ความสัมพันธ์ขององค์การแห่งการเรียนรู้กับการจัดการความรู้

การทำให้เกิดความสำเร็จในการจัดการความรู้ David J. Snowden ได้เสนอกฎสำคัญไว้ 3 ประการ คือ
1). การจัดการความรู้ต้องเกิดจากความเต็มใจไม่ใช่กะเกณฑ์หรือบังคับ  (Knowledge can only be volunteered,it can not be conscripted).  
2).  การเรียนรู้เกิดเมื่ออยากรู้และต้องการใช้งาน (I only know what I know when I need to know it.)  
3).  คนเราโดยส่วนใหญ่แล้วจะรู้มากกว่าที่เราพูดได้ และยังได้พูดพูดได้มากกว่าที่เราเขียนได้เขียน (We always know more than we can say, and we will always say more than we can write down. )
            จากกฏสำคัญดังกล่าว  หัวใจแห่งความสำเร็จประการหนึ่งของการจัดการความรู้ คือ การจัดการความรู้ต้องเกิดอยู่ในทุกส่วนขององค์การหรือเรียกว่าฉาบติดอยู่กับทุกส่วนขององค์การโดยไม่แยกออกมาเป็นส่วนเฉพาะและเริ่มต้นจากคนขององค์การเอง เพื่อให้สามารถดึงพลังปัญญาของคนในองค์การออกมาใช้ประโยชน์แก่องค์การให้ได้มากที่สุด ให้คิดว่าการจัดการความรู้เป็นเรื่องของทุกคน ทุกฝ่าย ทุกแผนกในองค์การ  Snowdenได้กล่าวไว้ว่า การจัดการความรู้เป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน(Connective tissue)ที่แฝงอยู่ในทุกส่วนขององค์การแห่งการเรียนรู้ (Knowledge is a connective tissue of a learning organization.)  มีความสัมพันธ์และเกี่ยวเนื่องกัน กล่าวคือ องค์การแห่งการเรียนรู้เป็นเสมือนที่นา  ส่วนการจัดการความรู้เป็นเสมือนต้นข้าว  ถ้าที่นาแตกระแหง แห้งแล้งไร้ปุ๋ย ต้นข้าวก็ไม่อาจเติบโตและเหี่ยวแห้งตายได้ ต้นข้าวจะไม่สามารถออกรวง (Body of Knowledge)ได้ นั่นคือ เมื่อข้าวไม่มีรวงก็ไม่มีเมล็ดข้าวหรือข้าวเปลือก (Knowledge) เมื่อไม่มีข้าวเปลือกก็ไม่มีข้าวสาร(Wisdom)ที่จะเอาไปแปรสภาพให้เกิดประโยชน์ได้  ดังนั้นการจัดการความรู้ จึงเป็นสิ่งที่ต้องมีในองค์การแห่งการเรียนรู้ เสมือนในนาต้องมีต้นข้าวจึงจะอุดมสมบูรณ์ 

             แต่อย่างไรก็ตามชาวนาคงไม่ต้องการแค่ที่นาที่สมบูรณ์เท่านั้นเพราะมันเป็นแค่ปัจจัยการผลิต และคงไม่ต้องการแค่จำนวนต้นข้างเท่านั้น ผลลัพธ์ที่ต้องการแท้จริงคือเมล็ดข้าว ทำนองเดียวกันการจัดการความรู้คงไม่ได้ต้องการว่ามีการจัดการความรู้กันอย่างไรบ้าง ผลลัพธ์ที่แท้จริงควรทำให้งานดีขึ้น คนดีขึ้นและความรู้ขององค์การมากขึ้น