วันที่ 51 นิเทศครั้งที่ 2 (1 สิงหาคม 2559)

ไม่สบายหายหรือยังคะ วันนี้เด็ก ๆ คนไหนเจอครูหมูก็ยกมือไหว้พร้อมกับพูดว่าไม่สบายหายหรือยังคะและก็บอกว่าคิดถึงครูหมู นี่ครูลาป่วยแค่วันศุกร์วันเดียวเองนะ ไม่อยากจะคิดตอนที่เดินออกจากโรงเรียนคงคิดถึงเด็ก ๆ น่าดู

เริ่มต้นเดือนใหม่ด้วยการนิเทศครั้งที่ 2 วันนี้อาจารย์นิเทศมาก่อนเวลาครึ่งชั่วโมง ฉันก็ปรึกษาอาจารย์เรื่องวิจัยในชั้นเรียน เรื่องที่มีปัญหามากที่สุดก็คือ พฤติกรรมการเรียนในห้องเรียน มักจะมีเด็กกลุ่มหนึ่งพูดคุยกันระหว่างที่ครูสอน พอเวลาให้ทำงานก็จะไม่ทำ โดยรวมคือขาดวินัยในการเรียนและขาดความรับผิดชอบในการทำงานทำให้ไม่มีงานส่ง เมื่อถึงเวลาสอนก่อนจะสอนจริงต้องเตรียมความพร้อมเด็ก ทำไมวันนี้เด็ก ๆ ดูร่าเริงเป็นพิเศษ คุยเยอะเป็นพิเศษ ตอนยืนอยู่หน้าห้องต้องคิดวิธีให้เด็กเงียบ จากนั้นนำเข้าสู่บทเรียนด้วยการให้เด็กร้องเพลงลมบกลมทะเล พร้อมกับทำท่าประกอบเพลง เด็กที่คุยกันเสียงดังก็ให้ความร่วมมือในการออกมาเต้นหน้าห้อง สนุกสนานกันมาก แล้วก็เริ่มสอนโดยเปิดหนังสือเรียน ใช้คำถามชวนคิดในการกระตุ้นการเรียนรู้ของนักเรียน พอเด็กตอบก็บันทึกคำตอบบนกระดานเพื่อใช้เปรียเทียบหลังจากที่อ่านเนื้อเรื่องจบ พอเด็กอ่านเนื้อเรื่องจบก็เริ่มการอภิปรายร่วมกัน มีการใช้คำถามกระตุ้นความคิด เด็กก็มีส่วนร่วมในการตอบคำถาม พอสอนเสร็จถามว่ารู้สึกยังไง บอกได้เลยว่าจุก พูดไม่ออก ไม่โทษเด็กนะ โทษตัวเองที่อาจเตรียมตัวไม่ดีพอ โทษที่ไม่เข้าใจเด็ก ไม่เข้าใจการสอนวิทยาศาสตร์ที่แท้จริง อาจารย์ก็ให้คำแนะนำที่ควรนำไปปรับปรุงในหลายเรื่อง ครูสอนวิทยาศาสตร์ต้องรู้ทุกอย่างเลยหรือ มันก็ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่องหรือเปล่า พอไม่รู้แล้วอยากรู้ก็ค่อยไปหาคำตอบก็ได้ ต้องขอบคุณครูพี่เลี้ยงที่อยู่เคียงข้างค่อยช่วยเหลือทุกเรื่อง ขอบคุณที่เข้าใจ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งหนู

น้ำตา น้ำตามาจากไหนไม่รู้ ที่รู้ ๆ คือตอนนี้รู้สึกท้อมาก คำถามเดิมเริ่มวนเวียนกลับมาอีกครั้งว่าเราเหมาะสมกับการเป็นครูจริง ๆ หรือไม่ เรามีความสุขกับการเป็นครูจริง ๆ หรือไม่ หรือเรากำลังพยายามจะทำให้ตัวเองมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ วันนี้อาจรู้สึกท้อแท้ หมดเรี่ยวแรง หมดหวัง แต่พรุ่งนี้สัญญาว่าจะกลับมาสู้ใหม่