บันทึกที่ 1 การเริ่มต้นอีกก้าวหนึ่งของชีวิต (1 พฤศจิกายน 2559)
'' เริ่มต้นใหม่กับโรงเรียนเดิมที่คุ้นเคย''
สวัสดีโรงเรียนบ้านริมใต้ อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่
ในส่วนของการฝึกสอนเทอมที่ 2 นี้ ฉันได้มาฝึกสอนที่โรงเรียนบ้านริมใต้ ซึ่งเป็นโรงเรียนที่ฉันและเพื่อน ๆ เคยมาช่วยงานบริการวิชาการที่โรงเรียนเมื่อตอน ปี 4 และก็ได้รู้จักกับท่านผู้อำนวยการโรงเรียน คณะครูและบุคลากรมาบ้างแล้ว แต่ก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี เมื่อวานฉันและเพื่อน ๆ ได้มารายงานตัวที่โรงเรียน ซึ่งในขณะนั้นมีการประชุมคณะครูและบุคลากรในโรงเรียน ฉันนั่งรออยุ่หน้าห้องประชุม สักพักมีคุณครูท่านหนึ่งให้พวกเราเข้าไปในห้องประชุมเพื่อพูดแนะนำตัวเอง ในขณะนั้นรู้สึกตื่นเต้นมาก หลังจากนั้นไม่นานครูทุกคนก็ออกมาจากห้องประชุม ฉันและเพื่อน ๆ ต้องเข้าไปพบกับท่าน ผอ ซึ่งก็ได้รับคำชี้แนะในเรื่องของการปฏิบัติตนในโรงเรียน กฎ ระเบียบของโรงเรียน แต่ฉันยังไม่ทราบว่าจะได้สอนชั้นอะไรและวิชาอะไรบ้าง เดียวพรุ่งนี้คงรู้กัน
เมื่อเข้าพบปะกับท่า ผอ และห้ววหน้าวิชาการของโรงเรียนเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงได้เข้าไปช่วยครูทำความสะอาดห้องส่งเสริมสุขภาพ ซึ่ในขณะนั้นของใช้ต่าง ๆ รวมถึงแฟ้มเอกสารมากมายไว้วางอยู่เต็มห้อง ฉันและเพื่อนเข้าไปช่วยเช็ดทำความสะอาดตู้และของใช้ต่าง ๆ ช่วยกันยกโต๊ะไปเก็บไว้อีกห้อง ซึ่งถือว่าวันนี้ค่อนข้างหนักเลยทีเดียว จากนั้นครูให้ฉันและเพื่อน ๆ ไปเปลี่ยนชุด จากชุดนักศึกษาเป็นชุดพละเพื่อให้สามารถทำงานได้อย่างสะดวก เมื่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วจึงมาช่วยงานทำความสะอาดบริเวณต่าง ๆ และจัดบอร์ดตกแต่งหน้าห้องจนเสร็จแล้วจึงแยกย้ายกันกลับหอพัก การทำงานร่วมกับเพื่อนหลาย ๆ คนที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมานาน พอได้กลับมาทำงานร่วมกันทำให้คิดถึงวันเก่า ๆ ที่ทำงานร่วมกับเพื่อน คิดถึงเพื่อน ๆ ครูเป็นเลิศทุกคน
และแล้วก็มาถึงวันแรกของการเปิดเทอมพอก้าวเข้าไปโรงเรียน ยังคงรู้สึกแปลกหูแปลกตา กับโรงเรียน ครู และนักเรียน ซึ่งอยู่ในช่วงการปรับตัวเข้ากับโรงเรียนใหม่ หลาย ๆ อย่างอาจจะยังไม่รู้ ไม่เข้าใจ ในช่วงนี้ถ้าทำอะไรผิดไปหรือยังไม่เข้าที่ก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ
