วันที่ 27 ความสุขของการกิน (22 มิถุนายน 2559)

<p “=”“>วันนี้หลังจากที่สู้รบกับนักเรียนมาด้วยวามเหน็ดเหนื่อย
สอนเสร็จก็ได้กินของชอบจากครูพี่เลี้ยง
ถือว่าโชคดีมากที่มีพี่เลี้ยงนิสัยเหมือนกันคือ….ชอบกินส้มตำ พี่เลี้ยงจัดมาซะเยอะเลย
เด็ดสุดคือตำกระท้อน คือชอบมากจริง ๆ ยิ่งได้นั่งกินด้วยกันหลาย ๆ คน
ยิ่งอร่อย กินยั่วน้ำลายเด็ก ๆ รู้นะว่าไม่ดีแต่ทำไงได้ครูต้องหลบทั้งผู้บริหารและเหล่าสายตาเด็กน้อย
ครูรู้ว่าผิดแต่ครูทนความอยากตัวเองไม่ไหวจริง ๆ ค่ะนักเรียน
โอกาสแบบนี้มีไม่มากจริงๆ เป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน
ได้ล้อมวงคุยกันตามประสาคุณครูด้วยกัน ชอบจังเลยจัดแบบนี้บ่อย ๆ นะคะครูพี่เลี้ยง
สำหรับอาหารกลางวันมื้อนี้พวกหนูต้องขอบคุณมาก ๆนะคะ^^ ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ ….(ครูพี่บี )
วันนี้เป็นการซักซ้อมโครงงานสำหรับไปแข่งวันสุดท้ายของนักเรียนที่เป็นตัวแทนโรงเรียน
การที่เห็นนักเรียนได้ซ้อมโครงงานมันทำให้เห็นว่านักเรียนมีความกดดันสูง บางคนไม่อยากไปแต่ทำไงได้
เพราะหนูคือความหวังของโรงเรียน บางโครงงานที่ครูต้องคะยั้ยคะยอให้นักเรียนทำโครงงานบางเรื่อง
มันผิดจากเป้าหมายของการเรียนรู้แบบโครงงานเพราะที่มาของโครงงานเหล่านั้นไม่ได้มาจากความอยากรู้
หรือความสงสัยของนักเรียนเลย บางโครงงานครึ่งหนึ่งมาจากความคิดครูนักเรียนเป็นเพียงผู้ทำตามแบบนี้ก็คงจะยากสักหน่อย
ที่นักเรียนจะอยากทำ น่าเห็นใจนักเรียนนะบางคนต้องฝืนใจ ก่อนแข่งก็ต้องซ้อมนำเสนอกันอย่างแข็งขัน
แต่สิ่งหนึ่งที่คิดว่านักเรียนจะได้รับจากการไปแข่งโครงงานครั้งนี้คือนักเรียนจะได้รับประสบการณ์เป็นสิ่งที่สำคัญกว่า
รางวัลเหรียญทองเสียอีกอนาคตฉันจะเปิดโอกาสให้นักเรียนที่สนใจจริง ๆถึงแม้ว่านักเรียนคนนั้นจะเรียนไม่ได้เรื่องแค่ไหน
ฉันจะให้โอกาสทางความคิดนักเรียนอย่างเท่าเทียมกันทุกคน และถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้นักเรียนได้รับประสบการณ์ที่ควรจะได้เช่นกัน



</p>