​ วันที่ 41 ทัศนศึกษา ณ ราชพฤกษ์...(8 กรกฎาคม 2559)

สวัสดีเช้าวันศุกร์ วันสุดท้ายของสัปดาห์ที่ 9 ของการฝึกสอน ไปโรงเรียนพร้อมด้วยชุดพละครั้งแรก ซึ่งจากนั้นก็ตามมาด้วยคำถามซ้ำ ๆ เดิม ๆ ของนักเรียนมากมาย “ทีเชอร์ครับนี่เรียกว่าชุดอะไรครับ ทำไมไม่เคยเห็นทีเชอร์ใส่มาเลย” เฮ้อ! บางทีกลับตอบคำถามซ้ำ ๆ เดิม ๆ มันก็ทำให้เราอยากประชาสัมพันธ์หน้าเสาธงเลยนะ 555 (ก็ว่ากันไป)

จากการรบเร้าของนักเรียนและหน้าที่ที่ต้องไปคุมเด็กจึงนำมาสู่การไปเปิดโลกกว้างในวันนี้ ณ อุทยานหลวงราชพฤกษ์ ถือว่าเป็นหน้าที่ที่เราต้องให้ความสำคัญมากเป็นพิเศษ เพราะเมื่อพาเด็กไปนอกสถานที่ที่ไม่ใช่โรงเรียน แน่นอนว่า ความปลอดภัยต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง ก็ในเมื่อเด็กอยู่ในความรับผิดชอบของเราแล้ว เริ่มต้นหน้าที่ด้วยการคุมเด็ก 14 คนในรถตู้ 1 คัน พร้อมกับมาตราเด็ดขาดของเราที่ว่า ใครเสียงดัง ลงจากรถทันที (โหดไปนิดแต่เอาเด็กอยู่ 55) หลังจากเดินทางออกจากโรงเรียน สายฝนที่ค่อย ๆ โปรยปรายจากฟ้า ก็กลายเป็นเพื่อนตลอดทาง จนกระทั่งถึงที่หมายก็ยังไม่ยอมไปไหน เอาเป็นว่า...สวมเสื้อกันฝนทั้งวันเลยค่ะ แต่ใส่ไม่ทันเท่าไหร่ ๆ เด็ก ๆ ก็บ่นว่าร้อนกัน ก็คงร้อนจริง ๆ แหละค่ะ เหงื่อไหลเป็นเม็ด ๆ เลยที แต่เด็ก ๆ ขา ถอดไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย...

แต่รู้สึกว่าฟ้าฝนจะเข้าใจเด็ก หยุดเลยทันทีทันใด เด็ก ๆ ไม่รอช้ารีบถอดเสื้อกันฝนกันใหญ่ จากนั้นก็เริ่มศึกษาเรียนรู้กัน แต่ก็ยังไม่หนีไปไหนกับคำว่า “ร้อน”

เมื่อถึงเวลารับประทานอาหาร เด็ก ๆ ต่างฮือฮากับตู้เครื่องดื่มแบบหยอดเหรียญ...เฮ้อ...มีแต่น้ำอัดลมทั้งนั้น นี่ขนาดหลอกว่าเครื่องเสียนะ เด็กก็ยังหาทางจะกินกันจนได้ สุดท้ายก็ต้องยอมนำความพยายามและความสามารถของเด็กเสียจริง ๆ

เข้าสู่ภาคบ่ายเด็ก ๆ เริ่มไปเอาอะไร นอกจากการกลับโรงเรียนเท่านั้น แต่พอให้ไปไปชม ในส่วนที่มีไดโนเสาร์ เอ้า! ตื่นเต้นกันใหญ่ นี่แหล่ะนะ ที่เขาว่าเด็ก 555

หลังจากนั้นสักพักก็รอรถมารับกลับโรงเรียน...เมื่อถึงคันรถจากเสียงเจี๊ยวจ๊าวในตอนเช้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เหมือนนั่งรถคันละคันเลย คงเพลียกันน่าดูนะเด็ก ๆ

เมื่อถึงโรงเรียน เด็ก ๆ ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าห้องเรียน นี่ไม่ใช่เพราะอยากเรียนหรอกนะคะ เพราะอยากตากแอร์ซะมากกว่า เมื่อถามว่าจะเรียนไหม ส่ายหน้ากันใหญ่ ครูเข้าใจนักเรียนค่ะ เพราะครูเองก็ไม่ไหวเหมือนกัน (ใจเขา ใจเราเน๊าะ 555)

ก่อนสิ้นสุดภารกิจวันนั้น นั่งตรวจการบ้านนักเรียนกองโต แต่โอ้โห...อีกตั้ง 1 กอง แบกกลับหอด่วนเลยค่ะ ง่วงมาก...พักผ่อนด่วน

*บางเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้ได้เรียนรู้ว่า...การใช้คำพูดเป็นสิ่งที่สำคัญนะ เพราะขณะที่คุณพูดอาจมีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยในเวลาเดียวกัน และในบางครั้งคำพูดก็เป็นเครื่องทำลายคนได้เหมือนกันนะ*