เมื่อวันที่ 3-5 กรกฎาคม 2559 ณ โรงเรียนบ้านวังบัวสามัคคีวิทยา ต.ขามเฒ่าพัฒนา อ.กันทรวิชัยจ.มหาสารคามกระผมและกลุ่มที่เรียนวิชาพัฒนาสินิตได้ไปทำโครงการที่มีประโยชน์ที่มี ชื่อว่า โครงการ สุจิปุลิ ร่วมกันในนามนิสิตของมหาวิทยาลัยมหาสารคาม
การทำกิจกรรมในครั้งนี้ได้สอนกระผมได้เรียนรู้ถึงความสามัคคีและความเสียสละ โดยเรียนรู้จากหลายๆเรื่องที่พบเจอ ในการเกิดมาเป็นมนุษย์ ได้สอนถึงการมีน้ำใจต่อคนอื่นและเสียสละประโยชน์และเวลาของตนเองมาทำเพื่อบุคคลอื่น เพื่อที่จะให้เด็ก โรงเรียน ที่เขาศึกษาอยู่ ซึ่งการแบบนี้ทำให้ผมเห็นถึงรอยยิ้มและความสุขของคนที่ได้รับ น้องๆเหล่านั้นมีความสดใสมากขึ้น ทำให้ผมนึกถึงเวลาตอนเราที่เป็นเด็กที่มีผู้ใหญ่คอยรักคอยอบรมห่วงใย ปลูกฝังสิ่งดีๆให้เพื่อเติบโตมาจะได้เป็นคนดีของสังคมของพ่อแม่
ซึ่งทำให้ผมดีใจจนแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อครั้งเยาว์วัยพ่อแม่ได้พูดคำนี้เอาไว้ "จะเกิดเป็นใครทำงานอะไร ก็ไม่สำคัญเท่ากับการเป็นคนดี นะลูก " ท่านได้สอนได้บอกไว้ตอนกระผมยังเด็ก แต่วันนี้กระผมได้มาสอนน้องๆในสิ่งที่ดีผมจึงมีความพากภูมิใจมาก รอยยิ้ม ความสุข คือ กำลังใจที่ทำให้คนต่อสู้ชีวิตโดยไม่เห็นผิดเป็นชอบ
สิ้นสุดการสนทนา
เห็นเมื่อ 3:56
พิมพ์ข้อความ...
ไม่มีความเห็น