๓๓. จะไปกราบหลวงพ่อโสธร...พักผ่อนริมน้ำบางปะกง..


พอแม่เล่าให้ฟัง... ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เลยไปเช่าบูชาหลวงพ่อโสธร มาไว้ที่หิ้งพระบูชาอยู่เสมอๆ เป็นพระที่อยู่ในความทรงจำของผมมาโดยตลอด..เหมือนว่า..ผมได้อยู่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้ ก็เพราะหลวงพ่อช่วยชีวิตไว้....

ผมตั้งใจจะไปในวันเสาร์อาทิตย์หน้า...วันหยุดอาทิตย์นี้ ผมเลยทำงานเสียยกใหญ่ แทบไม่ได้หยุดหย่อน งานโรงเรียน ก็เคลียร์เอกสารจนเกลี้ยง งานบ้าน.. ก็ใส่ปุ๋่ยต้นไม้ในสวนจนเรียบร้อย..เพื่อไม่ให้เป็นกังวลในวันที่จะไปกราบพระขอพร... ที่จะมีโอกาสไป...ไม่ง่ายนัก

ผมไม่ได้ไปกราบหลวงพ่อโสธร ณ วัดโสธรวรารามวรมหาวิหาร จ.ฉะเชิงเทรา นานมากแล้ว ครั้งสุดท้ายยังจำไม่ได้เลยว่าเมื่อไหร่..ได้เห็นแต่ในภาพข่าวว่า วัดหลวงพ่อโสธร เปลี่ยนแปลงไปมาก สวยงาม เป็นระบบระเบียบมากขึ้น

แม่..เล่าให้ฟังว่า ตอนผมเด็กๆ แม่พาผมไปวัดหลวงพ่อโสธรบ่อยมาก..ผมคงเด็กมากๆ เลยจำอะไรไม่ได้เลย แม่บอกผม ว่าผมคลอดยาก เลยขี้โรคเหลือเกิน สามวันดีสี่วันไข้ แม่เลยนำผมไปยกให้หลวงพ่อโสธร จากนั้น ผมก็ค่อยๆเติบโต แข็งแรงขึ้นมาบ้าง แต่ก็เจ็บป่วยอีก เป็นครั้งคราว แม่ก็จะไปกราบขอพรหลวงพ่อและบนบาน ให้ผมรอดตาย ได้เจริญเติบโตตลอดรอดฝั่ง จนเข้าโรงเรียน...ทุกอย่างก็เลยดีขึ้น

พอแม่เล่าให้ฟัง... ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เลยไปเช่าบูชาหลวงพ่อโสธร มาไว้ที่หิ้งพระบูชาอยู่เสมอๆ เป็นพระที่อยู่ในความทรงจำของผมมาโดยตลอด..เหมือนว่า..ผมได้อยู่รอดมาได้ถึงทุกวันนี้ ก็เพราะหลวงพ่อช่วยชีวิตไว้....

นอกจากความตั้งใจที่จะไปกราบหลวงพ่อแล้ว ผมมีความตั้งใจมากๆ ที่จะไปสัมผัสใกล้ชิดริมน้ำบางปะกงสักครั้ง ว่าลำน้ำบางปะกงนั้นเป็นอย่างไร และมีสภาพป่าชายเลนเป็นอย่างไร ผมไม่เคยไปเห็นใกล้ๆ เวลาที่เดินทางไปบางแสน พัทยา ผ่านสะพานข้ามคลองบางปะกง ก็ได้แต่เฝ้ามอง เลยฝันไว้ว่า น่าจะมีสักครั้งที่จะได้นอนพักผ่อน...อยู่ริมน้ำ...อย่างใกล้ชิด

เปิดดูที่พัก รีสอร์ท ในกูเกิล ที่อยู่ริมน้ำบางปะกง...เห็นแล้วก็ล้วนแต่น่าพัก ทั้งสิ้น แต่ก็ยังไม่กล้าโทรไปจับจอง เพราะเคยมีบทเรียนมาแล้ว การจองที่พักล่วงหน้าในการท่องเที่ยว สำหรับผม ไม่เคยได้ที่พักดีกับเขาเลย มีอันต้องหงุดหงิดใจอยู่เรื่อยๆ ไม่ว่าจะไปพักที่ริมน้ำแคว หรือชายทะเลก็ตาม บางทีในรูปภาพที่พักดูดี แต่พอไปจริง..ไม่เห็นมี..คิดว่าไปหาดูข้างหน้าจะดีกว่า

ความรู้สึกตอนนี้..ให้รู้สึกตื่นเต้น..ผมไม่ได้ตื่นเต้นที่จะได้ไปกราบหลวงพ่อ..และไม่ได้ตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสแม่น้ำบางปะกง...แต่ตื่นเต้นที่จะต้องขับรถไปเอง ไปในเส้นทางที่ผมไม่เคยขับรถไปเลย แม้แต่ครั้งเดียว ยิ่งเป็น ถนนมอร์เตอร์เวย์ด้วยแล้ว..ไม่เคยจริงๆ นี่แหละที่ผมเริ่มรู้สึกตื่นเต้น ล่ะ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๑ สิงหาคม ๒๕๕๙









หมายเลขบันทึก: 612673เขียนเมื่อ 21 สิงหาคม 2016 20:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 21 สิงหาคม 2016 20:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท