วันที่89 "คุณธรรมแม่ค้า"(22ก.ย.59)

วันนี้วันพฤหัสบดี ตั้งใจว่าจะมาโรงเรียนเช้าๆ เพราะตื่นเช้า แต่ทำไปทำมา มาโรงเรียนเกือบ 7.30 น. ก็ว่าจะไม่สายละนะ สายจนได้ 555 วันนี้มาทำหน้าที่ครูประจำชั้น ดูแลควบคุมนักเรียนทำเขตบริการเช่นเคย นักเรียนที่มาเช้าเป็นประจำ มาทำความสะอาดก่อนที่เพลงเตือนจะออกทุกวัน ก็มีอยู่กลุ่มเดิมนี่แหละค่ะ ก็บอกพวกเขาไปสิ่งที่เขาทำน่ะถูกต้องแล้ว เราไม่จำเป็นต้องรอเพลงออก เราสามารถมาทำก่อนได้ ทำก่อนก็จะเสร็จก่อนแล้วก็จะได้พักก่่อน คนกลุ่มนี้โตไปจะมีความรับผิดชอบมากๆ เพราะพวกเขาไม่เคยละหน้าที่และไม่เคยเอาเปรียบเพื่อน

วันนี้สอนชิวหน่อย เพราะมีสอนชั่วโมงเดียวคือชั่วโฒงที่สามก่อนรับประทานอาหารเที่ยง สอนนักเรียนชั้นป.1/2 ซึ่งจริงๆแล้วชั้นป.1 สอนจบแล้วแต่แค่จะทบทวนและให้ทำใบงานที่ค้าง วันนี้นักเรียนตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ เพราะครูแคทถือขนมมาด้วยไงคะ วันไหนที่มีอะไรติดไม้ติดมือมาเด็กๆจะชอบและตั้งใจเรียนค่ะ ก็ช่วยแบ่งเบาภาระลำคอไปนิดนึง สอนชั้นป.1 ในชั่วโมงนี้ต้องปล่อยก่อนเวลา 10 นาที เพราะนักเรียนชั้นป.1-2 จะทานข้าวเที่ยงประมาณ 11.30น. เวลาใกล้จะหมดชม. เด็กๆมักจะบ่นว่าหิว แต่แปลกที่นักเรียนห้องนี้ไม่ค่อยมีใครทานข้าวที่โรงเรียนจัดให้ค่ะ ข้าวและกับข้าวจะเหลือทุกวัน เพราะนักเรียนส่วนใหญ่จะห่อข้าวมาเองด้วยเหตุผลที่ว่า กับข้าวที่โรงเรียนไม่อร่อย จริงๆแล้วพ่อแม่และครูที่ปรึกษาควรจะตกลงกันใหม่ ไม่ควรจะฝึกให้นักเรียนได้ทำ ได้กินในสิ่งที่เขาต้องการไปเสียทุกอย่าง เพราะเป็นการปลูกฝังนิสัยที่ไม่ดีเลย เด็กบางคนไม่ยอมทานข้าวของโรงเรียน วันไหนไม่ได้ห่อข้าวมา เขาก็จะไม่ทานเลย และอ้างว่าเผ็ด กินไม่ได้ ซึ่งความจริงไม่ใช่ เพราะแม่ครัวจะไม่ทำกับข้าวเผ็ดให้นักเรียน เป็นแค่ข้ออ้างที่จะไม่ทานแล้วไปซื้อขนมทานแทนข้าว บางคนทานข้าวในห้องนิดเดียว ประมาณ 3-4 ช้อนได้ เพราะตักน้อยมาก จนเราต้องถามว่ากินอิ่มหรอคะ นักเรียนบอกว่าจะไปซื้อขนมกิน เพราะฉะนั้นหลังพักรับประทานอาหารกลางวัน ร้านขายขนมในโรงเรียนจะขายดีมาก ขายแทบไม่ทัน เอาอะไรมาขายก็ขายได้หมด เพราะนักเรียนโรงเรียนบ้านริมใต้มีเงินเยอะ ซื้อได้ทุกอย่าง บางอย่างที่เขาเอามาขายและขายในราคาสูงเรายังคิดว่าไม่คุ้มค่าเลย สงสารเด็ก เขาไม่รู้หรอกว่าอันไหนคุ้มอันไหนไม่คุ้มค่า เห็นเพื่อนมีก็อยากมีบ้าง ก็ไม่แปลกเพราะเป็นนิสัยของเด็กๆ แต่อยากให้แม่ค้ามีคุณธรรม ไม่ขายราคาเกินจริง เขามีกำลังซื้อก็จริงแต่ก็ควรให้อยู่ในราคาที่พอดี ไม่สูงเกินคุณภาพหรือปริมาณ เห็นแล้วคิดว่า อาหารในมหาวิทยาลัยเรายังดูราคาถูกกว่าเลยค่ะ แต่นักเรียนไม่เคยมองอย่างนี้ เขาเอามาขายก็ซื้อค่ะ ในเมื่อเด็กคิดไม่ได้ ยังมองหาความพอดีไม่ได้ แต่ผู้ใหญ่ก็รู้นี่คะ เราก็ไม่ควรเอาเปรียบเด็ก จรรยาบรรณแม่ค้า และคุณธรรมแม่ค้าก็ควรมี อย่าเอาเปรียบผู้บริโภคค่ะ!!!!