วันที่ 70 ถึงกับขาอ่อน (30 สิงหาคม 2559)

เช้านี้ไม่ได้ไปโรงเรียน เนื่องจากปวดท้องท้องผูก

แต่ตอนบ่ายยังไปสอนอยู่ กลัวสอนไม่ทันด้วย เดี๋ยวเด็กจะบ่น

ครูก็เป็นห่วงบอกไม่ต้องมาก็ได้ถ้ายังไม่หาย ก็ดีขึ้นแล้วเลยอยากไป

ไปถึงเด็กบอกครูกุ้งทำไมไม่มาสอน อยากเรียนกับครู ครูทำไมดูเศร้าจัง

อ่ออ๊อย ขอบใจที่อยากเรียน (จริงหรือเท็จไม่รู้) ครูปวดท้องเลยดูเศร้ามั้ง555

เด็กก็ช่างสังเกต คือวันนี้อ่อนเพลียมาก แต่ก็อยากไปสอน

พอจะสอนเข้าคาบแล้ว เอ้านั้น! เด็กหัวเขาแตก เอาแล้วไง เลือดไหลโซ๊ะ

สรุปได้ฝากงานให้หญิงดูแทน แล้วไปส่งเด็กไปอนามัย ขาถึงกับอ่อน

เด็กได้เย็บแผล 4 เข็ม เราเป้นคนบอกเด็กว่าไม่ต้องกลัว ไม่เจ็บ จี๊ดเดียวเอง

พอถึงเวลาเยบเลยต้องดู เดี๋ยวเด็กจะว่าขนาดครูยังกลัว หนูจะไม่กลัวได้ไง

สปิริตครูก็มา555 ขาอ่อนเลย เข็มงอแทงเข้าไป เย็บไป 4 เข็ม

เด็กเกร็งมาก แต่ทนมาก ไม่ร้องเลย เป็นบางคนนี้ร้องไห้เต็มอนามัยละ 5555

ขาอ่อนจากอาการท้องผูก บ่ายมามาอ่อนกับเข็มกับเลือดอีก555

พอมาถึงก็เข้าสอนคณิต 4/2 ทันที สอบการหารสามหลักวันนี้ เด็กที่ไม่ได้ก็ไม่ได้

สอนยังไงก็ไม่เอา ไม่รับ เด็กที่ได้ก็ไปเรื่อยเรื่อย โอ้ยยครูกุ้งปวดหัวจริง555

สอนเสร็จ เลยคาบอีกแแล้ว เลยมา 15 นาที มาติวเด็กต่อ ที่จริงเราเองก็ไม่ีเวลาติวมาก

ทำงานครูนู้นนี่นั่น สรุปเด็กได้ลองสอบเองในอินเตอร์เน็ต จะทันไหม

อาทิตย์หน้าแข่งแล้ววววว แต่ครูเชื่อว่าพวกหนูทำได้ ก่อนเลิกเรียนทำวิจัยนิดหน่อย

ให้เด็กทำแบบฝึกการหาร ให้การบ้านเด็กพิเศษ แะติวเด็กที่ไม่ได้หารนิดหน่อย

#วันนี้ไม่ได้ถ่ายรูปเลย โทรศัพท์พัง ใช้งานไม่ได้เลย