ครูอาสา..

เมื่อวันที่ 24-30 พ.ค. ที่ผ่านมานี้ ได้มีโอกาสไปร่วมอุดมการณ์กับชมรมครูอาสาซึ่งเป็นค่ายสร้างจัดขึ้นที่บ้านพองหนีบ ตำบลศรีฐาน อำเภอภูกระดึง จังหวัดเลย เป็นหมู่บ้านที่หาสัญญาณโทรศัพท์ได้ยากเพราะอยู่กลางหุบเขา หนทางค่อนข้างลำบาก ถ้าทางชันมากๆ เราต้องลงจากรถเพื่อเดินให้พ้นทางชันนั้น ถึงจะเป็นระยะทางไม่ไกลแต่เป็นการเดินขึ้นเขาก็ทำให้เหนื่อยได้เช่นกัน แต่มันก็แสดงให้เห็นว่าทุกคนไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคก้าวเดินต่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง พวกเราต่างได้รับการต้อนรับอย่างดีจากคุณครู เด็กๆ และชาวบ้าน ชาวบ้านที่นี่น่ารัก ใจดี เป็นกันเองมาก ให้ความร่วมมือกับพวกเราทุกอย่าง แต่คนที่นี่จะพูดเร็วสำเนียงฟังค่อยข้างยาก บางทีฟังไม่รู้เรื่องก็หัวเราะไปค่ะ 55555

ชาวค่ายทุกคนเต็มที่กับหน้าที่ที่ตนได้รับมอบหมาย ไม่เกี่ยงงานกัน ทุกคนพร้อมที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกันแม้กับคนที่ยังไม่ได้ขอความช่วยเหลือ มันเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก สายงานหลักๆจะมีสายงานสนามเด็กเล่น สายงานปรับปรุงภูมิทัศน์ สายงานรักการอ่าน(จัดห้องสมุดและสอนหนังสือเด็กๆ) อาจจะมีอุปสรรคบ้างเช่นวันที่ทาสีล้อรถสนามเด็กเล่นฝนเกิดตกขึ้นมา เราจึงต้องหยุดทำ เมื่อฝนหยุดตกต้องรีบทาสีต่อให้เสร็จก่อนฝนจะตกอีกรอบ ต้องใช้สีอย่างประหยัดเพราะงบไม่พอและระยะทางไกลยากต่อการเดินทาง แต่ทุกปัญหาทุปอุปสรรคมันมีทางออกเสมอ และสุดท้ายเราก็ผ่านมาได้

ค่ายนี้ให้อะไรหลายๆอย่าง ได้เรียนรู้ว่าการให้มีความสุขกว่าการได้รับ มีมิตรภาพ มีความรัก มีทั้งรอยยิ้ม มีทั้งน้ำตา น้ำตาจากความสุข น้ำตาจากการจากลา ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงพ่อฮักแม่ฮัก(บ้านที่เราได้ไปอาบน้ำอาจจะได้กับข้าวมาทานกับเพื่อนๆในค่าย)คิดถึงแต่โทรไม่ค่อยติดเพราะทางนั้นไม่ค่อยมีสัญญาณโทรศัพท์ นับเป็นช่วงชีวิตที่ดี แม้เป็นแค่เพียงเวลาสั้นๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับฉัน.. เพราะเธอ ^___^

[แผ่นดิน]

สวัสดีครับ คุณครู

ค่ายนี้เหมือนการฝึกสอนนอกหลักสูตรนั่นเอง