นิเทศวิทย์ครั้งที่ 3 กับโอทีที่ไม่มีค่าจ้าง (22 กันยายน 2559)

วันที่ 88

นิเทศวิทยาศาสตร์ครั้งสุดท้าย

และวันที่รอคอยก็มาถึงวันที่อาจารย์มานิเทศวิชาวิทยาศาสตร์เป็นครั้งสุดท้าย และการมาครั้งนี้ของครูก็ตรงกับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนของห้อง ป.4/2 ซึ่งเป็นห้องแรกและห้องสุดท้ายของการนิเทศ ก่อนอื่นขอเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน ซึ่งการจัดกิจกรรมก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับโครงการพระราชดำริเกี่ยวกับดินของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และต้องมีการใช้คลิปวิดีโอในการนำเข้าสู่บทเรียนและเรื่องเล่าก็เกิดขึ้นในจุดๆนี้ คือ คลิปวิดีโอที่เตรียมมาเปิดให้นักเรียนเปิดออกมามีภาพแต่เสียงหายก็ใช้เวลา 5 นาทีอยู่กับการดึงสายเสียบสาย จนเริ่มจะดูสถานการณ์แล้วว่าไม่ควรปล่อยให้เป็นแบบนี้จึงแก้ไขสถานการณ์ ณ ตอนนั้นโดยการเล่าเรื่องของพระราชากับการเสด็จไปทั่วแผ่นดินไทยและเชื่อมโยงมาสู่การพัฒนาแผ่นดิน ซึ่งก็ถือว่าผ่านไปด้วยดีแม้ว่าเรื่องที่เล่าให้นักเรียนฟังอาจมีขาดไปบางช่วงบางตอนก็ตาม และการทำกิจกรรมนักเรียนแต่ละคนต่างให้ความร่วมมือในการเรียนรู้และทำกิจกรรมเป็นอย่างดี แบ่งหน้าที่ให้สมาชิกแต่ละคนในกลุ่มเป็นอย่างดี ทุกคนต่างร่วมมือกันทำงาน สร้างสรรค์ตกแต่งผลงานของกลุ่มตนเองอย่างสร้างสรรค์ ส่วนอาจารย์นิเทศก็เดินดูแต่ละกลุ่มพร้อมกับซักถามนักเรียน สร้างความเป็นกันเองกับนักเรียนอย่างยิ่ง และตอนที่ครูมาพูดหลังจากที่นิเทศเสร็จแล้วครูก็แนะนำเทคนิคการเล่าเรื่องและการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ ครูท่านบอกว่าเรายังไม่มีประสบการณ์เหมือนกันครูประจำการแต่เราทำได้เท่านี้ก็ถือว่าดีแล้ว เราพึ่งหัดบิน ปีกเรายังไม่แข็งพอ เราต้องฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา และท่านยังฝากถึงตอนที่เราเรียนจบและไปเป็นครูว่า “ไม่ควรลืมการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนที่น่าสนใจ อย่าให้ครูเก่าๆมากลืนเราเข้าสู่ระบบเดิม เราต้องเป็นครูรุ่นใหม่ ”

แต่ละคนกำลังทำหน้าที่ของตนเอง ตามความถนัด จับลิงมารวมกัน

อาจารย์นิเทศไปนั่งคุยกับนักเรียน อย่างเป็นกันเอง ซึ่งลดความเกร็ง

โอทีที่ไม่มีค่าจ้างแต่ได้ประสบการณ์

การทำงานในโรงเรียนนอกจากการสอนที่เป็นงานหลักของครูแล้วแต่สิ่งที่สำคัญและเป็นงานที่ทำให้ครูทุกคนเป็นงานก็คืองานจรหรืองานพิเศษที่ครูแต่ละคนมีหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ทำ อย่างเช่น งานนี้ การทำ big book เกี่ยวกับกิจกรรม The Best ของโรงเรียนสันป่าสักวิทยา เพื่อเอาไปนำเสนอในงานโรงเรียนในฝันระดับภาคเหนือ ซึ่งนอกจากจะทำ Big book แล้วเรายังต้องเป็นผู้ช่วยครูในการจัดเตรียมอุปกรณ์อื่นๆเพื่อนำมาตกแต่งเพิ่มเติมในบูทของโรงเรียน ซึ่งการทำงานร่วมกับครูปรียานุชนั้นเราก็ช่วยครูทำจนถึงดึกทุกๆวัน ไม่ว่าจะเป็นวันที่เราไม่สบายก็ตามเราก็จะช่วยครูหยิบจับ ตัดกระดาษ ให้กับครู ซึ่งการทำงานครั้งนี้ทำให้เห็นกระบวนการทำงานที่เป็นระบบและความประณีตของการทำงานของครู ซึ่งระหว่างที่ช่วยครูทำงานไปครูก็เล่าเรื่องราวต่างๆทั้งประสบการณ์การทำงานของตนเองตั้งแต่เข้ารับราชการมาหรือแม้กระทั้งการใช้ชีวิตก็ตาม ทำงานจนเวลาล่วงเลยมาถึงอีกวันหนึ่ง ก็คือ ตอน 00.45 น.เป็นเวลาที่ทุกคนหยุดทำงานและกลับบ้านของตนเอง ซึ่งถือว่าเป็นการทำงานในโรงเรียนที่ยาวนานที่สุดตั้งแต่เรามาฝึกสอนอยู่ที่โรงเรียนนี้ แต่สิ่งที่ได้จากการทำงานครั้งนี้ คือ ประสบการณ์ล้วนๆ ที่ในตำราเรียนเราไม่มีระบุไว้ มีแต่ของจริงที่เราเจอในแต่ละวันที่จะเป็นครูให้เรา และจะทำให้เราเป็นงานได้อย่างมีระบบและระเบียบ

และการทำงานจนดึกข้ามวันข้ามคืนครั้งนี้ทำให้คิดถึงเวลาที่เราทำงานร่วมกับเพื่อนๆครูเป็นเลิศ ไม่ว่าจะเป็นงานหลวงงานราษฎร์เราก็จะอยู่ด้วยกันทั้งวันทั้งคืน บางทีเราก็อยู๋ด้วยกันถึงเช้า คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา