๔๓๗. แจง...ที่รัก ...เธอ ผู้มีแต่ให้

ผมเคยเขียนถึงเธอมาแล้ว...ครั้งนี้รู้สึกยิ่งรักมาก ได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ได้สัมผัส และโอบกอดอย่างใกล้ชิด...นักเรียนเห็นผมกอด...แจง...ต่างหัวเราะชอบใจ คงอยากกอดเหมือนผมนั่นแหละ แต่ไม่กล้า คงอาย...แจงกับผมรู้จักกันมานานนับสิบปี...แล้ว

ไม่รู้ใครเป็นพี่ เป็น น้อง ระหว่างผมกับแจง ผู้ปกครองบอกว่า แจง อยู่มาตั้งแต่ปลูกสร้างโรงเรียนหลังแรก ที่หลังคามุงจาก ก็แสดงว่า แจงอายุเกือบ ๕๐ ปี ก็อาจจะอายุใกล้เคียงกับผมนี่แหละ ตอนที่ผมย้ายมา เห็นแจงยังต้นเล็กๆ วันนี้...แจงโตเร็วเหลือเกิน

ตอนที่มาอยู่ปีแรกๆ มีคนมาขอซื้อแจงต้นละพัน ต่อมาก็เพิ่มเป็นห้าพัน ตอนหลังมาให้ผมเป็นหมื่น เพื่อล้อมและขุดแจงไปขายต่อให้ตลาดต้นไม้ ผมปฏิเสธ...และบอกว่า ราคาเป็นแสนผมก็ไม่ขาย เพราะผมรักแจง...ผมรักต้นไม้ทุกต้นในโรงเรียน..ครับ

ผมกับนักเรียน เดินสำรวจ แจง ในโรงเรียน ต้นเล็กต้นน้อยและต้นใหญ่ นับจำนวนได้ทั้งหมด ๑๑ ต้น ต้นใหญ่(มาก) มี ๗ ต้น ไหนๆก็ได้ใกล้ชิดกันแล้ว ผมจึงสังเกตลำต้นของแจง พบว่าบริเวณผิวเปลือกนอกของแจง มีลวดลายเป็นเส้นโค้งเว้าโดยรอบ สวยงาม เป็นธรรมชาติที่น่ามอง บางต้นก็มีลายใหญ่ขึ้นไปสู่ยอด มองคล้ายลายงูเหลือม เห็นแล้วขนลุกซู่เลยทีเดียว ยิ่งเป็นลายที่เกิดขึ้นกับต้นลูกที่เบียดเคียงคู่กับต้นแม่ด้วยแล้ว มองเหมือนงูเลยล่ะครับ

สรรพคุณพื้นฐานของ แจง ที่ผมพอรู้ ก็คือ แจง จัดอยู่ ในประเภทไม้ยืนต้น ใบ ก็เป็นสมุนไพร ประเภทหนึ่ง ใช้เป็นส่วนผสมของยา รักษาโรคสะเก็ดเงิน มีคนเคยติดต่อขอจากผม แต่ก็เงียบหายไป ลำต้นทรงสวยทุกต้น มองดูแข็งแรง แต่ก็แฝงไว้ด้วยความงดงามอ่อนช้อย หน้าแล้ง ใบก็ไม่ได้ร่วงมากมายนัก ให้ร่มเงาทั้งปี กิ่งก้าน แผ่ขยาย เป็นพุ่มสง่างามนัก...เป็นที่อยู่อาศัยของนกกา มาอยู่ อาศัยทำรัง...เป็นที่พักร้อนให้นักเรียนนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลินใจ

แจง..ให้คุณประโยชน์กับโรงเรียนอย่างอเนกอนันต์ เป็นพันธุ์ไม้คู่บ้านคู่โรงเรียนที่ยั่งยืนมั่นคง ชีวิตครู...คงไม่ยั่งยืนยาวนานเหมือน ต้นแจง...แต่ ครูก็อยากเห็นโรงเรียนขนาดเล็ก ไม่ยุบ ควบรวม..อยากเห็นโรงเรียน พัฒนา ก้าวหน้าและเจริญงอกงาม ไปพร้อมๆกับแจง ตลอดไป..ก็คงจะดีเหมือนกันนะ...

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๙

[โอ๋-อโณ]

แจงสวยงามร่มเย็นจังเลยค่ะ