วันสิ้นเดือน... 1 เดือนผ่านไปเร็วมาก เวลาหมุนผ่านไป แต่เราเหมือนรู้สึกยังอยู่ที่เดิม อยากให้ความคิดเติบโตขึ้นตามวันเลาที่เพิ่มมากขึ้น อยากให้ความเข้มแข็งเพิ่มขึ้นตามอายุที่เพิ่มมากขึ้น แต่ทุกวันนี้รู้สึกว่ายิ่งอายุมากขึ้นความอ่อนแอก็เข้าครอบ เบื่อความอ่อนแอที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากกว่าเดิม ทั้ง ๆ ที่มันก็แย่พออยู่แล้ว
วันนี้ไม่ค่อยสบายเลย..ป่วยทั้งกายและป่วยทั้งใจ แย่มาก...เราพยายามจะไม่เอาความรู้สึก กับหน้าที่มาเกี่ยวข้องกัน..แต่มันก็ห้ามยากมาก ห้ามไม่ให้รู้สึกแย่นี่ห้ามกันไม่ได้จริง ๆ ภาพวันนี้น่ารักมาก...เด็กนำสมุดเข้าหอประชุมเยอะขึ้น หรือเราบ่นเยอะขึ้น 555 คนที่ไม่คิดมาก...นี่เป็นต้นทุนชีวิตที่ดีจริง ๆ เราเป็นหนึ่งคนที่เป็นคนแบกโลก คิดมาก สมองในแต่ละวันมีเป็นร้อย ๆ เรื่อง คนจนไม่รู้ว่าจะคิดไปทำงาน คิดไปก็ไม่ได้อะไร คิดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ทุกอย่างกลับดูแย่ลงมาก และคนที่แย่ที่สุดก็คือตัวเรา
ไม่มีความเห็น