วันที่ 71 บทเรียน (30 สิงหาคม 2559)

ส่งท้ายข้าวต้ม ขายข้าวต้มวันสุดท้าย ขายคนเดียวเหมือนเดิมยังไม่พอยังขายขนมจีบอีกต่างหาก วันนี้แปลกมากขายดีเป็นพิเศษ เหมือนจะรู้ว่าเราขายวันสุดท้ายก็เลยมาซื้อกันเยอะมาก 555 เวรเดือนหน้าได้ขายขนมจีบ มันเป็นอะไรที่คนต่อแถวกันซื้อเยอะมาก ตักแทบไม่ทัน บางคนซื้อกลับบ้านด้วยนะ พกถุงมาเอง แล้วเจอกันอาทิตย์หน้ากับครูเวรขายขนมจีบ จะเป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไป...

น้ำแข็ง ช่วงนี้การทดลองวิทยาศาสตร์จะใช้น้ำแข็ง ทุกเช้าฉันจะไปตักน้ำแข็งที่ถังใส่นมของนักเรียน เด็ก ๆ เห็นครูหมูไปตักน้ำแข็งก็จะทักว่าครูเอาไปทำอะไร เห็นครูมาตักน้ำแข็งทุกวัน ก็เอาไปทำการทดลองที่จะสอนพวกเธอนั่นแหละ

คาบสาม ทดลองเรื่องการเปลี่ยนสถานะของน้ำแข็ง ปกติห้อง ป.5/4 จะคุยกันเสียงดังมาก แต่วันนี้ยังดีหน่อยไม่ค่อยได้ตักเตือนเยอะ พอทำการทดลองนักเรียนก็อยู่ในความสงบ เพราะการทดลองต้องใชะตะเกียงแอลกอฮอล์ เด็กกลัวว่าห้องจะลุกไหม้ ไม่กล้าเล่นกัน พอเริ่มทดลองก็พากันตื่นเต้น แต่พอถามว่าแต่ละกลุ่มใครจะเป็นคนดับไฟ ไม่มีใครยกมือสักคน กลัวใช่ไหมเนี่ย

'

ทดลองเรื่องการเปลี่ยนสถานะของน้ำแข็ง

ในวันที่ครูพี่เลี้ยงไม่อยู่ วันนี้เป็นวันที่สองที่ครูพี่เลี้ยงไม่อยู่ ตอนเที่ยงครูก็โทรมาถามว่าเป็นยังไงบ้าง ไหวหรือเปล่า ฉันก็มีบ่นนิดหน่อยแต่ก็สู้ไม่ถอยค่ะ และก็พูดเล่นกับครูว่าพรุ่งนี้หนูลานะ 555 ฉันต้องรับผิดชอบสอนแทนทั้งสองคาบ คาบห้าสอน ป.5/2 ทำการทดลองเรื่องการเปลี่ยนสถานะของน้ำผลไม้ เพิ่งสอน ป.5/1 ไปเมื่อวานเอง ห้องนี้ตั้งใจเรียนนะ ไม่ค่อยคุยไม่ค่อยเล่นกันสักเท่าไหร่ จนบางทีก็คิดว่าทำไมไม่เลือกสอนห้องนี้ ครูพี่เลี้ยงก็เคยพูดว่าห้องนี้ตั้งใจเรียนดันไม่เลือก ฉันก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะเราไม่มีสิทธิ์เลือกนักเรียนที่จะสอนอยู่แล้ว เจอนักเรียนหลากหลายรูปแบบก็ดีนะ เรียนรู้และค่อย ๆ ปรับพฤติกรรม พอสอนห้องนี้เสร็จก็สอน ป.6/3 แทนครูพี่เลี้ยง ป.6 ก็จะเชื่อฟังกว่า ป.5 มีแค่บางคนที่ไม่เชื่อฟังเรา

ทดลองเรื่องการเปลี่ยนสถานะของน้ำผลไม้

บทเรียน ทุกครั้งที่สอน ป.5/3 จะมีเรื่องให้ปวดหัวอยู่ตลอด และในวันนี้สอนคาบสุดท้าย นักเรียนร่าเริงเป็นพิเศษ ไม่มีอาการอ่อนล้าหรือหมดแรง ให้ทำการทดลองการเปลี่ยนสถานะของน้ำแข็งเหมือน ป.5/2 แต่ห้องนี้จะมีแค่ไม่กี่คนที่ไม่ต้องใจเรียน ไม่กี่คนแต่ทำให้ห้องเรียนวุ่นวายมาก ฉันเตือนหลายรอบแล้วก็ยังไม่ฟัง สุดท้ายทนไม่ไหวก็โดนลงโทษ ฉันยืนอยู่หน้าห้องก็ต้องระงับอารมณ์ตัวเองให้ได้ คือไม่รู้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น นักเรียนผู้หญิงชื่อ เพลง จะพยายามต่อต้านฉันตลอด เป็นคนที่พูดเสียงดังมาก สุดท้ายฉันเดินออกจากห้อง ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเป็นเพราะฉันหรือเพราะอะไร แต่ฉันก็คิดว่าเป็นความผิดของฉันเองแหละที่คุมนักเรียนที่ชื่อเพลงไม่ได้ ครั้งนี้ถือว่าเป็นบทเรียนที่โหดร้ายและเจ็บปวดมากสำหรับฉัน