กฎว่าด้วยโทรคมนาคม

พระราชบัญญัติ หมวด ย ร ล ว

หมวด  ย   ไม่มีพระราชบัญญัติเกี่ยวข้องกับโทรคมนาคมหมวด ร      รัฐธรรมนูณแห่งราชอาณาจักรไทย พระราชบัญญัติการประกอบกิจการโทรคมนาคม พ.ศ. 2544  มีลักษณะทั้ง3อย่าง คือ         ให้สิทธิในการประกอบกิจการโทร และการคุ้มครองโดยรัฐ โดยมีการจัดตั้งองค์กรอิสระในการควบคุม ประเภทการให้บริการเนื่องจากกิจการโทรคมนาคมมีการลงทุนที่สูงและต้องอาศัยเทคโนโลยีที่สูงทำให้เกิดการได้เปรียบเสียเปรียบ เช่นอัตราการถือหุ้น ของต่างชาติ ที่เหมาะสมเพราะจะทำให้ประเทศเสียดุลย์ และทำให้เกิดการแข่งขันอย่างเป็นธรรม   พระราชบัญญัติการสื่อสารแห่งประเทศไทย พ.ศ. 2519  มีเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพ โดยแยกงานในส่วนที่ว่าด้วยการให้บริการและการปฏิบัติการด้านไปรษณีย์และโทรคมนาคมมาจัดตั้งเป็นการสื่อสารแห่งประเทศไทยมีฐานะเป็นรัฐวิสาหกิจ โดยออกมาเป็นกฎหมาย เพื่อการจัดการออกระเบียบหน่วยงาน       พระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ ซึ่งมีลักษณะคุ้มครองพนักงานเช่น วันทำงาน ค่าจ้างและอื่นๆ ที่ทำงานในส่วนของกิจการโทรคมนาคม โดยออกมาเป็นกฎหมายเอกชน ที่ทำการเกี่ยวข้องกับบุคคลพระราชบัญญัตินี้บังคับแก่กิจการรัฐวิสาหกิจตามกฎหมายว่าด้วยพนักงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ แต่พระราชบัญญัติแรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๓ มาตรา ๗๒ บัญญัติให้สหพันธ์แรงงานตามกฎหมายดังกล่าวอาจเข้าเป็นสมาชิกสภาองค์การลูกจ้างตามกฎหมายว่าด้วยแรงงานสัมพันธ์ได้หมวด ล  พระราชบัญญัติล้มละลาย มีลักษณะคุ้มครอง ของบริษัทเพื่อให้เกิดความเป็นธรรมและควบคุมในกรณีที่ทำผิดกฎหมาย โดยเป็นกฎหมายเอกชน ได้แก่บริษัท ห้างหุ้นส่วนโดยทำการควบคุมทรัพยสินของบริษัทที่ประกอบกิจการต่างๆเช่น ธุรกิจโทรคมนาคม    พระราชบัญญัติลิขสิทธ์    มีลักษณะคุ้มครอง ความเป็นเจ้าของเพื่อไม่ให้ใครเอาไปใช้ประโยชน์ใดๆ เป็นกฎหมายเอกชน เพื่อมีไว้ควบคุมทรัพย์สินเช่น เทคโนโลยีในโทรคมนาคมการนำมาพัฒนาจำเป็นต้องได้รับจากเจ้าของหมวด ว     พระราชบัญญัติว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ มีลักษณะการมีสิทธิเสรีภาพ และการคุ้มครอง เช่น การส่งข้อมูล สื่อกลาง ข้อความ เป็นกฎหมายนโยบาย โดยมีหน่วยงานของรัฐเป็นผู้ดูและเพื่อบุคคลนั้นมีการคุ้มครอง        พระราชบัญญัติวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ มีลักษณะควบคุม การแพ่รกระจายเสียงหรือภาพรวมถึงการส่งเสริมสนันสนุนโดยเป็นกฎหมายนโยบายให้เกิดการแข่งขัน โดยทำการจัดการออกระเบียบให้มีองค์กรอิสระเป็นผู้ดูแลพระราชบัญญัติวิทยุคมนาคมพ.ศ. ๒๔๙๘  เป็นลักษณะการควบคุมการนำเข้า เครื่องวิทยุคมนาคม เป็นกฎหมายนโยบาย โดยการออกระเบียบการ การนำเข้า ออก มีใช้