​ในหัวใจของในหลวง -- In the King's heart

“รู้ รัก สามัคคี” ?

-------------

ประเทศไทย มีหัวใจ คือในหลวง

ภัยทั้งปวง ขวางกั้น พลันสลาย

เป็นราชา บุกป่า มาทั่วไทย

เข้าแก้ไข ภัยประชา พาร่มเย็น

ภัยในเมือง เรื่องขัดแย้ง แบ่งพวกพรรค

ฆ่ากันหนัก ชักปืนยิง ยิ่งเขมร

เห็นลูกฆ่า น้ำตานอง จองก่อเวร

ช่วยดับเข็ญ ภัยเมือง เรื่องบรรเทา

การเดินทาง ย่างช้า เวลาเช้า

รถราเข้า ออกเมือง เยื้องดังเต่า

ท่านวางแผน ให้แล่นโซน บนทางยาว

และยังเฝ้า ติดตาม ยามภัยมี

ยามน้ำมา หน้าฝน ก็ล้นหลาก

คนทุกข์ยาก ลำบากบน ท่วมท้นที่

ช่วยทำเขื่อน เรือนน้ำ ยามไม่มี

เรียกชื่อนี้ อย่างแจ๋วแจ่ม ว่า “แก้มลิง”

ยามวิกฤต เศรษฐศาสตร์ ที่ขัดสน

ที่ผู้คน ล้นทุกข์ หมดทุกสิ่ง

บ้างขายสิ้น สินทรัพย์ จนอับจริง

จากเสือสิง ต้องทิ้งลาย ขายแซนวิช

พระองค์แนะ แนวทาง ร่างเป็นสูตร

กลยุทธ์ หยุดจน พ้นวิกฤติ

3 ห่วง 2 เงื่อนไข ได้แนวคิด

กอบกู้จิต ชีวิตไท ให้กลับมา

นี่คือแก่น แดนไทย ใจทั้งหมด

ที่ควรบด เป็นผุยผง ทรงรักษา

บูชาคุณ ทูลเกล้า เจ้าราชา

ให้คู่ฟ้า ปารมี พี่น้องไทย

พระองค์คือ ดวงจิต บพิตรราษฎร์

เหมือนน้ำหยาด เป็นสายฝน หล่นเป็นสาย

ให้ปวงข้า ประชาราษฎร์ ปราศทุกข์ภัย

แม้นเกิดใหม่ ได้อยู่ร่ม พรมบาทา

เรื่องใหญ่ๆ ที่ในหลวง ท่านห่วงมาก

ที่ท่านฝาก ให้รักกัน ฉันญาติหนา

มี 3 เรื่อง เมืองไทย ไม่นำพา

คือปัญหา “รู้ รัก สามัคคี”

ขอแถลง แจงไข ขยายแก่น

ให้มาดแม่น แน่นหนัก ในหลักนี้

คำว่า “รู้” รู้ปัญหา หาวิธี

เข้าใจที่ ต้นปัญหา สาเหตุผล

เมื่อเข้าใจ ในเหตุ เคล็ดเข้าถึง

แล้วก็จึง ถึงพัฒนา อย่าสับสน

ทุกกระบวน ล้วนเป็นศาสตร์ บาทสากล

มีเหตุผล กลไก ไว้รับรอง

พื้นฐานไทย ในหลวง ท่านล่วงรู้

มีหลักครู อยู่ที่ศาสน์ อันผุดผ่อง

พุทธสอนไว้ ให้รู้ อยู่ที่ตรอง

เป็นครรลอง ส่องเหตุ มีเลศใด

ปัญญาธรรม คำนี้ ใช้ที่จิต

รอบรู้ทิศ จิต-กายา คราเคลื่อนไหว

ประยุกต์เยื้อง ในเรื่องกิจ ฤทธิ์มากมาย

ผลคือได้ “รอบรู้” อยู่แก่ตน

คำที่สอง รองลงมา คำว่า “รัก”

โลกประจักษ์ มากมาย ไม่สับสน

มนุษย์โลก พกพาไว้ ในกมล

ทุกๆคน มีมันแน่ แผ่เผ่าพันธุ์

แต่พื้นเพ เดชา มหารัก

มันมาจาก รักพระเจ้า ชาวสวรรค์

พระเยซู ผู้กล้า ท้าชีวัน

ด้วยผูกพัน พันธุ์มนุษย์ สุดมลทิน

ขอความรัก รักษ์ไว้ มนุษย์คู่

อดัมอยู่ คู่อีวา อย่าได้สิ้น

ความรักนี้ แผ่ให้ ไร้ราคิน

ทั่วทุกถิ่น ดินแดน แฟนกามา

ในหลวงใช้ หลักธรรม นำวิถี

นำรักนี้ ไมตรีจิต อย่าริษยา

จงนำใจ ไทยเชื้อ เผื่อเมตตา

อหิงสา ปราณี อย่าตีกัน

คำที่สาม งามยิ่ง อย่างจริงแท้

ต้องแน่วแน่ ไม่แปรแตก แยกเธอ-ฉัน

คือ “สามัคคี” มีน้ำใจ อภัยกัน

เอกพันธุ์ บ้านไทย อย่าให้จม

บ้านเมืองใคร ใครก็รัก ปกปักไว้

เอกราชไทย อย่าคิดแยก ให้แหลกล่ม

แม้แตกต่าง ทัศนะ ตามอารมณ์

ยังนิยม กลมเกลียว ชาติเดียวกัน

พื้นฐานธรรม คำนี้ จากพี่น้อง

ที่ปรองดอง น้องพี่ มีสมาน

อิสลาม ธรรมคุณ หนุนชีวัน

ในหลวงท่าน ประสานธรรม นำมาโยง

สรุปธรรม คำภาษา มาเป็นหลัก

พุทธมุ่งอยาก ให้รู้ ดูปลอดโปร่ง

“Insight” วิปัสสนา ปัญญาโยง

คือเห็นตรง โยงหาเหตุ เทสท์หาผล

รักในคริสต์ ผลิตคำ นำมากล่าว

เป็นคำขาว บริสุทธิ์ ดุจน้ำฝน

“Agape” รักใคร ไร้เงื่อนตน

ไร้ขอบผล คนทั้งโลก ตกหลุมรัก

พลังคน พลโลก คอยปกป้อง

เป็นพี่น้อง ดั่งท้องเดียว เกลียวสมัคร

“Brotherhood” สุดล้ำ คำพิทักษ์

พลังรัก จักรวาล ท่านนะบี

นี่คือหลัก นักปกครอง ครองใจราษฎร์

เป็นนักปราชญ์ พัฒนา พาสุขี

แก้ปัญหา ให้ชาวไทย ไร้ไพรี

เพราะท่านมี “พี่น้องไทย” ในฤทัยเอย