเหนือจะชี้ไปในทิศเหนือซึ่งเป็นทิศทางเดียวกับเข็มทิศ โดยมีการทิศจากการใช้เข็มทิศก่อน ซึ่งขอบอกเลยว่าตอนแรกยังไม่เคยใช้เข็มทิศมาก่อน แต่ก็พอที่จะมีความรู้พื้นฐานในการดูทิศมาบ้าง จากการสังเกตการณ์ขึ้น ตก ของดวงอาทิตย์ จึงคาดคะเนเข็มทิศและใช้เข็มทิศออกมาได้ถูกวิธี

นักเรียนดูแท่งแม่เหล็กหมุนจนเวียนหัวหมดแล้ว

และแล้วก็ชี้ไปทิศทางเดียวกัน

การบันทึกผลการทดลอง

ภารกิจพิเศษ...

มาด้วยใจ...

ไปด้วยใจ...

วันนี้มีงานจุดเทียนถวายความอาลัยแด่พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพล อดุลยเดช ที่อุทยานหลวงราชพฤกษ์เชียงใหม่ ซึ่งงานนี้ได้ไปดูแลนักเรียนชั้น ป.6 – ม.3 โรงเรียนจึงเลิกตั้งแต่ 3 โมง เพราะต้องใช้ระยะเวลาเดินทางและรถคงติดมากแน่จึงไปกับรถโรงเรียนจะสะดวกที่สุด จึงเป็นโอกาสอีกโอกาสหนึ่งที่ได้มาพบเพื่อนร่วมสถาบันฝึกสอนโรงเรียนวชิรวิทย์ แผนกมัธยม นั่นคือ ครูแคท ครูป่าน

ทีมฝึกสอนวชิรวิทย์...

ภายในงานผู้คนต่างพากันเข้ามาบริเวณอุทยานสวนหลวงราชพฤกษ์เยอะมาก ต่างคนต่างมาด้วยใจ บางคนก็นำขนม น้ำ ผ้าเย็น มาแจกฟรีให้ผู้ร่วมงาน มีทั้งชาวไทย ชาวต่างชาติ แสดงให้เห็นเลยว่าผู้คนต่างรักในหลวงมาก เพราะในวันนี้ชาวเชียงใหม่ทั้งประชาชนและหน่วยงานต่างๆในเชียงใหม่ ร่วมใจในการแปลอักษรเพื่อถวายความอาลัยแด่ในหลวง ครูโต้งก็ได้มาเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมนี้ รู้สึกตื้นตันใจที่ได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์ของชีวิตอย่างหนึ่ง รู้สึกภูมิใจที่ได้เกิดบนผืนแผ่นดินของพ่อ และในช่วงเวลาที่ยืนถือเทียนร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีนั้นขนลุกอยู่ตลอดเวลา รวมถึงตอนร้องเพลงพระราชนิพนธ์ด้วยแล้วน้ำตาก็เริ่มที่จะมาแม้ว่าผู้คนจะมากมาย ต้องดูแลนักเรียนอากาศที่ร้อนอบอ้าว แต่ก็ทนได้เพื่อพระองค์ท่าน พระองค์ท่านทรงงานหนักมาตลอดเวลากว่า 70 ปี เพื่อให้ประชาชนทั่วไทยให้อยู่สุขสบายจนมีอยู่ได้อยู่อย่างทุกวันนี้

คณะครูและนักเรียนโรงเรียนของร่วมเป็นส่วนหนึ่งในประวัติศาสตร์ที่ล้ำค่านี้

เพลงสรรเสริญพระบารมี ดังก้องทั่วหล้า

เพลงความฝันอันสูงสุด

เพลงพระราชนิพนธ์ของในหลวง

“เป็นครูใช่ไหม...ขอฝากเด็ก ๆ ด้วยนะ ช่วยสอนให้เขาเป็นคนดี”

พระราชดำรัสของในหลวงที่แสนจะธรรมดา

แต่ทรงคุณค่าต่อจิตใจของคนที่จะไปเป็นครูอย่างเรามาก

วันนี้กว่าจะเสร็จภารกิจกลับมาที่โรงเรียนได้ เพราะรถติดเกือบชั่วโมง แน่นอนว่ากลับมาโรงเรียนรีบตรงกับบ้านเลย แน่นอนว่าตั้งมั่นว่าจะทำแผนการสอนต่อแต่ด้วยร่างกายที่อ่อนหล้ามาทั้งวัน วันนี้ขอหนึ่งวันให้ร่างกายพักผ่อนก่อนนะ

ขอขอบคุณภาพ Facebook โรงเรียนวชิรวิทย์ เชียงใหม่ช้างคลาน และ CM 108.com