ตามรอยเรื่องราว...(2)
เส้นทางเดินระหว่างตึกค่อนข้างคุ้นเคย สิ่งที่พี่กุ้งปฏิบัติเป็นประจำสม่ำเสมอ คือ การไปรับส่งด้วยตนเอง และทานข้าวด้วยกัน เรามาถึงห้องประชุมเล็กๆ ขนาดพอเหมาะ มีสมาชิกนั่งรออยู่ก่อนแล้ว การทักทายก็เริ่มต้นอย่างไม่เป็นทางการ
หลายท่านคุ้นหน้า ข้าพเจ้าเริ่มกิจกรรมง่ายๆ บอกเล่าถึงที่มาและแรงบันดาลใจของตนเอง พร้อมมุมมองที่มีต่อเครือข่าย
“ได้มีโอกาสอ่านผลงานพี่กุ้งมาสองปี แล้วมีบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจมาก พี่กุ้งเขียนภายใต้ข้อจำกัดแต่อ่านแล้วก็รู้สึกอยากมาติดตาม มาเรียนรู้ว่าพวกเราทำอะไรบ้าง”
รอยยิ้มอย่างเบิกบานให้ความรู้สึกอย่างอบอุ่น และมีความเป็นมิตรสูง บรรยากาศกันเองง่ายๆ สบายๆ ไม่เป็นทางการทำให้การรู้จักกันคุ้นเคยกันเร็วขึ้น
เราแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ทำ World Cafe เพื่อสกัดบทเรียน 4 ประเด็น คือ
ข้าพเจ้ากับพี่กุ้งนั่งสังเกตปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น เห็นบรรยากาศของความคุ้นเคยกัน และพลังจากเรื่องเล่าในวงเล็กๆ
จุดเริ่มต้นและแรงบันดาลใจ
“ที่มาที่ไปเริ่มตั้งแต่ ปี 2553 ถึงปัจจุบัน เริ่มจากการทำเรื่องตกเลือดหลังคลอด สาเหตุจากมีอุบัติการณ์แม่ตายจากตกเลือดหลังคลอดซึ่งสามารถป้องกันได้ 93% มีเพียง 7% ทีป้องกันไม่ได้"
“ปกติการทำคลอดเป็นงานประจำ ทำอย่างไรไม่ให้เกิดภาวะเสี่ยงเมื่อมีแม่ตายเกิดความเสียหายเสี่ยงต่อการฟ้องร้อง เจ้าหน้าที่เสียขวัญ เครียด วิตกกังวล"
"อยากพัฒนาตัวเองและทีมให้มากขึ้น เกิดการทำงานร่วมกันเป็นทีมทั้งจังหวัด มีแนวปฏิบัติเดียวกันเวลาเกิดปัญหาจะได้แก้ไขเหมือนกัน"
“ผู้บริหารมักไม่เห็นความสำคัญและลดภาวะเสี่ยงต่างๆ การทำงานเหมือนถูกปล่อยปละละเลย"
“ต้องการยกระดับมาตรฐานห้องคลอดให้เท่าเทียมทีม PCT ทีมอื่นๆ และสามารถเป็น Good Practice ให้ทีมอื่นหน่วยงานอื่นเอาเป็นตัวอย่างได้"
“ความรู้สึกของผู้ปฏิบัติงานในห้องคลอดในการติดต่อประสานงานต้องการให้มีสัมพันธภาพที่ดีกับเจ้าหน้าที่ที่ปฏิบัติร่วมกันกับโรงพยาบาลอื่นๆ ให้เกิดความเป็นพี่เป็นน้องกันมากขึ้น ให้คำปรึกษาดูแล"
“ต้องการให้ผู้คลอดปลอดภัย ทุก case ที่มาคลอดต้องปลอดภัย ภาวะเสี่ยงต่างๆ สามารถแก้ไขได้ ลดอัตราภาวะแทรกซ้อนให้น้อยลง"
“ต้องการพัฒนางานห้องคลอดไปพร้อมๆ กันทั้งจังหวัด ห้องคลอดถูกมองว่าไม่มีความสำคัญเมื่อเกิดปัญหามักถูกมองข้าม เมื่อมี case เกิดขึ้นคนทำงานน้อย ต้องการผลักดันให้มีระบบการทำงานที่ดีขึ้น เมื่อเกิดปัญหาในห้องคลอดคนไม่พอ จึงมีการผลักดันให้ผู้บริหารเห็นความสำคัญของจำนวนคนที่เพียงพอ ซึ่งเราสามารถผลักดันได้"
“การทำคลอดแต่ละครั้งเป็นเรื่องใหญ่ ต้องการให้เกิดมาตรฐานห้องคลอด ต้องการเพิ่มทักษะความชำนาญ เสริมสร้างความมั่นใจในการทำงานให้เกิดความผิดพลาดน้อยที่สุด"
“ก่อนหน้านี้ระบบการทำงานไม่มีความชัดเจน และความเชี่ยวชาญเฉพาะด้านจึงต้องการให้เกิดระบบที่ชัดเจน"
เมื่อนับระยะเวลาของการขับเคลื่อดูเหมือนจะไม่น้อยเลยสะท้อนให้เห็นถึงความมุ่งมั่น มีความเพียรและมีจิตจดจ่อในภารกิจที่ทำ สิ่งที่ข้าพเจ้าสัมผัสและมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น “ความรู้สึกร่วมว่านี่คือเรื่องของทุกคน” ไม่ใช่การสั่งการ หากแต่เกิดจากแรงบันดาลใจภายใน
ทุกคน...มองเห็นปัญหา และตระหนักรู้ในปัญหานั้น
มีความต้องการชัดเจนที่อยากจะแก้ไขปัญหานั้น
เมื่อมีใครสักคนเปิดประเด็น ...และหลายคนก็พร้อมที่จะก้าวเดินเรียนรู้ร่วมกัน
ไม่มีความเห็น