จิตอาสาที่ไม่ลืม
ราวต้นเดือนมกราคมความหนาวเย็นยังไม่จางลง ผมได้มีโอกาศได้ไปมอบอุปกรณ์การเรียนและอุปกรณ์การเรียน ให้กับเด็กๆโรงเรียนบ้านเสี้ยวเหนือ อ.เมือง จ.เลย วันที่10 มกราคม 2557 ซึ่งตรงกับวันเด็กแห่งชาติพอดี
ผมได้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆที่กำลังศึกษาอยู่ที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน วิทยาเขตขอนแก่น ประมาณ10คน และได้จัดหางบประมาณด้วยการขายลูกชิ้นทอดและเล่นดนตรีเปิดหมวกตามตลาดนัดต่างๆ และวันนั้นผมได้เห็นรอยยิ้มของเด็กๆ หรือไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้มจากผู้ให้ ต่างๆคนต่างได้รับความสุขของเหมือนกันแต่ว่าต่างกันแค่จากผู้กับกับผู้ให้
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย มีไม่มากครั้งนักที่จะทำให้เราจะได้เรียนรู้จากคนที่อยู่รอบข้างเรา เรียนรู้จากคนที่เราเฝ้ามองย้ำและบอกกับตัวเองเสมอว่าเขาคือ "คนอื่น" เขาไม่เกี่ยวข้องกับเราและต่างจากเรา ระบบการเรียนรู้แบบมหาวิทยาลัยทำให้เรามองไม่เห็นคนอื่น ซ้ำร้ายในบางครั้งยังสอนให้เราทนงความเป็นตัวของเราและนั้นคือความรู้สึกที่ผมได้จัดขึ้นกับเพื่อนๆ
(เดียวผมจะกลับมาเล่าประสบการณ์ต่างๆให้อ่านเพิ่มอีกครับ)
นายตรีทเศศ ข่าขันมาลี สาขานิเทศศาสตร์ เอกวารสารศาสตร์
เด็กๆ เป็นคนของอนาคตอย่างแท้จริง
ชื่นชม ครับ