วันที่ 72 ปักแผ่นเฟรม (2 กันยายน 2559)

ในวันนี้การจัดการเรียนการสอนทั้งสองห้องยังคงดำเนินไปตามปรกติ แต่ช่วงหลังฉันรู้สึกว่าฉันสามารถคุมชั้นเรียนได้ดีขึ้น นักเรียนค่อนข้างเงียบและตั้งใจฟังมากขึ้นอาจเป็นเพราะฉันตั้งกฎเกณฑ์ในชั้นเรียนมากขึ้นโดยการจดชื่อนักเรียนที่ลุกเดินไปมา และนักเรียนที่ชอบตะโกนเสียงดังในชั้นเรียน และเมื่อหมดคาบเรียนก็จะถูกทำโทษโดยวิธีที่แตกต่างกันในแต่ละวัน บางครั้งการทำโทษนักเรียนก็ไม่ได้ทำให้ครูมีความสุขหรือสะใจแต่อยากให้นักเรียนมีระเบียบวินัยในตัวเอง รู้หน้าที่ของตนเอง และมีความรับผิดชอบ

ช่วงพักเที่ยงหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วฉันและเพื่อนเดินลงมาที่สนามฟุตบอลเห็นนักเรียนหญิงในชั้นเรียนกำลังนั่งปักแผ่นเฟรมอยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปดูเห็นนักเรียนกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำ นักรียนคนหนึ่งกำลังจะร้อยไหมพรมกับเข็มแต่ก็ไม่สามารถทำได้ จึงใช้ความพยายามอยู่นาน และเป็นการฝึกสมาธิที่ดีมาก ๆ อย่างหนึ่ง เมื่อนักเรียนได้ฝึกทำแบบนี้บ่อย ๆ อาจทำให้เขามีสมาธิที่ดีขึ้นก็ได้

เมื่อได้เห็นภาพเหล่านี้ทำให้ย้อนคิดถึงช่วงวัยเด็ก เมื่อตอนที่เรียนชั้นประถมศึกษาฉันจำได้ว่าการเรียนวิชา การงานอาชีพ ฉันได้เรียนรู้งานฝีมือต่าง ๆ ด้วยการลงมือทำด้วยตัวเอง เช่น การถักโครเช(ถักผ้าพันคอ) การปักแผ่นเฟรม การประดิษฐ์ของใช้ต่าง ๆ รวมถึงการพับผ้า ฯลฯ ซึ่งนักเรียนทุกคนจะต้องได้ฝึกทำและนำไปส่งครู แม้ว่าจะยังเด็กมาก ป.3 ที่ต้องถักผ้าพันคอ แต่ฉันก็สามารถทำได้ การเรียนรู้ในตอนนั้นส่งผลให้ฉันสามารถสร้างสรรค์งานฝีมือด้วยตัวเองได้และทำให้ฉันรู้สึกภูมิใจในผลงานของตัวเอง และเมื่อฉันโตขึ้น จนกระทั่งมาเป็นครูฝึกสอนฉันมีความรู้สึกว่าการจัดการเรียนการสอนแบบนี้เริ่มหายไปทีละนิด และไม่เห็นอีกเลย และฉันหวังว่าในอนาคตฉันจะได้กลับมาเห็นภาพการเรียนการสอนแบบนั้นอีกครั้งเพราะถือว่าเป็นการเรียนรู้ทักษะชีวิตเช่นกัน