สวัสดีวันจันทร์ มีความสดใสในท้องฟ้า
ริ้วเมฆเลื่อนลอย ไปอย่างช้าๆ แสงแดดยามเช้า หรือจะสู้ความสดใสของรอยยิ้มของเด็กๆ
^^
ว่ากันด้วยเรื่องของเด็กชายอดิศัย ที่เคยได้กล่าวไปแล้วบ้าง กับนิสัยที่แปลกๆ การไม่ค่อยพูด
มีความพยายามในการที่จะพูดคุยกับเด็กนักเรียนคนนี้เสมอ คอยพยายามถามไถ่สิ่งต่างๆที่เป็นไปในแต่ละวัน
ช่วงแรกๆที่พยายามเด็กจะตอบด้วยเสียงเบาๆเหมือนเดิม และ คำพูดเดียวที่ได้รับมาคือคำว่า "ครับ"
ด้วยเสียงเบาๆ เบาจริงๆ เบามาก นี่กำลังพูดกับใครอยู่กันนะ ฮ่าๆ
ด้วยความพยายามในการพูดอยู่ทุกวัน เลเวลระดับเสียงเริ่มเพิ่มขึ้นมาบ้าง
เสียงน้องเริ่มดังขึ้น แต่ก็จะมีคำว่า ครับ เหมือนเดิม คำอื่นไม่สามารถพูดได้
พยายามหาสาเหตุเหมือนกัน โดยการพูดถามไถ่ พยายามใช้คำถามถึงเหตุการณ์ประจำวันของเด็ก
ก็ๆได้รู้มาบ้างว่า เด็กถูกพ่อตี และใช้ความรุนแรง เมื่ออยู่ที่บ้าน
จากที่ไปเยี่ยมบ้านมา รับรู้สภาพปัญหาที่ควรได้รับการแก้ไขอย่างเร่งด่วน
เป็นปัญหาที่ผู้ปกครองติดสุราอย่างหนัก >>>>>>>เป็นปัญหาที่ไกลตัวเรามากจริงๆ
>>>>>>>แก้ยากพอๆกับโจทย์คณิตตอนสอบมอปลายเลย
การเป็นครูปัญหาบางปัญหาก็ยากเกินที่ครูเพียงตัวคนเดียวจะสามารถแก้ไขได้
การได้รับความร่วมมือที่ดีจากผู้ปกครอง จากผู้ที่เกี่ยวข้อง จะเป็นเริ่องที่ดีมาก
ในการพัฒนาเด็กภายในชั้นเรียนของตนเอง
>>>>>>เด็กชายอดิศัย ซักวันครูจะพยายามช่วยให้เธอมีความสดใสเหมือนเด็กคนอื่นๆ
ถึงแม้ครูจะเป็นครูของเธอในช่วงเวลาไม่กี่เดือนก็ตาม
จะปลายเดือนกรกฎาคมแล้ว
บันทึกเพิ่งเดินทางมาถึงมิถุนายน ??