ดื้อ... ( 17 สิงหาคม 2559)

“ดื้อ” เป็นคำวิเศษณ์ พยางค์เดียวสั้นๆ แต่เมื่อเอามารวมกับคำว่า นักเรียน แล้วกลายมาเป็นคำว่า “นักเรียนดื้อ” นี่คือ หนักหน่วงมากเลยนะสำหรับคนเป็นครู

คำจำกัดความของคำว่า “ดื้อ” ของแต่ละคนต่างกัน สำหรับครูฝึกสอนอย่างเราเพิ่งผ่านประสบการณ์ฝึกสอนมาแค่ไม่กี่เดือนนั้น เราคิดว่า มันคือการที่นักเรียน ไม่ กับทุกสิ่งที่เราอยากจะให้ โดยเฉพาะความรู้ นักเรียนไม่แม้แต่จะฟังเสียงและสิ่งที่เราจะพูด แต่ทุกครั้งที่เจอกับคำว่าดื้อของนักเรียน จะคิดเสมอว่า นักเรียนไม่ได้มีเจตนาที่จะดื้อ เพียงแต่นักเรียนยังไม่พร้อมที่รับมัน นักเรียนเลยต้อง ใช้คำว่าไม่ กับเราก่อนเท่านั้นเอง

แล้ววันนี้ที่ต้องมาเจอปอสองทับสาม กับห้องเรียนที่มี เด็กชายต้อม มวยไทย เด็กที่ไม่เรียกว่าดื้อก็ไม่ใช่ แต่ต้อมก็ไม่ค่อยจะรับฟังเราสักเท่าไร และจากการสังเกตพฤติกรรมวันนี้ของต้อม วันนี้รู้สึกว่าต้อมจะดื้อกับเรามาก จำได้ว่าบอกให้ต้อมหยุดเล่นไม่ต่ำว่า 5 รอบ แล้วต้องไปตามต้อมให้เข้าห้องอีกหลายรอบ ในคาบเดียว รู้สึกได้ถึงคำว่าดื้อของต้อมอย่างมากๆ ไม่รู้จะหาวิธีการใดมาจัดการกับคำว่า ดื้อ ที่พบเจอในวันนี้ มันไม่ได้เหนื่อยหรือหนักขนาดนั้น แต่เพียงแค่เรายังหาวิธีจัดการกับมันไม่ได้ใช่มั้ย....?