วันที่ 90 จะได้ไม่ลืมกัน (23 กันยายน 2559)

จะได้ไม่ลืมกัน การสอนวันสุดท้ายสำหรับนักเรียนห้อง ป.5/5 ครูหมูก็เลยสอนพับเสื้อ จากนั้นให้นักเรียนเขียนอะไรก็ได้ลงไป บางคนก็เขียนแนะนำตัวเอง บางคนก็เขียนบอกว่าครูหมูใจดีที่สุดในโลก รักครูหมู อวยพรให้ครูหมูถูกหวย เฮง ๆ รวย ๆ พอได้มานั่งอ่านแล้วรู้สึกดี นี่เราใจดีขนาดนั้นเลยหรอ เด็กเกือบทุกคนบอกว่าครูหมูใจดี ครูหมูสอนดีมากแต่พวกหนูไม่ตั้งใจเรียนเอง จดหมายน้อย ๆ หลายฉบับเป็นสิ่งย้ำเตือนให้เราคิดถึงกัน...จะได้ไม่ลืมกัน

ดอกกุหลาบ เชื่อหรือไม่ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพับดอกกุหลาบจากกระดาษได้ ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น กว่าจะสำเร็จเกิดความผิดพลาดหลายอย่าง เสียกระดาษไปหลายแผ่น กว่าจะได้ดอกกุหลาบดอกแรกในชีวิตแทบท้อ แต่ฉันมีความมุ่งมั่นและความพยายามสูงมาก

ดอกกุหลาบดอกแรกในชีวิต

อาจไม่สวยแต่ทำด้วยใจ

ความวุ่นวาย คาบสุดท้ายเกิดความวุ่นวายเมื่อครูมาขอใช้ห้องเป็นห้องแต่งตัว ฉันมีสอนและเป็นการทดลอง ครูพี่เลี้ยงก็บอกนะว่าให้ฉันสอนห้องนี้เดี๋ยวให้ครูไปแต่งตัวแต่งหน้าอีกห้อง แต่ครูคนนั้นไม่ยอม บอกให้ฉันไปสอนห้องอื่น ฉันทำอะไรไม่ได้ก็ยกอุปกรณ์การทดลองไปอีกห้องแล้วบอกให้นักเรียนว่าย้ายห้องเรียน สุดท้ายแล้วครูก็ไม่ได้แต่งตัวห้องนั้น หวังว่าคงจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เจอเหตุการณ์แบบนี้แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการสอนแค่เสียความรู้สึกนิดหน่อย