เพื่อนร่วมทาง....(28 กันยายน 2559)

วันนี้จะพูดถึงเรื่องราวของเพื่อนครูเป็นเลิศทั้งสองคนที่ได้มีโอกาสมาฝึกสอนที่นี่ด้วยกัน นั่นก็คือ ชนิดา (โดนัท) และกมลวรรณ(ยี่).......

พวกเราก็อยู่ด้วยกันมาสี่ปีกับอีกหนึ่งเทอมแล้วค่ะ ไม่คิดไม่ฝันเหมือนกันว่าจะได้มาฝึกสอนด้วยกัน แล้วยังต้องได้มาอยู่บ้านพักครูในโรงเรียนด้วยกันอีก ............

ชนิดา สารทอง ครูโดนัทหรือครูขนมวงของนักเรียนชั้นปอสอง กับโดนัทเราค่อนข้างสนิทกันมาตั้งแต่ตอนเรียนปีหนึ่งถึงปีสี่ แน่นอนว่าหากเลือกคู่ได้เราก็คงฝึกสอนด้วยกัน โดนัทสอนวิชาวิทยาศาสตร์และภาษาอังกฤษ สิ่งหนึ่งของโดนัทที่เราชอบมากมาโดยตลอดคือ โดนัทเป็นคนที่มีน้ำใจ มีน้ำใจมาก เรื่องเล็กๆน้อยๆ โดนัทจะไม่ติดใจคิดอะไรมาก ชอบเผื่อแผ่ แบ่งปันทุกสิ่งอย่าง แล้วยิ่งมาเห็นน้ำใจของโดนัทชัดเจนไปอีก ก็ตอนฝึกสอน โดนัทจะชอบแบ่งปันของต่างๆให้นักเรียน อยู่เสมอ จะมีจิตใจที่คิดอยากจะช่วยเหลือนักเรียนที่ยากจน น้อยครั้งมากที่จะได้ยินเธอดุด่านักเรียน จะให้โอกาสนักเรียน ชอบถามไถ่ ชอบใส่ใจนักเรียนรวมทั้งคนรอบข้าง ....โดนัทจะเป็นคนที่มีคำพูดในเชิงบวกเสมอ เวลาที่เรามีปัญหาหรือมีเรื่องปรึกษา จะมีคำพูดที่ทำให้เรารู้สึกว่า เราแก้ได้ แล้วเราจะผ่านไปด้วยกัน ....หลายครั้งอยากบอกเหมือนกันว่า สู้ๆ และที่สำคัญคือ อยากขอบคุณที่เคียงข้างกันมาจนถึงทุกวันนี้

กมลวรรณ ไทยเก่ง ครูยี่ หรือครูยิ่งของเด็กปอหนึ่งทับหนึ่ง กับยี่นี่ยังแอบงงว่าเรามาฝึกสอนด้วยกันได้อย่างไง 555 เพราะก่อนหน้านี้เราก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร แต่เรื่องของโชคชะตาเราไม่อาจฝืนได้ แต่ไม่ว่ายังไงเราก็มาฝึกสอนด้วยกันแล้ว กับยี่เรานอนด้วยกันในบ้านเกื้อกูล เราไปไหนมาไหนบ่อยมาก ทุกเย็นยี่จะเป็นสารถีขี่รถให้ไปซื้อของ ไปส่งไปนู่นไปนี่ ยี่เป็นคนเอาใจเก่ง ชอบบริการ มีน้ำใจ ชอบคิดเผื่อคนอื่น หนึ่งอย่างของยี่ที่เราว่า เธอเหมาะกับการเป็นครูมาก ก็คือ ยี่จะเป็นคนชอบเล่า ชอบเล่าเรื่อที่ตนเองได้ไปพบเจอมา เราว่าเธอเหมาะกับการเป็นครูปอหนึ่งมาก เพราะยี่เอาเด็กอยู่ และดูแลเด็กทุกคนได้ดีมาก ...

ก็อยากขอบคุณ เพื่อนร่วมทางทั้งสองคน บนเส้นทางสายครูในเทอมนี้ รู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่มีเพื่อนดีๆ คอยช่วยเหลือ คอยเคียงข้าง จึงอยากขอบคุณมากจริง ขอบคุณและขอบคุณ