๔๒๖. คนกับต้นไม้
ทุกชีวิต..ต้องการ การเจริญเติบโต แต่กว่าจะเจริญเติบโต ต้องผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านประสบการณ์ที่ยาวนาน ต่อสู้กับปัญหาและอุปสรรค กว่าจะอยู่รอดและกล้าแกร่ง....
ทุกย่างก้าว..ต้องบ่มเพาะความอดทน อดกลั้น และเรียนรู้ ขณะเดียวกันอาจต้องปรับตัวปรับใจ ให้เข้ากันให้ได้กับสิ่งแวดล้อมที่เลือกไม่ได้...หรือ..ไม่มีสิทธิเลือก
ความมีระเบียบวินัย..ตรงไปตรงมา แต่ในขณะเดียวกัน ก็ยืดหยุ่นตัวเอง อ่อนน้อมถ่อมตนและกตัญญูรู้คุณแผ่นดินถิ่นเกิด ..เป็นที่พึ่งพาอาศัย..และเป็นหลักให้แก่ผู้ที่อ่อนแอกว่า....
การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและยิ่งใหญ่ แต่ไม่เบียดเบียนใคร เป็นภาพที่งดงาม สำหรับผู้ที่พบเห็น เป็นแบบอย่างให้รุ่นหลัง..เจริญรอยตาม เห็นแล้วน่าเคารพนบนอบ มองดูก็รู้สึกได้ถึงความสงบเย็น น่าเลื่อมใส ศรัทธา....
ต้นไม้..ก็เช่นเดียวกัน อยู่รอดปลอดภัย ผ่านมาได้หลายฤดูกาล แผ่กิ่งก้าน แตกสาขา ให้ร่มเงาคนปลูก และใครเข้ามาชิดใกล้ ก็คายก๊าซออกซิเจนแบ่งปันให้สดชื่นสบายใจ โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ
ยิ่งเติบโต ยิ่งแข็งแกร่ง แต่ไม่เบียดเบียนใคร ไม่หยิ่งยโส ก้านใบโน้มตัวลงอย่างงดงาม ทำให้นึกถึงความคงเส้นคงวา กว่าจะโต..ก็ไม่เคยเอารัดเอาเปรียบต้นไม้เล็กๆ หรือต้นไม้ข้างเคียง ช่วยกันประคับประคอง..ให้เติบโตไปด้วยกัน ถ้อยทีถ้อยอาศัย
โคนต้นไม้จะทำอะไรกับฉันก็ไม่ว่า และข้างบน...มองเห็นเถาวัลย์และเถาตำลึง เลื้อยคลุม รวมทั้งมีไม้ประดับยึดเกาะ ขออาศัยอาหารและน้ำบ้างเป็นครั้งคราว...ย่อมทำได้....ไม่ปฏิเสธ
ต้นไม้ใหญ่..ไม่สะทกสะท้านพายุฝน หรือลมร้อน มีภูมิคุ้มกัน ที่ได้รับการบ่มเพาะมาตั้งแต่ต้นเล็กๆ ทำให้ก้าวข้ามผ่านปัญหา อุปสรรค ผ่านได้ทุกฤดูกาล จนสง่างามและยั่งยืน..
แล้วเราล่ะ..กำลังเติบโตเหมือนกัน นอกจากความรู้ความสามารถ ที่เป็นภูมิคุ้มกันแล้ว ยังต้องการอะไรอีก..สำหรับผม..จะไม่ยึดมั่นถือมั่นกับสถานะทางสังคมของตนเอง จนละเลยมารยาทพื้นฐานที่เราต้องปฎิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมโลก...นี่คือ...ตัวเลือกที่จะสร้างให้เป็นภูมิคุ้มกัน
“ไม่มีใครที่ใหญ่จริงด้วยการเย่อหยิ่งจองหอง...”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๘ กรกฎาคม ๒๕๕๙
ความเห็น (2)
ขอบคุณสัจธรรมจากการเฝ้าสังเกตต้นไม้นะคะ ขอบคุณค่ะท่าน ผอ.