๑๙๓. มองต่ำเราเหลือ มองเหนือ..เราขาด
เป็นข้อความที่ผมเห็นท้ายรถเก๋งคันหนึ่ง...ที่ผมขับรถตามหลัง อ่านได้อย่างชัดเจน จดจำและเข้าใจ จริงๆแล้ว ก็ปฏิบัติอยู่นะ ในชีวิตประจำวัน แล้วยิ่งมาเห็นเป็นถ้อยคำคล้องจองเช่นนี้ ยิ่งเป็นประโยคที่โดนใจมากมาย ความเข้าใจจึงยิ่งแจ่มชัดขึ้น....
เหมือนกับว่า...ผมไม่รักความก้าวหน้า...เหมือนจะย่ำอยู่กับที่ แบบนั้นเลยหรือเปล่า..อันนี้.. ต้องถามตัวเองว่า..พอใจแล้วหรือที่ทำอยู่และเป็นอยู่...แต่แท้จริง...ชีวิต...ก็ก้าวมาไกลพอสมควรแล้วนะ...กับต้นทุนที่มีอยู่เดิม ได้พัฒนาตนเองมาถึงจุดนี้ได้ ก็เพราะ เป็นโค้ชให้ตนเอง วางแผนและฝึกฝน พัฒนาตน...มาโดยตลอด
บางคน...อาจมองว่า...ปลอบใจตนเองละสิ ถึงมองบวกๆ แบบนี้ แต่ผมกลับคิดว่า เป็นความสุขแบบหนึ่งนะ ไม่ต้องมองไกลเกิน หรือสูงเกิน..ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด กับงานในตำแหน่งบริหารสถานศึกษา และยังได้สอนหนังสือด้วย ทำให้นักเรียนอ่านออกมากขึ้น เรียนหนังสือเก่งขึ้น สอนนักเรียนให้รักการอ่าน รักการเรียน รักงาน รักดนตรี เล่นดนตรีเป็น มีความรับผิดชอบ มีคุณธรรมและจริยธรรม......
เหมือนกับว่า..ผมได้ทำบุญ และได้สร้างบุญสร้างกุศลทุกวัน หลายคนอยากทำอย่างผม แต่ไม่มีโอกาสได้ทำ ผมไม่เคยเสียเวลา ไปมองคนที่มีเกียรติยศ มีตำแหน่งที่เหนือกว่า ทำงานสบายกว่า เป็นเจ้าคนนายคน นั่งทำงานในห้องแอร์ แต่งตัวหรูๆ เมื่อไม่ได้เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น ก็ไม่เสียเวลา ไม่ต้องไปเที่ยวอิจฉา และไม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจในอำนาจวาสนา...
ชาตินี้เกิดมา...บอกตัวเองเสมอ..ว่าคงไม่ร่ำรวบแล้วล่ะ...แต่ก็กินอิ่มนอนหลับได้ทุกวัน เพราะว่า...เราก็ไม่ได้ยากจนนี่นา...มีเงินพอกิน พอใช้ มีเหลือเจือจานญาติพี่น้อง เก็บไว้ใช้ยามขัดสนบ้าง ก็เท่านั้น เมื่อก่อน ยากจนกว่านี้ก็อยู่ได้ เพราะรู้จักพอดี พอเพียง ตอนนี้อยู่สบายขึ้นบ้าง ก็ดีแล้ว ไม่ต้องกอบโกยให้เป็นทุกข์ ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับคนมั่งมี ที่เขาอาจมีมรดกตกทอดมา นั่นก็เป็นเรื่องของเขา ของเราคือ รู้จักกิน รู้จักใช้ต่อไป ยังมีอีกหลายคนที่ขัดสน..เขาคงทุกข์และเดือดร้อนมากกว่าเรา...
ดังนั้น...ไม่ว่างาน หรือชีวิต...มองในมุมบวกแบบนี้บ้างก็ดี แต่ มิใช่ วางเฉยกับงาน จนชีวิตไร้ค่า แต่ก็อย่าได้เอาตัวเองไปเทียบเคียงกับใครเป็นอันขาด จะเป็นทุกข์เปล่าๆ ชีวิตของใครก็ของคนนั้น ผมบอกกับตัวเองแบบนี้แหละ จึงพอใจในวิชาชีพของตนเอง ได้ทำงานอันเป็นที่รักและพออยู่ได้กับภาวะค่าครองชีพแบบนี้...อยู่ในจุดนี้เลย...มองต่ำเราเหลือ..มองเหนือเราขาด...จริงๆ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑ สิงหาคม ๒๕๕๙
ความเห็น (3)
มีข้าวโพดสด ๆ มาฝากท่าน ผอ.คนเก่งจ้ะ
ชอบประโยคนี้ครับ
มองต่ำเราเหลือ มองเหนือเราขาด ;)...
ชัดเจนเจ้าค่ะ..(มีภาพมาฝาก..มีรักและเคารพและศรัทรา..มามอบให้เป็นกำลังใจกันและกัน..นะ)