ปฐมสัจจ ๔ เกิด อยู่ แก่ ตาย เป็นสุข
<p “=”“>เกิดเป็นสุข..กว่าการอยู่ในท้องแม่๙เดือนมืดมนอนธกาล ได้ออกมาลืมตาดูโลกแสนสุขหนอ </p> <p “=”“>อยู่เป็นสุข..ตั้งแต่เด็ก วัยรุ่น ทำงาน แ่ก ..ล้วนเต็มไปด้วยความสุขเป็นส่วนใหญ่ ถ้าเห็นว่าเป็นทุกข์แสดงว่าดวงตายังไม่่เห็นธรรม </p> <p “=”“>แก่เป็นสุข..ยามแก่เฒ่า สะสมเงินทองความรู้ไว้มาก เลิกทำงานหันมาเสพสุขรูปแบบต่างๆที่สุขุมลำลึกยึ่งขึ้นเช่น ศาสนา ปรัชญา หรือใครจะสุขกับการเลี้ยงหลานก็ว่าไป </p>
ตายเป็นสุข..ต้องฝึกซ้อมการตาย และตายให้เป็น เพื่อไปสู่สุขคติ จะได้กลับมาเกิดเสวยสุขอีกรอบ รอบหน้าขอให้ดีให้สูงขึ้นเรื่อยๆ บนพื้นฐานการเรียนรู้ของรอบนี้
---คนถางธรรม..กค.๕๙
สำหรับความเจ็บนั้นมันแทรกเข้ามาบ้างเป็นครั้งคราว ทั้งเจ็บกายและเจ็บใจ แต่ถ้าบำเพ็ญให้ดี กายเจ็บ ใจเจ็บ แต่จิตไม่เจ็บ แบบนี้ก็เป็นกลาง เจ๊ากันไป