๑๙๑. ความสุข..แบบพอเพียง
หลายคนตั้งเป้าหมายชีวิต..คือ ความสุข แต่ก็เดินหลงทาง หรือมัวแต่เดินตามคนอื่น แสวงหาความสุขแบบฉาบฉวย จนเดินไปไม่ถึงเป้าหมาย....
เป้าหมายปลายทาง คือ ความสุขของชีวิต ของแต่ละคนนั้น..มีองค์ประกอบไม่เหมือนกัน แต่ถ้าคิดให้ดี ในระหว่างทาง อาจไม่ได้อยู่ที่การหาเงินอย่างเดียวหรอก..บางคนได้ทำงานที่รัก หางานอดิเรกใหม่ๆ หาความรู้ใหม่ๆ มีความเข้าใจในชีวิตและโลก ตลอดจนการฝึกจิตให้รู้จักพอ..ก็เข้าใกล้ความสุขแล้ว
ผมมีความสุขแบบเรียบง่ายในทุกวันหยุด แทบไม่ต้องลงทุนอะไรเลย ลงจากบ้านก็เข้าไปในสวนลำไย รดน้ำต้นไม้และอ่านหนังสือ ผ่อนคลายอิริยาบถ..ที่ได้ทำงานมาอย่างต่อเนื่องตลอดสัปดาห์
พักผ่อนในบ้าน..เปิดเฟส อ่านไลน์เห็นผู้คนมากมาย ท่องเที่ยวในสถานที่สำคัญๆ และสวยงาม ก็มีความสุข ได้รับรู้จากการแบ่งปันของผู้คนในสังคม..ที่ช่วยกันจรรโลงโลกนี้ให้น่าอยู่ เหมือนได้เรียนรู้โลกกว้าง จากภายในบ้าน..ไม่ต้องเดินทางไกล แต่ก็ยิ้มได้..สัมผัสได้ ว่านี่ก็คือ ความสุขแบบหนึ่ง
ความสุขอยู่ที่ใจจริงๆ สร้างได้ไม่ยากเลย ขึ้นอยู่ว่า ต้องการแบบไหน จะปฏิเสธความสุขหรือไม่ หรือ จะเสาะแสวงหาแต่ปัญหาอยู่ร่ำไป ต้องคิดไว้และเตือนใจเอาไว้ว่า..ความสุขไม่มีขาย..อยากได้ต้องสร้างเอง..
ออกจากบ้านก็ไปโรงเรียน..ขณะที่ขับรถก็บอกตัวเองว่า นี่ไม่ใช่ภาระ แต่เป็นหน้าที่ที่สำคัญ ของครูในโรงเรียนที่ไม่มีภารโรง...รู้สึกสงสารโรงเรียนที่เงียบเหงาในวันหยุดยาว เป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยด้วย ผมไม่ค่อยจะได้ดูแลเขาในวันธรรมดา ก็ต้องหาเวลามาชิดใกล้แบบนี้ในวันหยุด..เห็นโรงเรียนสะอาด ร่มรื่น ก็ชื่นใจ ยังไม่ได้ทำอะไรก็มีความสุขแล้ว..
ผมเข้าใจแล้วว่า..คนมีความสุขต้องไม่บ่น ผมไม่เคยเสียเวลากับการบ่น...เมื่อต้องแบ่งเวลามาบริหารจัดการงานวันหยุด โรงเรียนกับผม..มองตาก็รู้ใจ..ทำไปไม่ต้องบ่น..สมัครใจมาเองนี่นา ก็ต้องวางแผนว่า จะทำอะไรก่อนหลัง..ไม่ใช่แต่สร้างงาน แต่เป็นการสร้างความสุขและอยู่กับปัจจุบัน
ชีวิตผมไม่ได้สวยหรู..ไม่ได้สะดวกสบาย แต่ผมก็มีโอกาส ได้อยู่ใกล้ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่ผมชื่นชอบ และพอใจ คิดดูเถิด..ว่าผมจะมีความสุขมากน้อยแค่ไหน
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๑๗ กรกฎาคม ๒๕๕๙
ความเห็น (4)
ฝนไม่ตกบ้างหรือครับ
เห็นมืดมาจากทางเลาขวัญ
ขอบคุณ ผอ มากๆครับ
รับภารโรงแก่ๆแบบยายธีซักคนได้ไหม..อยากไปตักตวงความสุข...อิอิ..
มีตำลึงมาฝาก..เจ้าค่ะ...ขอให้มีความพอดีกับความสุขเรื่อยๆไป.เจ้าค่ะ...
เป็นบ้านหลังที่สองที่กว้างใหญ่มากเลยนะคะ ผอ.
บางครั้ง..การบ่นก็เป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา
(ให้สภาพจิตใจของตนเอง) นะท่าน ผอ.คนเก่ง
เพราะมัน...สุดทนจริง ๆ สิบอกให่....!
