ครั้งที่ 44 (วันศุกร์ ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ.2559)

บันทึกการฝึกสอน

วันศุกร์ ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ.2559

เรื่อง “วันที่รอคอย”

เพราะวันนี้ดีที่สุดแล้ว...วันนี้เป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์เป็นวันเวลาแห่งความสุข เป็นวันที่เราจะได้รับความอบอุ่นอย่างเต็มที่จากคนที่เรารัก จากคนในครอบครัว “หัวใจของคนไกลบ้าน” ตั้งแต่เปิดเทอมมาก็นับเป็นเวลาเกือบ 2 เดือนที่มาอยู่ที่นี้โดยไม่ได้กลับบ้านเลยคิดถึงบ้านมากแต่ทำอะไรไม่ได้ เคยนั่งร้องไห้คนเดียวเพราะปัญหา ความท้อถอย ความเหนื่อยล้าถาถมเรามาเรื่อยๆจนไม่มีเวลาที่จะหยุดพัก พอวันเวลาพาเรามาถึงวันนี้ 15 กรกฎาคม 2559 ก็ทำให้เรารู้ว่าสวรรค์แห่งความสุขกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในเวลา 18.00 น.ของเย็นวันนี้ ก่อนจะถึงชั่วโมงนั้น ช่วงเช้าและช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมการเรียนการสอนที่เรามีความสุขที่สุขกับการจัดกิจกรมการเรียนการสอนในวันนี้ต่อให้เด็กจะกวนแค่ไหนวันนี้เอาอยู่หมด รู้เลยพลังแห่งศรัทธา พลังของกำลังใจยิ่งใหญ่ที่สุด สามารถเอาชนะใจเราได้ เป็นแรงเสริมเป็นความหวังที่ดีมากสำหรับเรา ส่วนกิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้เป็นกิจกรรมที่ให้นักเรียนได้ทบทวนบทเรียนเพื่อเตรียมตัวสอบวัดผล โดย 30 นาทีแรกให้นักเรียนอ่านหนังสือจากนั้นให้นักเรียนตั้งประเด็นคำถามที่ตนเองสงสัยและมีคำถามที่อยากจะถามครูผู้สอน จากนั้นครูสุ่มเลขที่เป็นตัวอย่าง 2-3 คน ให้ถามคำถามที่ตนเองสงสัย ซึ่งถามถามที่นักเรียนแต่ละคำถามสอดคล้องกับสิ่งที่นักเรียนได้เรียนรู้ทำให้เรารู้ว่าบางครั้งเรามองข้ามบ้างจุดที่สำคัญลืมเน้นจุดสำคัญในกับนักเรียนเป็นส่วนใหญ่ อีกทั้งยังเข้าใจนักเรียนมากขึ้นที่นักเรียนทำแบบฝึกหัดหรือทำใบงานไม่ได้เป็นเพราะนักเรียนไม่เข้าใจในเรื่องที่ครูสอน แต่ไม่เป็นไรวันนี้เป็นวันนี้เราจะไม่อารมณ์เสีย เพราะวันนี้เป็นวันที่เรารอคอยที่จะได้บ้าน ดังนั้นวันนี้จึงสอนหนังสืออย่างเต็มที่ ไม่ท้อ ไม่เหนื่อย สู้เพื่อนักเรียนและคนในครอบครัวของเรา เพราะทุกวินาทีในวันนี้มีค่าเราจะไม่ยอมเสียเวลาแม้แต่วินาทีที่จะทำหน้าที่ของเราอย่างเต็มที่ “เวลาและวารีไม่คอยรอใคร เพราะเวลามีแต่จะเดินหน้าต่อไปไม่มีวันหยุดนิ่ง เหมือนกับตัวเองอย่าปล่อยเวลาให้สูญเปล่าโดยที่เราไม่ทำอะไรเลย”