ทำไมหนูพูดแบบนี้ (5 กันยายน 2559)

วันที่ 75 สัปดาห์ที่ 17

เริ่มต้นวันแรกของสัปดาห์ ซึ่งวันนี้เป็นวันที่โรงเรียนกำลังเตรียมสถานที่ในการแข่งขันศิลปหัตถกรรม รอบคัดเลือก กลุ่มโรงเรียนเครือข่ายแม่แตง 3 ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็จะเห็นทั้งครูและนักเรียนต่างฝึกซ้อมเพื่อการแข่งขันในวันพรุ่งนี้

ฝีมือการปั้นนูนต่ำของนักเรียนชั้น ป.6 สวยไม่น้อยหน้าใครๆ พรุ่งนี้สู้ๆนะนักเรียนสันป่าสัก

(ผลงานของนักเรียนที่ฝึกซ้อมการปั้นนูนต่ำ ก่อนที่เราจะเป็นคนทำลายมันลง เนื่องจากครูมิ้ม ครูพี่เลี้ยงนักเรียนที่แข่งศิลปะ ขอให้เรารื้อดินน้ำมันของนักเรียน เนื่องจากจะใช้แข่งในวันพรุ่งนี้ เราก็เสียดาย และกลัวเด็กๆที่เป็นคนปั้นโกรธที่เราไปพังงานของเขา แต่ยังไงพรุ่งนี้ เป็นกำลังใจให้นักเรียนทีมสันป่าสักที่ลงแข่งขันในแต่ละรายการด้วย...)

แม้กระทั้งนักเรียนที่เรากำลังจะสอนก็จะขอลาไปซ้อม ซึ่งเราก็เปิดโอกาสให้นักเรียนไปฝึกซ้อม แต่ยังไงก็อยากให้นักเรียนมาติดตามงานจากเพื่อนๆหรือครูผู้สอน เพราะจะเรียนได้ตามทันกัน ซึ่งการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้ก็ดำเนินไปโดยทำกิจกรรมต่อจากสัปดาห์ที่แล้ว คือให้นักเรียนทำภาพตัดหรือฉีกปะต่อให้เสร็จ ซึ่งสถานที่เรียนของเราก็เป็นที่หน้าร้านค้าคุณธรรม

ทำไมหนูพูดแบบนี้

และสิ่งที่ไม่อยากได้ยินจากนักเรียนก็บังเกิดขึ้นในวันนี้สืบเนื่องมาจากการไปเรียนศิลปะ เพื่อทำชิ้นงานภาพฉีกหรือตัดปะ เวลาทำงานกับเศษกระดาษกับเด็กๆแล้วมันก็จะมีความสกปรกเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นนักเรียนหญิงทำกาวน้ำหกเต็มโต๊ะม้าหินอ่อน ซึ่งกาวน้ำขาวนั้นก็เป็นของเพื่อน นักเรียนห้องแรก ป.2/2 ทำเศษกระดาษตกพื้นเลอะเทอะบริเวณม้าหินอ่อน จึงบอกให้นักเรียนไปเอาไม้กวาดมากวาดบริเวณที่สกปรก เพื่อให้สถานที่ตรงนั้นมีความสะอาด ผู้ที่จะมาใช้ต่อก็จะใช้ได้โดยไม่ต้องไปรบกวนภารโรงที่ต้องมากวาดอีก แต่คำพูดหนึ่งก็บังเกิดกับเด็กชาย ป.2/1 ที่พูดว่าผมไม้กวาดและจะไม่เก็บเพราะผมไม่ได้ทำ ห้อง 2 เป็นคนทำ แล้วพอได้ยินคำพูดของเด็กชายคนดังกล่าว ทำให้เราของขึ้นเลยทีเดียว จึงเดินไปเอาไม้กวาดห้อง ป.1/1 มากวาดบริเวณดังกล่าวและนักเรียนคนอื่นๆก็เห็นในสิ่งที่เราทำ จึงเดินไปเอาไม้กวาดที่ห้องของตนเองมาช่วยกวาด เราก็สังเกตดูว่าเด็กชายคนนั้นเขาจะทำอย่างไรเมื่อเพื่อนๆของเขามาช่วยครูกวาดบริเวณที่มีเศษกระดาษ เด็กชายคนนั้นก็นั่งมองและไม่ช่วยอะไรสักอย่าง จนสัญญาณหมดชั่วโมงดังขึ้น แล้วเราก็เรียกรวมพลนักเรียนอีกครั้งเพื่อสั่งให้นักเรียนเตรียมอุปกรณ์มาทำงานในสัปดาห์หน้า แล้วจึงอดที่จะตักเตือนในพฤติกรรมของเด็กชายคนนั้นไม่ได้ ด้วยเราเป็นครูเวลาเห็นสิ่งไหนไม่ถูกไม่ควรเราก็ควรตักเตือนในสิ่งที่นักเรียนแสดงออกมาและเด็กชายคนดังกล่าวก็สำนึกผิดจึงขอโทษเราแต่เราไม่ได้ตักเตือนแค่เด็กชายคนนั้นเพียงคนเดียวแต่เราก็พูดไปรวมๆเพื่อให้นักเรียนรู้สึกถึงการมีจิตอาสา ไม่ต้องรอว่าต้องเป็นของๆเราเราถึงจะทำ แต่เรามาใช้สถานที่เดียวกันเราต้องช่วยกันรักษาความสะอาด

เป็นครูนั้นสอนแค่ในตำราว่ายากแล้วแต่สอนวิชาชีพมันยากยิ่งกว่า

5 กันยายน 2559