การเริ่มต้นใหม่เป็นสิ่งที่ยาก เพราะต้องเรียนรู้หลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่าง และต้องปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมและบริบทของโรงเรียน วัฒนธรรมต่าง ๆ ปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่ ๆ การปรับตัวให้เข้ากับระบบงาน ระบบการทำงานของโรงเรียน รวมถึงการปรับตัวให้เข้ากับสังคมของครูและสังคมของนักเรียน ซึ่งฉันคิดว่ามีความแตกต่างกับโรงเรียนที่ฝึกสอนเทอมแรกอยู่มากพอสมควร สังเกตง่ายสุดก็คือนักเรียน ซึ่งนักเรียนโรงเรียนนี้ส่วนใหญ่จะพูด คำเมือง ในการสื่อสารทั้งกับครูและเพื่อน ๆ ซึ่งเรื่องภาษานี่ทำให้ฉันต้องปรับตัวมากเหมือนกันเพราะเทอมที่ผ่านมาจะใช้ภาษาไทยกลางตลอด พอมาถึงตอนนี้บางครั้งก็สับสนเองว่าจะพูดคำเมืองหรือจะใช้ภาษาไทยกลางดี 5555 เรื่องนี้ก็ตลกอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่เพราะหลงลืมภาษาท้องถิ่นแต่เป็นเพราะไม่ค่อยได้ใช้ภาษาท้องถิ่นกับนักเรียนมานานแล้ว
เช้าวันนี้หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติได้มีการจัดพิธีถวายความอาลัย พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ซึ่งฉันไม่ได้ถ่ายภาพในช่วงนี้และคิดว่าน่าจะมีภาพบรรยากาศการร่วมพิธีในเฟสบุคของโรงเรียนหรือในเว็บไซต์ของโรงเรียน แต่พอเข้าไปดูปรากฎว่ายังไม่ได้อัพเดทจึงไม่มีรูปภาพบรรยากาศในพิธีนะคะ
หลังจากที่เสร็จพิธีฉันและเพื่อน ๆ ต้องเข้าไปพบ ผอ และครูพี่เลี้ยง ฉันได้อยู่ประจำชั้น ป.6/4 สอนวิชาคณิตศาสตร์และวิชาภาษาไทย นักเรียนชั้น ป.6/1 - ป.6/5 รวมแล้ว 10 คาบต่อสัปดาห์ และยังมีวิชาเพิ่มเติมอื่น ๆ เช่น วิชาลดเวลาเรียน ลูกเสือและชุมนุม เป็นต้น ครูพี่เลี้ยงฉันชื่อ ครูเจี๊ยบ หรือครูนันทพร สื่อกระแสร์ เป็นครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ชั้น ป.6 ซึ่ง ผอ บอกว่าครูท่านนี้เก่งมาก เมื่อไดเข้าไปสัมผัสกับครูแล้วครูใจดีและสอนเก่งมากจริง ๆ สอนแล้วเข้าใจง่าย ฉันควรจะเรียนรู้ทักษะและเทคนิคการสอนจากครูได้เยอะมากเลยทีเดียว ฉันมีครูพี่เลี้ยงประจำวิชาอีก 1 คนก็คือครูตู่ ครูท่านนี้ฉันได้รู้จักและคุ้นเคยมาบ้างแล้ว ซึ่งครูดูใจดีมาก ๆ ค่ะ
สิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตเห็นได้ชัดในขณะที่อยู่ในห้องก็คือมีครูพี่เลี้ยงเด็กพิเศษอยู่ในห้องฉัน 1 คน ซึ่งหมายความว่าในห้องชั้น ป.6/4 นี้มีเด็กพิเศษอยู่ 1 คนที่ต้องมีครูพี่เลี้ยงเฝ้าอยู่ จากการสอบถามพบว่า เด็กชายคนนี้ชื่อ ตะวัน เป็นเด็กออทีสติก แต่สามารถเรียนร่วมกับเพื่อน สามารถทำงานส่งครูได้ เขียนได้ คิดเลขได้แต่ต้องมีครูพี่เลี้ยงช่วยสอนแนะอีกรอบหนึ่ง ซึ่งในความรู้สึกของฉันแล้วเขาเก่งมาก และก็ชื่นชมครูพี่เลี้ยงด้วยเหมือนกันที่สามารถดูแลเขาได้ ซึ่งครูพี่เลี้ยงชื่อว่า พี่แอร์ หรือครูแอร์นั่นเอง
ใน บันทึกการฝึกสอนของนางสาวจิราภรณ์ ยาวิชัย...(ภาคเรียนที่ 2/2559)
ความเห็น (4)
สอนแล้วเข้าใจง่าย....
นี่คือคุณสมบัติของความเป็นครูที่น่าชื่นชมครับ
ได้พบครูดี
จักต้องรับความรู้มาเยอะ ๆ ;)...
