เล่าเรื่องน้ำตา


ล่วงเลยมาถึงวันที่ 18 ตุลาคม 2559

5 วันแล้วที่ในหลวงเสด็จสู่สวรรคาลัย

ผู้เขียนพยายามที่จะเขียนบทกวีสักบท

เพื่อจรดจารึกการสวรรคตของพระเจ้าอยู่หัวฯ

พยายามแล้ว พยายามเล่า

เขียนไม่ได้

อาจจะเป็นเพราะไม่ได้เขียนบทกวีนานมาก

นึกโทษ งานเขียนบทความ ที่มาเบียดงานเขียนอิสระ

บดบังอารมณ์แห่งกวีเหือดหาย

.........

จึงหันมาฟัง อ่าน เพ่งพินิจภาพราชประวัติของพระองค์

และทุกๆครั้งที่สัมผัส

น้ำตามันก็จะไหลออกมา

ปริ่มด้วยความปิติอาดูรกับเรื่องราวที่รับรู้

เห็นภาพปวงประชาผู้ยากไร้

เห็นรอยยิ้มของพสกนิกร และของพระองค์

ผู้เขียนยิ้ม เม้มปากนิ่ง คลอน้ำตา

..............



หมายเลขบันทึก: 617179เขียนเมื่อ 18 ตุลาคม 2016 13:12 น. ()แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม 2016 13:12 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เป็นกำลังใจ ให้กัน นะคะ

ให้ผ่านพ้น ช่วงนี้ไปให้ได้


Image result for รูป เสียใจได้แต่อย่าละเลย หน้าที่

คงจะเป็นเรื่องราว

ฝังใจคนไทยทุกคน

ไปชั่วชีวิตจ้

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท